پایین‌بودن بهره‌وری انرژی در ایران از موضوعاتی است که همواره موردتوجه کارشناسان بوده است. در این زمینه لازم است که به یک شاخص مهم در زمینه انرژی به نام «شدت مصرف انرژی» یا «Energy Intensity» پرداخته شود که میزان مصرف انرژی به ازای هر واحد تولید ناخالص داخلی را اندازه می‌گیرد.
در این گزارش نسبت بدهی به تولید ناخالص داخلی (Debt-to-GDP) که یکی از معیارهای کلیدی برای ارزیابی میزان بدهی دولت نسبت به خروجی اقتصادی آن است برای اقتصادهای بزرگ و کوچک جهان بررسی خواهد شد.
بررسی‌های آماری نشان می‌دهد تولید ناخالص داخلی(به روش هزینه‌ای) در سال ۱۴۰۲ همچنان به قله برجامی خود نرسیده است. طبق روند طی شده در سال‌های اخیر، انتظار می‌رود تولید ناخالص داخلی ۱۴۰۳ از سقف سال ۹۶ عبور کند.
تولید ناخالص داخلی سرانه یک شاخص اقتصادی کلیدی است که با تقسیم تولید ناخالص داخلی سالانه یک کشور بر جمعیت متوسط آن کشور در آن سال محاسبه می‌شود. این یک معیار از قدرت اقتصادی یک کشور به شمار می‌رود و تغییر مثبت در تولید ناخالص داخلی سرانه، نشان‌دهنده رشد اقتصادی است.
تولید ناخالص داخلی، حاصل جمع ارزش دلاری کل کالاها و خدمات نهایی عرضه شده در یک کشور در طول یک بازه‌ی زمانی مشخص است. یعنی ایلان ماسک می‌تواند با ثروتش کل محصولات یک کشور را خریداری کند.
نرخ رشد اقتصادی تابستان رقم 3.4 درصدی را ثبت کرد که کمترین میزان در 6 ماه اخیر محسوب می‌شود. به نظر می‌رسد که تعدیل اثر نفت بر رشد اقتصادی و تاثیر قطعی‌های برق بر تولید صنایع، عوامل اصلی کاهش نرخ رشد اقتصادی در تابستان باشند.
تحقیقات نشان می‌دهند که برابری جنسیتی نه تنها برای جامعه، بلکه برای کسب‌وکارها نیز سودمند است و می‌تواند ۲۱ تریلیون دلار به تولید ناخالص داخلی جهانی بیفزاید.
در حالی که طبق گزارش بانک مرکزی، نرخ رشد اقتصادی بهار امسال به کمترین میزان خود از بهار سال 1401 به این سو رسیده بود، مرکز آمار از صعود رشد اقتصادی کشور خبر داد.
کارشناسان معتقدند، قیمت، انحصار و بروکراسی سه بخش اصلی رابطه دولت و جامعه با نفت است. در برنامه هفتم اهداف و برنامه‌های مشخصی برای ایجاد ارتباط صحیح بین دولت و جامعه با نفت در نظر گرفته شده است.
طبق گزارش بانک مرکزی، نرخ رشد اقتصادی با نفت و بدون نفت در بهار امسال به ترتیب 3.2 درصد و 2.5 درصد ثبت شد که کمترین میزان در هشت فصل اخیر محسوب می‌شوند.
