فحاشی و هتاکی بهعنوان ابزاری سیاسی از دوران پهلوی دوم تا امروز در ایران رواج داشته است. این رویه که با شعبان بی‌مخ آغاز شد، پس از انقلاب توسط مجاهدین خلق و سپس سلطنتطلبهای خارجنشین ادامه یافت و اکنون تندروهای داخلی نیز از آن برای حذف رقبا بهره میبرند.
در روزهایی که ایران با تهدیدات جدی منطقهای مواجه است، شاهد یکی از نادرترین پدیدههای اجتماعی-سیاسی هستیم، یکپارچگی مثالزدنی ملت ایران، فارغ از قومیت، دین، مذهب و گرایشهای سیاسی، در حمایت از موجودیت کشور و دفاع از کیان ملی. جنگ دوازدهروزه اخیر نهتنها عاملی برای تنش نبود، بلکه باعث تقویت پیوندهای ملی و روشن شدن خطوط مرز میان "ملت" و "اقلیت بیپروا" شد.
