اکنون چالش بزرگ برای قانونگذاران آمریکا و بسیاری از کشورهای دیگر این است که تسلط چین بر زنجیره‌های تامین جهانی این مواد و کنترل قیمت‌ها، ورود دیگران را به این صنعت دشوار کرده است.
رئیس‌جمهور آمریکا با دعوت پوتین به آلاسکا به جای کشور ثالث، هدیه‌ای بزرگ به کرملین داده است. فردی که تحت پیگرد دادگاه کیفری بین‌المللی است و باید به دلیل حمله بی‌دلیل به همسایه‌اش منفور باشد، در خاک آمریکا مورد استقبال قرار می‌گیرد.
با کاهش حدود ۲۰ درصدی قیمت‌های نفت در دو سال اخیر، سرمایه‌گذاران خوش‌بین ناچار شدند صبر کنند. حتی در شبکه‌های اجتماعی اصطلاح «ما همچنان خوش‌بینیم» به ترند تبدیل شده، در حالی که تقریبا همه بانک‌های بزرگ وال‌استریت برای سال ۲۰۲۶ موضعی کاملا منفی دارند.
دیوید آلبرایت - کارشناس سلاح‌های هسته‌ای از نخستین کسانی بود که گزارشی در مورد برنامه هسته‌ای تایوان منتشر کرد - نوشت که چانگ و جامعه اطلاعاتی آمریکا «جلوی کابوس رویارویی یک چین مسلح به سلاح هسته‌ای با یک تایوان کوچکتر و مسلح به سلاح هسته‌ای» را گرفتند.
تحریم‌های هدفمند علیه صنعت نفت روسیه، وابستگی مسکو به کشورهایی مانند هند را افزایش داده است. همزمان در چند سال گذشته، هند مقادیر عظیمی از نفت روسیه را خریداری کرده است. سال گذشته نیز دهلی‌نو بیش از یک‌سوم صادرات نفت روسیه را به خود اختصاص داد، دومین کشور پس از چین با تقریبا ۵۰ درصد واردات طلای سیاه.
رئیس‌جمهور آمریکا، با صدور فرمانی اجرایی تعلیق تعرفه ها بر کالاهای چینی را تا ۱۰ نوامبر ۲۰۲۵ تمدید کرد؛ اقدامی که مانع از جهش نرخ‌های تعرفه‌ای به ۱۴۵ درصد در آمریکا و ۱۲۵ درصد در چین شد. این تصمیم پس از مذاکرات دو کشور در ژنو و سوئد اتخاذ شده و فرصت سه‌ماهه‌ای برای واردات گسترده فصل پاییز و کریسمس فراهم می‌کند.
چین هنوز روابط خود را به‌طور رسمی با طالبان عادی نکرده، اما از زمان خروج آمریکا، پیوندهای خود را با افغانستان تقویت کرده است. منافع پکن تا حد زیادی با منافع مسکو هم‌پوشانی دارد.
معاون رئیس‌جمهور آمریکا، اعلام کرد واشنگتن دیگر هزینه جنگ اوکراین را نمی‌پردازد و اروپا در صورت تمایل باید خود منابع مالی خرید سلاح از آمریکا را تأمین کند. این موضع در آستانه نشست احتمالی پوتین و ترامپ در آلاسکا و با هدف پیشبرد توافق صلح مطرح شده است.
آفریقا حدود ۳۰ درصد از ذخایر جهانی عناصر نادر خاکی را در اختیار دارد و پیش‌بینی می‌شود تا سال ۲۰۲۹ حدود ۱۰ درصد از صادرات جهانی این مواد را تامین کند. برخورداری از چنین ظرفیتی، قاره سیاه را به بازیگری نوظهور در بازار جهانی مواد معدنی بدل کرده است.
تحلیلگر مسائل بین‌الملل معتقد است: به نظر می‌رسد ایران بزرگترین متضرر راه‌اندازی کریدور زنگزور است. از این جهت که تقریبا در معاملات عمده در قفقاز جنوبی، سهم آنچنانی نداشته است.
کریدور زنگزور مدت‌ها مانع نهایی‌سازی توافق صلح میان باکو و ایروان شده است. ارمنستان با درخواست آذربایجان برای اعطای حقوق فرامرزی مخالفت می‌کرد. هرچند امروز مدیریت آمریکایی کریدور به دولت پاشینیان این امکان را می‌دهد که ظاهرا حاکمیت ارمنستان بر این مسیر را حفظ کند.
در حالی که بحران آب‌وهوا و موج‌های گرمای بی‌سابقه زندگی میلیون‌ها نفر را در آمریکا تهدید می‌کند، شهر نیویورک با بحرانی دیگر نیز دست‌وپنجه نرم می‌کند: خاموشی‌های گسترده ناشی از ناتوانی مردم در پرداخت قبوض برق.
فرمانده نیروی هوایی آمریکا صراحتا اعلام کرده که F-47 از F-22 مقرون‌به‌صرفه‌تر، توانمندتر در انطباق با تهدیدات جدید، و در دسترس‌تر از جنگنده‌های نسل پنجمی فعلی خواهد بود.
بروئرز می‌گوید: «در ۲۰۲۰ روسیه و ترکیه این کار را کردند، در دهه ۱۹۹۰ گروه مینسک، و در دهه ۱۹۲۰ بلشویک‌ها.» ترامپ آمریکا را به‌عنوان تازه‌ترین میانجی صلح در یک محله سخت معرفی کرده است. این که آیا این نقش پایدار خواهد بود یا نه، دیگر در کنترل او نخواهد بود.
این گزارش نمایی از تحولات گسترده هفته گذشته در زمینه سیاست، اقتصاد و شرکت‌های بزرگ ارائه می‌دهد، از تصمیمات جنجالی ترامپ و بانک‌های مرکزی گرفته تا کشف‌های بزرگ انرژی و تغییرات مدیریتی در صنعت خودروسازی.
به نظر می‌رسد ایران تلاش می‌کند تا با آمریکا به توافقی هر چند کوتاه‌مدت دست پیدا کند تا نه سیستم اسنپ‌بک فعال شود و نه تحت فصل هفتم منشور سازمان ملل قرار گیرد.
پس از تحولات سترگ خاورمیانه و خلیج فارس در سالیان اخیر، اکنون بخشی دیگر از محیط امنیتی پیرامونی ایران در شمال غربی در قفقاز جنوبی در آستانه دگرگونی سهمگینی است که آن را می‌توان اختناق ژئوپلیتیک ایران در این منطقه و چه بسا پرپیامدتر از گسترش پیمان ابراهیم در جنوب ایران پنداشت.
در پی بحران فزاینده آب‌وهوایی و افزایش قیمت انرژی که فشارهای اقتصادی بی‌سابقه‌ای را بر خانوارهای آمریکایی وارد کرده است، دولت دونالد ترامپ با اقدامی بحث‌برانگیز، یکی از بزرگترین برنامه‌های حمایتی در زمینه انرژی خورشیدی را لغو کرد. تصمیم دولت ترامپ برای پایان دادن به این طرح ۷ میلیارد دلاری، نه‌تنها مسیر توسعه انرژی‌های پاک را در آمریکا با تردید مواجه می‌کند، بلکه نگرانی‌ها را درباره آینده سیاست‌های محیط زیستی و عدالت اجتماعی افزایش می‌دهد.
