محمدرضا شهیدی‌تبار، نماینده وزارت صنعت و معدن در اتاق ایران به تجارت‌نیوز، می‌گوید: تقریبا به همه کشورها و برای همه کالاها تخفیف می‌دهیم و از طرف دیگر هم همه کالاها را گران‌تر وارد می‌کنیم.

ماجرا از آنجا شروع شد که یکی از اعضای هیات مدیره انجمن تولیدکنندگان فولاد دیروز گفته بود که ترکیه فولاد را با قیمت هر تن، ۵۸۰ دلار از ایران می‌خرد و با سود حدود ۱۷۰ دلاری به ازای هر تن، آن را به سوریه صادر می‌کند.

خبرگزاری الجزیره توضیح داده بود که ترکیه قصد دارد در بازسازی حلب، بازار سوریه‌ را در دست بگیرد. جالب است بدانیم که ترکیه این حجم فولاد برای بازسازی کامل یک شهر را ندارد.

این یعنی ترک‌ها فولاد را با قیمت ارزان از ایران می‌خرند و بعد با سود به سوریه می‌فروشند.

صادرات ارزان و واردات گران

اما آیا فولاد ایرانی به ترکیه قاچاق می‌شود یا به صورت رسمی ولی ارزان به ترکیه فرستاده می‌شود؟ شهیدی‌تبار، نماینده وزارت صنعت و معدن در اتاق بازرگانی قاچاق فولاد را تکذیب می‌کند.

او توضیح می‌دهد: ما به دلیل تحریم‌ها مجبوریم کالای خود را با تخفیف زیاد به ترکیه بفروشیم و این جزو هزینه‌های تحریم است.

شهیدی‌تبار می‌افزاید: هیچ کشوری با قیمت رسمی از ما کالا نمی‌خرد. تنها ترکیه نیست که چنین شرایطی را از ما می‌خواهد. ما برای واردات مجبوریم کالا را گرانتر بخریم و برای صادرات مجبوریم کالا را ارزانتر بفروشیم.

تا پیش از این تنها نفت خود را با تخفیف‌های بالا به خریداران می‌فروختیم. ایران مجبور بود به دلیل ماندن در بازار، قیمت نفت خود را پایین‌تر بیاورد تا کشورها حاضر شوند ریسک تحریم‌های آمریکا را به جان بخرند.

به نظر می‌رسد تحریم‌ها موجب شده کالاهای ایرانی با واسطه به کشورهای دیگر برود و از طرف دیگر کالاهای وارداتی هم گران‌تر از حد استاندارد وارد ایران شود.

پیش از این، معامله‌گران چینی به رویترز گفته‌ بودند که نفت ایران حدود ۶ یا ۷ دلار ارزان‌تر از نفت خاورمیانه است و به جز این، ایران حدود ۵ یا ۶ دلار تخفیفِ نفتی به مشتریانش می‌دهد.

حالا باید دید فولاد و بقیه کالاها با چند درصد تخفیف به کشورهای دیگر فروخته می‌شود و هزینه‌های تحریم چقدر است؟