چگونه شورای شهر تهران به شورای شهرداری تبدیل شد؟

به گزارش تجارت‌نیوز، انتقادات اعضای شورای شهر با پاسخ تند مدیران شهری رو به رو می‌شود و حتی برخی بحث باند‌بازی شهرداری تهران را مطرح می‌کنند. ریشه این اعتراض‌ها به دعوای توییتری بین یکی از اعضای شورای شهر تهران و رئیس مرکز نوسازی و تحول اداری شهرداری تهران باز می‌گردد. سوده نجفی، عضو شورای شهر تهران در واکنش به انتشار عکس شهردار تهران در نماز عید فطر و تمسخر برخی از کاربران فضای مجازی در ایکس (توییتر سابق) نوشته بود: «کسانی که عکس شهردار تهران در نماز عید فطر را تمسخر می‌کنند، قطعا بویی از ایمان نبرده‌اند و آخرت خود را خراب می‌کنند. ناکارآمد و ضعیف است و سرجایش قرارنگرفته هر نقدی به او دارید، اما ورود به روابطش با خدا و تمسخر، گناهی نابخشودنی است.» در ادامه محمدعلی الفت‌پور رئیس مرکز نوسازی و تحول اداری شهرداری تهران هم در واکنش به سخنان این عضو شورای شهر نوشت: «وقتی ناکارآمدترین و ضعیف‌ترین‌ها که ربطی به هیچ‌گونه مدیریتی ندارند، اظهارنظر می‌کنند.» مهدی چمران رئیس شورای شهر، اما بر لزوم حفظ وحدت در میان مدیران تاکید کرده‌است.

اولویت بر منافع شهر است

زهرا نژاد بهرام عضو شورای ششم شهر تهران گفت: «شورای یک نهاد سیاسی و آخرین حلقه نهاد‌های انتخاباتی در حاکمیت است و به مردم متصل می‌شود. طبیعتا رویکرد‌ها و نگاه‌های سیاسی مختلفی در درون شورا وجود دارد و هر دفعه گروه‌های وابسته به جناح‌های کشور همه و یا بخشی از کرسی‌های شورا را در اختیار می‌گیرند. اینکه اختلاف نظر وجود داشته باشد غریب نیست و طبیعی است. اما اختلاف نظر‌ها تا حدی باید وجود داشته باشد که منافع شهر به خطر نیافتد. اولویت بر منافع شهر است و در شورای پنچم این اولویت در نظر گرفته می‌شد. در آن زمان به رغم اینکه تمام اعضای شورا از نظر سیاسی وابسته به یک جناح سیاسی بودیم، اما در موضوعات مختلف اختلاف نظر داشتیم».

او در ادامه گفت: «اینکه اجازه بیان نقد‌ها یا وقت تذکر به عده‌ای داده نشود خارج از حدود دموکراسی است و در چارچوب قانون اساسی ما نیز تعریف نمی‌شود. تمام اعضای شورای شهر فارغ از وابستگی‌های جناحی باید وقت یکسانی برای تذکر داشته باشند. من فکر می‌کنم این وظیفه اعضای شورای شهر است که منافع مردم را اصل قرار دهند و جایی که احساس می‌کنند منافع شهر در خطر است ایستادگی کنند».

شورای شهرداری یا شورای شهر؟

نژاد بهرام در خصوص عملکرد شورای ششم تا به امروز گفت: «متاسفانه عملکرد این شورا در راستای منافع شهر نبوده‌است. شورای ششم همانطور که برخی از اعضا نیز مطرح کردند بیشتر شورای شهرداری بوده است تا شورای شهر و در این باره من به عملکرد شورای شهر ششم بسیار نقد دارم. بسیاری از اقدامات خودسرانه از سمت شهرداری انجام شده است بدون اینکه گزارش عملکردی ارائه شود. من مخالف این نیستم که هر شهرداری باید چندین آیتم به عنوان آیتم‌های نمادین برای دوره مدیریت خود داشته باشد، اما این بدان معنا نیست که منافع شهر زیر سوال برود».

نگران عملکرد شورای شهر هستم

او ادامه داد: «به وضعیت مناسب‌سازی معابر برا معلولین توجه کنید یا بی توجهی به رونق شهری از منظر رشد جریان اقتصاد شهری را مورد توجه قرار دهید. شفاف‌سازی نیز به حاشیه رانده شده‌است و از سوی دیگر به رغم باطل شدن مصوبه برج باغ‌ها مرتبا مجوز‌های ساخت و ساز داده می‌شود. در خصوص این موضوعات سکوت شورا است که بسیار اهمیت دارد من به شهرداری کار ندارم و شهرداری یک نهاد اجرایی است. شورای شهر یک قوه ناظر است و نقد من به شورای‌شهر است. آقای چمران سال‌ها ریاست شورا را به عهده داشته اند، در دوره‌های مختلف مدیریت کرده‌اند، حساسیت‌های ویژه‌ای دارند و از منافع شهر آگاه هستند. هنوز مسئله دانشگاه تهران روی زمین مانده‌است به رغم اینکه شورای عالی شهرسازی در این باره مصوبه دارد. چنین مواردی نشان می‌دهد که نظارت کافی وجود ندارد و اعضای شورا توجهی به مسائل ندارند. من نگران عملکرد شورای شهر هستم؛ بالاخره بخشی از مردم به این افراد رای داده اند و وظیفه آن‌ها این است که بر تمام اقدامات شهرداری نظارت داشته باشند».

یکدستی میان شورای شهر و شهرداری تهران

علی صابری عضو شورای چهارم شهر تهران در این باره به روزنامه اینترنتی فراز گفت: «به نظر من از آنجایی که در ایران همه‌چیز سیاست‌زده است، وجود برخی از اختلافات میان مدیران شهری و اعضای شورای شهر تهران طبیعی به نظر می‌رسد، اما به شرط آن که این افراد از دو گروه سیاسی بودند. این انتظار وجود داشت که وقتی یکدستی میان این دو گروه وجود دارد اختلافات کمتری شکل بگیرد. یک موضوعی در خصوص شورا وجود دارد که گفته می‌شود شورا‌های یکدست کمتر از شورا‌های متشکل از دو گروه سیاسی، موفق بوده‌اند؛ لذا در خصوص شورای ششم تصور می‌شد که به دلیل نبود صدای مخالف کارایی کمتر شود».

ارتباط باندبازی و مسائل اجتماعی و فرهنگی

او در ادامه گفت: «موضوع باند بازی مربوط به مسائل اجتماعی و فرهنگی است و مربوط به امروز و دیروز نیست. یک ساختاری در جامعه ما شکل گرفته‌است که چنین اتفاقات و اقداماتی را طبیعی جلوه می‌دهد. اما اصولا من بر این باور هستم که اگر احزاب در کشور ما به معنای واقعی فعالیت داشتند شرایط متفاوت بود. الان بیشتر روابط شخصی افراد در مسائل تاثیر دارد. به همین دلیل در خصوص باندبازی نمی‌توان صرفا بحث سیاسی را مطرح کرد بلکه باید به مسائل اجتماعی و فرهنگی توجه داشت. نقد من این است که اصولا فرض دولت‌ها در جهان سوم این است که اگر امکانی به شهروندان می‌دهند آن را امتیاز و لطف تلقی می‌کنند. شهروندان نیز امتیازات را حق خود نمی‌دانند و آن را لطف تلقی می‌کنند. همه این عوامل نشان می‌دهد که در جامعه ما باندبازی تا حدی طبیعی دیده شود».

وحدت امکان نقد را از بین نمی‌برد

این دانش‌آموخته حقوق ادامه داد: «در شورای چهارم کسانی فعالیت داشتند که با سبقه سیاسی واقعی وارد شورا شدند، اما هر دو گروه حتی گروهی که شهردار را انتخاب کرده بود نقد‌های کارشناسانه مطرح می‌کرد و اصلا بحث وحدت به این معنایی که امروز مطرح می‌شود مطرح نبود. وحدت به معنای آن بود که کار‌ها انجام شوند نه اینکه کسی نقدی وارد نکند. برخی از اعضای اصول‌گرای شورای شهر چهارم منتقد اصلی آقای قالیباف بودند».

فعالیت نقطه‌ای و سوزنی

او در خصوص عملکرد شورای ششم گفت: «من از مصوبات این شورا اطلاع زیادی ندارم و نمی‌توانم اظهار نظر دقیقر در خصوص عملکرد آن داشته باشم، اما می‌دانم که مشکلاتی که به آن اشاره شد بر عملکرد این شورا سایه انداخته است. تا جایی که من اطلاع دارم برخی از افراد همچنان دارند فعالیت کارشناسی انجام می‌دهند، اما فعالیت آن‌ها نقطه‌ای و سوزنی است و در حالی که اجرای مصوبات نیازمند کار عمومی و جمعی است».