وحید محمودی، اقتصاددان می‌گوید خط فقر مطلق برای یک خانوار دو نفره ساکن شهر تهران، 32 میلیون تومان است و برای خانوار روستایی در استان تهران نیز 15 میلیون و 700 هزار تومان تخمین زده می‌شود. با این حساب نیمی از جمعیت ایران زیر خط فقر مطلق هستند.
بعد از سخنان وزیر اقتصاد درباره کالابرگ، این احتمال تقویت شده که دولتی که نه پول دارد و نه زیرساخت را مهیا کرده، به انتظار بودجه نشسته تا در نهایت همان یارانه نقدی کماکان به‌عنوان میهمان پُر سروصدای اقتصاد خانوار ایرانی باقی بماند.
برخی گزارش‌ها نشان می‌دهند فشار شوک تحریم بر گلوگاه‌های اقتصاد ایران را نمی‌توان نادیده گرفت، اما مهم‌تر از تحریم، سیاست‌های داخلی است. این دیدگاه یادآور این جمله از فریدمن، اقتصاددان شهیر است: «تورم، خطای دولت‌هاست.».
اخیرا، رئیس اتاق بازرگانی ایران نسبت به کاهش بیش از 30 درصدی درآمد سرانه حقیقی هر ایرانی هشدار داده است. اقتصاددانان نیز یکی از نتایج نگران‌کننده پایین بودن درآمد سرانه خانوار را، بازماندگی بسیاری از دانش‌آموزان استان‌های محروم از تحصیل می‌دانند.
به‌تازگی یک نماینده مجلس با اشاره به اینکه رفاه جامعه بهتر شده، تاکید کرده است که نباید خودمان را با بالادستی‌ها مقایسه کنیم و مدام نق بزنیم! اما در جامعه‌ای که اکثریت مردم در ترس دائمی برای تامین حداقل‌های زندگی به‌سرمی‌برند، مقایسه و افزایش نابرابری چه عواقبی به دنبال دارد؟
خبرهایی که از برداشت منابع از صندوق توسعه ملی و اختصاص آن به اشتغال به گوش می‌رسد، این احتمال را تقویت می‌کند که مقامات اقتصادی کماکان گرفتار بزرگ‌نمایی اعداد و ارقام و پول‌پاشی‌اند نه ایجاد اشتغال موثر و پایدار.
