آخرین نمایش عمومی جابز

محسن حسینی: هفتم ژوئن سال ۲۰۱۱ تاجری محلی به جلسه شورای شهرِ کاپرتینو رفت. او برای شرکت در این جلسه، هیچ صورتجلسه‌ای در اختیار نداشت اما حضورش موجب شگفتی اعضا نشد. در اوایل همان سال، این تاجر انگیزه‌های خود از حضور در جلسه شورای شهر را بیان کرده بود. او قصد داشت در جلسه شورای شهر، پیشنهاد ساخت مجموعه ساختمانی در مرز شمالی را مطرح کند. آن روزها بیماری‌اش را جدی نمی‌گرفت و اعضای شورای شهر نیز اخبار منتشر شده در مورد سلامت او را چندان نگران‌کننده ارزیابی نمی‌کردند.

به گزارش تجارت‌نیوز ، پیش از آغاز نشست، کریس وانگ، یکی از اعضا از پنجره پشتی به نمای روبرو خیره شد. مردی را دید که در محوطه با دشواری قدم می‌زد. همان لباسی را پوشیده بود که هفته گذشته برای رونمایی چند محصول و معرفی آن به جهان به تن داشت. با آغاز جلسه او پشت تریبون حاضر شد. با همان لحن و صدای مسحور کننده شروع به صحبت کرد.

او گفت کمپانی‌اش مانند بذری در زمین، رشد کرده و نیروی کار او در یک دهه گذشته رشد چشمگیری پیدا کرده است. بیش از ۱۰۰ ساختمان از منابع انسانی شرکت تحت مدیریتش پر شده است. او در ادامه نیز گفت که برای ایجاد تحکیم و انسجام میان نیروهای کار، قصد احداث محوطه‌ای بزرگ دارد. چشم‌اندازی سرسبز که در آن مرزهای میان طبیعت و ساختمان‌ها از میان برود. او در شرح طرح مورد نظرش نیز گفت که بر خلاف سایر دانشگاه‌ها که ظاهری کسالت‌آور دارند، طرح مورد نظر او شکلی دایره‌ای خواهد داشت که قرار است میزبان بیش از ۱۲ هزار پرسنل باشد. «چیزی شبیه سفینه‌ای غول‌پیکر که روی زمین فرود آمده باشد.»

وقتی وانگ از تاجر در مورد منافع و مزایای این طرح برای کاپرتینو پرسید، سخنران با صدایی که شبیه نجوا بود ادامه داد: «این امکان را به وجود می‌آورد که کمپانی در کالیفرنیا باقی بماند. ما یک هدف در نظر داریم. دفتر تجاری در این شهر بسازیم که بهترین نمونه در جهان باشد.»

وقتی پروژه پارک اپل تکمیل شد استیو جابز در قید حیات نبود

آخرین نمایش جابز

پنج سال پس از مرگ استیو جابز در یک روز آفتابی ماه مارس همراه با جاناتان ایو (نایب‌رئیس ارشد بخش طراحی صنعتی اپل)، سوار جیپ رانگلر شدیم تا از «پارک اپل» که تقریبا پروژه‌ای تکمیل شده بود، بازدید کنیم. مدیر ارشد اپل در ۵۰ سالگی به سرزندگی بازیکن راگبی است. علاوه بر این، در بهترین شرایط شهرت و ثروت قرار دارد. هر دو کلاه لبه‌دار سفید، با لوگوی نقره‌ای اپل به سر داریم. مدیرعامل این پروژه نیز در جریان بازدید با ما همراه است. اینجا سایت ساخت و سازی است که مهلت سر رسید آن به زودی به پایان می‌رسد. اولین ساکنان آن نیز قرار است تا ۳۰ روز پس از بازدید ما، به این منطقه نقل مکان کنند. پس از آن نیز هر هفته این مجموعه میزبان ۵۰۰ کارمند جدید خواهد بود. در چنین شرایطی احساس مهمان «پارک ژوراسیک» را داشتم.

به سوی خیابان شمالی راندیم. ساختمان‌هایی را پشت سر گذاشتیم که قرار بود خانه برخی کارمندان این کمپانی باشد. آنها به اندازه کافی خوش‌شانس نبودند که در میدان مرکزی این مجموعه ساکن شوند. چند سال پیش اینجا شبیه یک پارکینگ مسطح بود. اما امروز مملو از تپه‌هایی سرسبز است. جاده‌های مختلف مسیرها را به یکدیگر متصل می‌کند و درخت‌های زیادی نیز در اطراف کاشته‌ شده‌اند. البته هنوز درختچه‌هایی در جعبه‌های مخصوص وجود دارند که هنور در جای درست کاشته نشده‌اند.

البته پیش از آنکه به این مجموعه سفر کنم، تصاویر آن را دیده بودم. اما حضور در اینجا درست مانند حضور در لوکیشن فیلم‌های پرخرج است. از روزی که جابز در جلسه شورای شهر به تبیین این طرح پرداخت، طراحی‌های دیجیتالی آن نیز آغاز شده بود. با پیشرفت ساخت‌و سازها نیز پهپادها در این منطقه به پرواز درآمدند. تصاویر هوایی از این مجموعه با موسیقی دلنشین در یوتیوب قابل مشاهده است. البته اپل برای پیشبرد این طرح با دشواری‌های زیادی روبرو بوده است. از جمله مقاومت سرمایه‌گذارانی که معتقدند مدیران این کمپانی به جای صرف هزینه ۵ میلیارد دلاری برای ساخت چنین سازه‌ای باید به فکر ساخت محصولات جدید باشد تا تولید و فروش را رونق ببخشند، نه اینکه با هزینه‌های بالا به فکر پر کردن جیب خود و ماندگاری در تاریخ باشند.

این مجموعه در حالی افتتاح شد که با وجود سود سرشار ناشی از فروش محصولات اپل، بعد از مرگ جابز محصول پر فروغی به بازارهای جهانی عرضه نکرده بود و این افتتاحیه اولین اتفاق در غیاب مدیر کاریزماتیک این مجموعه بود. بنابراین اپل قصد داشت به رسانه‌ها و طرفدارانش نشان دهد که پارک ساخته شده تا چه اندازه جذاب است و برای همین منطور ما را به تور اختصاصی دعوت کرد.