در طی حدود سه ماه اخیر، ۴ هزار میلیارد پول حقیقی های خرد از بازار خارج شده در حالی که در این مدت بورس از کانال یک میلیون و صد هزار واحد وارد کانال یک میلیون و چهارصد هزار واحد شده یعنی رشدی حدود ۳۰۰ هزار واحد.
برادران سهام دار، این شواهد و قرائن چه چیز را نشان می دهد؟ نشان می دهد که شرکت ها سوددهی خوبی دارند ولی اولا) عوام الناسی که بدون علم و آگاهی وارد بورس شده اند و با هر خبری وارد صف فروش می شوند (به اصطلاح فوبیای (ترس) ریزش دلار دارند) و ثانیا) سهام داران فست فودی (نوسانگیران_دلالان بورسی) که سودای میلیادر شدن یک شبه دارند، باعث نزول شاخص شده اند.
پس اگر این روال نادرست یعنی اولا) سهام داری هیجانی که با هر خبری زنبیل در صف فروش می گذاریم و ثانیا) نوسانگیری، را ترک نکنیم باید گفت؛
*خودم کردم که لعنت بر خودم باد*
ولی اگر همگی تصمیم بگیریم که سهام داری واقعی (سهام داری با دید حداقل یک سال به بالا) داشته باشیم آنگاه شرکت ها می توانند از پول های ورودی استفاده بهینه کرده و ارزش سهامشان به صورت ذاتی رشد می کند و فروش در این صورت اشکال ندارد( ولی آن هم فروش منطقی نه این طور باشد که همگی وارد صف فروش شویم و شاخص را بریزیم).
پس گذشته ای که خودمان در آن دخیل بودیم (مردادماه سال گذشته) و با خروج حجم زیاد نقدینگی از بازار باعث ریزش بورس شدیم را آینه عبرت قرار دهیم و از صف فروش خارج شویم و دید فست فودی را به دید سهام داری واقعی تبدیل کنیم تا ان شاء ا… سود خوبی ببریم وگرنه همین آش و همین کاسه خواهد بود و گلایه ای هم نباید داشته باشیم چون *از ماست که بر ماست* و *خود کرده را تدبیر نیست*.