به گزارش تجارت نیوز، بالاترین نرخ‌های فقر ایالات متحده در جنوب و جنوب‌غرب این کشور متمرکز هستند. ایالت لوئیزیانا با نرخ ۱۸.۹ درصد در صدر قرار دارد. پس از آن نیومکزیکو با ۱۸.۵ درصد، می‌سی‌سی‌پی با ۱۷.۳ درصد، آرکانزاس با ۱۵.۸ درصد و ویرجینیای غربی با ۱۵.۳ درصد قرار می‌گیرند.
این نقشه که نرخ فقر را به تفکیک ایالت‌های آمریکا نشان می‌دهد، این تفاوت‌ها را آشکارتر می‌کند. هر طیف رنگی بیانگر سهم ساکنانی است که زیر خط فقر زندگی می‌کنند و امکان مقایسه سریع میان ایالت‌های مختلف را فراهم می‌سازد. داده‌های این تصویر از «اداره آمار آمریکا» (U.S. Census Bureau) گرفته شده است.
اداره آمار آمریکا خط فقر را با مقایسه درآمد خانوار قبل از مالیات با آستانه‌ای محاسبه می‌کند که برابر است با سه برابر هزینه حداقل رژیم غذایی در سال ۱۹۶۳ و سپس بر اساس تعداد اعضای خانواده و نرخ تورم تعدیل می‌شود.
در سال ۲۰۲۳، اگر حداکثر درآمد یک نفر ۱۵ هزار و ۴۸۰ دلار بود، آن فرد زیر خط فقر قرار می‌گرفت. بدین ترتیب خط فقر برای خانوار دو نفره، درآمد حداکثر ۱۹ هزار و ۶۸۰ دلار، خانوار سه نفره، حداکثر ۲۴ هزار و ۲۳۰ دلار و خانوار چهار نفره درآمد حداکثر ۳۱ هزار و ۲۰۰ دلار بود.
کدام ایالات آمریکا زیر خط فقر قرار دارند؟
لوئیزیانا با نرخ ۱۸.۹ درصد در صدر این فهرست قرار دارد. این به معنای آن است که تقریبا از هر پنج نفر، یک نفر زیر خط فقر زندگی می‌کند؛ حتی با وجود اینکه این ایالت بخش بزرگی از صنعت انرژی را در خود جای داده است.
ایالت‌های همسایه آن، یعنی می‌سی‌سی‌پی با ۱۷.۳ درصد و آرکانزاس با ۱۵.۸ درصد، روایت مشابهی دارند؛ تنوع شغلی محدود و درآمدهای خانوار که به مدت طولانی پایین هستند.
در واقع، یک نوار جغرافیایی پیوسته که از لوئیزیانا و می‌سی‌سی‌پی آغاز می‌شود و از طریق آرکانزاس تا ویرجینیای غربی امتداد دارد، تمامی ایالت‌هایی را شامل می‌شود که نرخ فقر در آن‌ها بالاتر از ۱۵ درصد است.
سرمایه‌گذاری ناکافی در طول تاریخ، ضعف برنامه‌های حمایتی اجتماعی و پایین بودن میانگین دستمزدها همه توضیح می‌دهند که چرا جنوب آمریکا چهار مورد از پنج ایالت با بیشترین نرخ فقر را به خود اختصاص داده است.
ایالت‌های شمالی و دشت‌ها با کمترین نرخ فقر
در تضاد آشکار با جنوب، ایالت‌های یوتا با نرخ فقر ۶.۷ درصد، نیوهمپشایر با ۷.۱ درصد، مینه‌سوتا با ۷.۲ درصد و کلرادو با ۸.۲ درصد جزو ایالت‌هایی با پایین‌ترین نرخ فقر در کشور هستند.
این ایالت‌ها از بازار کار قوی‌تر، میانگین دستمزدهای بالاتر و دسترسی گسترده‌تر به آموزش و خدمات بهداشتی بهره‌مند هستند.
حتی ایالت‌های پرجمعیتی چون ایلینوی و ویسکانسین نیز نرخ فقر را نزدیک یا کمتر از ۱۰ درصد حفظ کرده‌اند. این امر نشان می‌دهد که ساختار اقتصادی و سیاست‌های عمومی می‌توانند خانوار را در برابر فقر محافظت کنند.
از این رو، جغرافیا در آمریکا امروزی یک شاخص نسبتا قابل‌اعتماد، هرچند نه کامل، برای فرصت اقتصادی به شمار می‌رود.
تاثیر اندازه جمعیت بر تصویر ملی فقر
تمرکز صرف بر نرخ‌ها می‌تواند مقیاس انسانی فقر را پنهان کند. نرخ فقر در کالیفرنیا نزدیک به میانگین ملی یعنی ۱۱.۷ درصد است اما جمعیت عظیم این ایالت این را نشان می‌دهد که ۴.۵ میلیون نفر در کالیفرنیا زیر خط فقر زندگی می‌کنند.
تگزاس نیز داستان مشابهی دارد؛ نرخ فقر ۱۳.۱ درصدی این ایالت معادل ۳.۹ میلیون نفر است و آن را به دومین ایالت از نظر تعداد افراد فقیر در کشور تبدیل می‌کند.
در مجموع، ایالات متحده در سال ۲۰۲۳ حدود ۳۷.۶ میلیون نفر ساکن زیر خط فقر داشته است؛ رقمی که تقریبا معادل کل جمعیت کشور کانادا است.
