به گزارش تجارت‌نیوز، آمارها می‌گوید از میان داوطلبان کنکور امسال، تنها ۱۰۰ هزار نفر شانس ورود به دانشگاه را نداشتند و بقیه با هر رتبه‌ای، می‌توانند وارد دانشگاه شوند. چون ظرفیت دانشگاههای کشور -سراسری و آزاد- حدود یک میلیون نفر است و کل داوطلبان کنکور امسال، یک میلیون و ۱۱۲ هزار نفر بوده است.
این یعنی قبولی دانشگاه برای دهه هشتادی‌ها یک کابوس نیست و آنها می‌توانند به راحتی وارد دانشگاه شوند. اما گویا نمی‌خواهند. چون آنگونه که سخنگوی سازمان سنجش کشور گفته: در کنکور ۱۴۰۰ از میان یک میلیون و ۸۲ هزار داوطلب مجاز به انتخاب رشته، تنها ۵۲۳ هزار نفر انتخاب رشته کردند.
این یعنی نیمی از دهه هشتادی‌ها نمی‌خواهند وارد دانشگاه شوند. اما این آمار نکته دیگری هم دارد. نیمی از ظرفیت دانشگاههای کشور احتمالا خالی می‌ماند. چراکه به گفته رئیس سازمان سنجش آموزش کشور ظرفیت دانشگاههای کشور امسال یک میلیون نفر است و انتخاب رشته ۵۳۲ هزار نفری، یعنی خالی ماندن نیمی از ظرفیت دانشگاهها.
اما چرا دهه هشتادی‌ها نمی‌خواهند وارد دانشگاه شوند؟
کرونا و فقر داوطلبان را منصرف کرد!
محمدرضا محبوب‌فر، جامعه‌شناس و کارشناس حوزه سلامت در این مورد به تجارت‌نیوز می‌گوید: «دلیل اصلی آن کروناست! ادعا شده که از ابتدای مهرماه دانشگاهها بازگشایی می‌شود و در شرایط کنونی دانشجویان باید سر کلاس حاضر شوند. این موضوع موجب ترس و نگرانی داوطلبان و خانواده‌های آنان شده است.»
او می‌گوید: «در شرایطی که در پیک پنجم کرونا هستیم و وضعیت کرونا در کشور از افغانستان جنگ‌زده هم بدتر است، کیفیت آموزش در مدارس و دانشگاهها افت داشته‌است.»
پیش‌تر لاری، سخنگوی وزارت بهداشت گفته بود ۵۰۰ هزار نفر از دانشجویان در شهریور واکسینه می‌شوند. همچنین معاون آموزشی وزارت علوم گفته بود: «دانشجویان جدیدالورود از بهمن‌ماه می‌توانند آموزش حضوری داشته باشند.»
اما روند صعودی قربانیان کرونا این سوال را مطرح می‌کند که آیا آموزش حضوری در حال حاضر امکان‌پذیر است؟ در حالی که بحران کرونا آنقدر شدت گرفته است بسیاری از افراد دنبال پیدا کردن تخت خالی و اکسیژن هستند. یا در صف قبرستان‌ها!
عضو انجمن مخاطرات طبیعی و توسعه پایدار ایران ادامه می‌دهد: «نکته دیگر این است که در حال حاضر شاهد ترک تحصیل فله‌ای دانش‌آموزان هستیم. این ترک تحصیل به دلیل فقر خانواده‌ها و البته افت کیفیت آموزش در دوران کرونا بوده است. در این مورد دانشجویان هم مانند دانش‌آموزان هستند.»
اما همه دلیل انصراف دهه هشتادی‌ها برای ورود به دانشگاه کرونا نیست. بسیاری از آنها امیدی به پیدا کردن شغل ندارند و ادامه تحصیل را هم کار بی‌فایده‌ای می‌دانند.
محبوب‌فر می‌گوید: «در کنار کرونا به نظرم بیکاری فارغ‌التحصیلان دانشگاه به انتخاب رشته نکردن داوطلبان دامن زده است. بسیاری از فارغ‌التحصیلان دانشگاهی اکنون به مشاغل آزاد از جمله دستفروشی روی آورده‌اند. بنابراین آنها وقتی فارغ‌التحصیلان را می‌بینند، از سوی دیگر فضای مافیایی و باندبازی در کشور را می‌بینند ترجیح می‌دهند که حتی وارد دانشگاه نشوند و مستقیم به بازار کار بروند.»
مجبوب فر می‌گوید فقر هم انگیزه افراد برای زودتر واردشدن به بازار کار است: «اکنون ۶۰ میلیون نفر که یارانه‌بگیر هستند، زیر خط فقر سر می‌برند. بسیاری از افراد ترجیح می‌دهند به جای دانشگاه رفتن وارد بازار کار آزاد شوند تا بتوانند مخارج زندگی خود را تامین کنند.»
جامعه ناامید از آینده
جدیدترین نظرسنجی ایسپا اما از دلیل دبگری هم رونمایی می‌کند. حدود ۶۰ درصد از شهروندان امیدی به بهتر شدن وضعیت کشور در سال آینده ندارند. محبوب‌فر هم می‌گوید: «وقتی افراد نتوانند دورنمای مطلوب خود را در کشور متصور شوند و آینده را تاریک ببیند، مشخص است که در این شرایط برخی نیز انگیزه ادامه تحصیل نداشته باشند.»
از سوی دیگر برخی از افراد برای قبولی در رشته‌های زیرگروه پزشکی منتظر می‌مانند و بار دیگر در کنکور شرکت می‌کنند. که البته محبوب فر می‌گوید در حال حاضر این یک دلیل فرعی است و دلایل اصلی همان کرونا، فقر و آینده مبهم است.
اما عدم ورود دهه هشتادی‌ها به دانشگاه زنگ خطری برای دولت است. در سال‌های گذشته ورود به دانشگاه ضربه‌گیر بازار کار بود. افراد چندین سال در مقطع کارشناسی و کارشناسی ارشد تحصیل می‌کردند و ورود آنها به بازار کار به تعویق می‌افتاد. اما حالا ورود دهه هشتادی‌ها به بازار کار آن هم مستقیما، کار را برای دولت سخت می‌کند.
چراکه به فارغ‌التحصیلان دهه ۶۰ و ۷۰ که مدت‌هاست منتظر ورود به بازار کار هستند، متولدین دهه هشتاد هم اضافه می‌شود. آن هم بدون وقفه و سریع.
شانس تو ایران شاید از رابطه هم مهمتره
من دانشگاه علوم پزشکی شیراز بودم کارشناسی بهداشت محیط چهار ساله بیکارم وقتی تو استخدامی عدالت نیست شانس و رابطه مهمتره نه سواد و اعتبار مدرک
البته این روند به نظرم خیلی خوبه از این جهت که افراد تا سن خیلی بالا دیگه ازدواج نمی‌کنن و خیلی‌ها هم به مجردی قطعی روی میارن. که باعث میشه جمعیت کشور با روند کاهشی و منفی روبه رو بشه و اینطوری منابع به همه برسه.
من متولد ۷۰ هستم. تو ۶ سالی که رفتم دانشگاه دولتی تیپ الف تهران ارشد گرفتم هم درس خوندم و هم کار می کردم. الان هم حقوقی که میگیرم به دلار هست نه تومان یعنی برای زندگی تو جامعه ایرانی مناسبه. دهه ۸۰ از تنبلیشه که نمی خواد بره دانشگاه. وگرنه کسی که میره کار میکنه حقوق کل دانشگاهش معادل با حقوق ۴ ماه کار کردنشه. الان هم انقدر دانشگاهها اب دوغ خیاری شده که درس خوندن کاری نداره. سر امتحان های ترم که میشه ۲۰۰ ۳۰۰ تومن میدن به دانشجویان ترم بالاتر درسها رو براشون مینویسند.
من 30سالگی بعد درس و دانشگاه رفتم سرکار، تو یه جمله اشتباه کردم! وقتم رو تلف کردم، مهارت کسب کرده بودم، الان با کلی تجربه یا کارآفرین بودم یا حداقلش مسیر زندگیم رو زودتر مشخص می کردم. ایناست که مهمه… به تاخیر انداختن شروع یک زندگی اشتباهه، مستقل شدن دغدغه های آدم رو کم میکنه و باعث رشدش میشه. کار گیراوردن در سن بالا واقعا واقعا واقعا کار سختیه، من دارم واقعیت رو میگم.
چرا خودمان را به کوچه علی چپ میزنیم ، تصمیم جهانی بر این است که نه با جنگ و مذاکره بلکه با تحریم یک کره شمالی دیگر بیخ گوش روسیه ساخته شود ، از لحاظ نظامی قدرتمند اما تنها و غریب
من یک پسر کنکوری داشتم واو هم انتخاب رشته نکرد ورفت دنبال شغل ازاد با معدل۱۸تجربی .دبیرستان نمونه دولتی.
برادرم با فوق لیسانس متالوژی با معدل ۱۷ ازدانشگاه مالک اشتر.
حالا چه انگیزه ای وجود دارد تا پسر من بره درس بخونه ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
اگر کیفیت و هزینه دانشگاه های غیر دولتی و آزاد مناسب بود مطمعنا این اتفاق نمیفتاد ?
برید ریشه رو پیدا کنید 🙂
فقط دانشگاههای دولتی و رشته های تاپ هستن ک اینده دارن من خودم خیلی دوس داشتم پزشکی یا پیرا پزشکی دولتی قبول شم ولی رتبم کافی نیس خیلیا برای همچین رشته ها و دانشگاهایی پشت کنکور میمونن.??
یکی از فامیلامون به طور تخصصی لوله کشی یاد گرفت و الان درآمدش از منی که چهار سال در دانشگاه به اصطلاح شما تاپ بودم بیشتره کجای کاری جوون ؟
مدرک کیلویی دانشگاه آزاداعتبارتحصیلکرده های دانشگاه معتبرکشوررازیرسئوال برده