صرف حداقل ۳۲۰ میلیارد تومان برای بازسازی ورزشگاه آزادی / ساخت ورزشگاه جدید منطقی‌تر است!

به گزارش تجارت‌نیوز ، حواشی در مورد بازسازی ورزشگاه آزادی این روزها از سطح ملی فراتر رفته و ابعاد منطقه‌ای یافته است. فصل جدید لیگ برتر در حالی آغاز شد که یکی از نکات آن اعتراض تیم‌های مختلف به وضعیت ورزشگاه آزادی بود. تا جایی که دو تیم پرسپولیس و استقلال به خاطر بازسازی ورزشگاه از حضور تماشاگران خود محروم شدند. البته کیفیت بد چمن نیز بارها صدای اعضای دو تیم را در آورد.

بعد از قرعه‌کشی لیگ قهرمانان و مشخص شدن گروه‌ها و زمان مسابقات تیم‌ها، قابل پیش‌بینی بود که برگزاری مسابقه در ورزشگاه آزادی با چالش‌هایی همراه شود و در نهایت هم اتفاقات تلخی رقم خورد.

پرسپولیس سه شنبه شب گذشته، میزبان النصر عربستان و ستاره‌های بزرگ این تیم مثل کریستیانو رونالدو، مانه، برزوویچ و اوتاویو بود اما تلاش‌ها برای آماده کردن ورزشگاه و زمین مسابقه نتیجه مثبتی نداشت و بازی در زمینی کاملا بی‌کیفیت و البته ورزشگاهی در حال بازسازی با VAR اجاره‌ای برگزار شد.

به گونه‌ای که ناهمواری زمین خیلی زود یقه نماینده ایران را گرفت و مهدی ترابی در همان دقیقه 4 بازی و بدون برخورد با بازیکنان حریف مصدوم شد تا از بازی خارج شود. بازیکنان النصر هم مشخصا برای انجام بازی همیشگی خود به مشکل خوردند و بعد از بازی هم یک گزارشگر عربستانی با تمسخر وضعیت ورزشگاه اعلام کرد که اوضاع زمین و کیفیت تصاویر در آزادی او را یاد 30 سال قبل انداخته و باید خدا را شکر کند که در عربستان است!

سوال اینجاست که چرا در سال‌های اخیر بازسازی‌ اصولی برای حل مشکلات ورزشگاه آزادی صورت نگرفته و تا کی قرار است بابت بازسازی‌های مقطعی هزینه شود؟

بازسازی 200 میلیون دلاری!

شاید جدی‌ترین بازسازی ورزشگاه آزادی در سال 1381 انجام شد که به گفته مسئولان وقت، 160 میلیارد تومان هزینه داشت. در آن سال قیمت دلار حدود 800 تومان بود و این یعنی در سال 1381 بالغ بر 200 میلیون دلار بابت بازسازی ورزشگاه آزادی هزینه شد.

در سال 94 اعلام شد که برای بازسازی و ترمیم این مجموعه 200 میلیارد تومان هزینه و دو سال زمان لازم است. قیمت دلار در سال 94 حدود 3450 تومان بود؛ این به معنای ضرورت تامین بودجه 58 میلیون دلاری برای بازسازی آزادی بود.

دو سال بعد اعلام شد که بودجه‌ای 160میلیاردی به این کار اختصاص داده شد تا دوباره استادیوم آزادی به روزهای خوب و البته امن خودش بازگردد. در سال 96 نیز قیمت دلار چهار هزار تومان بود و یعنی مبلغ اختصاص داده شده، 40 میلیون دلار برآورد شد.

در سال 1400 هزینه لازم برای ترمیم و بازسازی ورزشگاه آزادی 700 میلیارد تومان عنوان شد که با دلار 28 هزار تومانی بالغ بر 25 میلیون دلار می‌شد.

حالا نیز مسئولان تاکید کرده‌اند که بین 1200 تا 1500 میلیارد تومان بودجه برای بازسازی ورزشگاه آزادی لازم است یعنی مبلغی بین 25 تا 30 میلیون دلار.

اگر بخواهیم تمام مبالغی که طی چند دهه اخیر بابت بازسازی ورزشگاه آزادی هزینه شده را محاسبه کنیم، قطعا به عدد قابل توجهی خواهیم رسید و سوال این است که با وجود این همه هزینه چرا همچنان آزادی نیاز به بازسازی ریشه‌ای دارد و چرا این مبالغ طی این همه سال برای ساخت ورزشگاه جدید هزینه نشده است؟

بازسازی یا زیباسازی؟

ورزشگاه آزادی قدمتی نزدیک به 50 سال دارد و اگرچه یک سازه قدیمی به شمار می‌رود اما ورزشگاه‌های بسیاری با همین حدود قدمت و حتی بیشتر وجود دارند که بعد از بازسازی بدون مشکل در حال استفاده هستند.

به عنوان نمونه ورزشگاه خلیفه قطر که در سال 1976( سه سال بعد از ساخت ورزشگاه آزادی) ساخته شد، برای استفاده مناسب در جام جهانی 2022 قطر و با هزینه‌ای بالغ بر 374 میلیون دلار مورد بازسازی اصولی قرار گرفت و تبدیل به یک ورزشگاه مدرن و زیبا مجهز به یک سایبان یکپارچه و سیستم خنک کننده شد. همان ورزشگاهی که میزبان مسابقه ایران و انگلیس بود.

عربستانی ها هم قصد دارند ورزشگاه مشهور خود را مورد بازسازی قرار دهند. طبق اعلام سایت «اسپورت 24» عربستان پروژه افزایش گنجایش ورزشگاه فیصل بن فهد ریاض برای میزبانی از جام ملت‌های آسیا 2027 آغاز شد تا گنجایش این ورزشگاه 45 هزار نفری در یک پروژه بازسازی دوساله به 90 هزار نفر یعنی دوبرابر ظرفیت فعلی افزایش یابد.

اما آزادی آخرین ورزشگاهی است که با هسته خاکی (برای کمتر شدن هزینه و زمان ساخت) ساخته شد؛ ورزشگاه‌هایی شبیه خاکریز که در فضای داخلی آنها سازه های بتنی قرار دارند. عمر این گونه ورزشگاه‌ها به خاطر نشست خاک کمتر از دیگر ورزشگاه‌هاست و عجیب نیست که آزادی بعد از حدود 50 سال درگیر این مشکلات شده است، مشکلاتی که بعید است به خاطر میزان بالای استفاده از ورزشگاه، با بازسازی‌های مقطعی و غیر اصولی که تنها جنبه زیباسازی دارند، حل شوند.

در سال‌های اخیر از طرح‌های مختلفی برای بازسازی آزادی از جمله مسقف شدن و قرار گرفتن نورافکن‌ها و دوربین‌های پخش مسابقه در سقف ورزشگاه، نصب صندلی‌های هوشمند در هر دو طبقه، مجهز شدن به چمن هیبریدی، ساخت پارکینگ طبقاتی و… صحبت شده اما بعد از هر بازسازی تغییر آنچنانی مشاهده نشده است. درباره برخی از تغییرات وعده داده شده هم می‌توان به نصب تابلوهای جدید بین طبقات که روی آنها عنوان «استادیوم آزادی» به زبان‌های مختلف نقش بسته، دیوارنگاره‌های جدید در مسیر تونل منجر به «میکسد‌زون» و رونمایی از لوگوی جدید ورزشگاه آزادی اشاره کرد!

بودجه‌ای که بود، ورزشگاهی که ساخته نشد

همانطور که در بالا اشاره شد، در سال 1381 مبلغ 160 میلیارد تومان بابت بازسازی ورزشگاه آزادی هزینه شد و همین مبلغ نیز در سال 96 برای بازسازی دوباره آن اختصاص یافت. این در حالی است که در سال 95 ورزشگاه مدرن و 25 هزارنفری امام رضا(ع) در مشهد با هزینه 200 میلیارد تومانی به بهره‌برداری رسید. دو سال بعد نیز ورزشگاه مدرن فولادآرنا با گنجایش 30 هزار تماشاگر و با هزینه 150 میلیارد تومانی به طور رسمی در اهواز افتتاح شد.

در واقع باید گفت با ارقامی که طی دو، سه دهه اخیر برای بازسازی ورزشگاه آزادی هزینه شده، می‌شد حداقل یک و حداکثر دو ورزشگاه مدرن در حاشیه تهران احداث کرد.

چه باید کرد؟

در حال حاضر یکی از تصمیمان می‌تواند احداث ورزشگاه جدید و بازسازی آزادی و تقسیم مسابقات بین آنها باشد. اخیرا رئیس‌جمهور در مراسم تجلیل از مدال‌آوران و قهرمانان ورزش کشور و بدرقه کاروان اعزامی ورزش ایران به بازی‌های آسیایی و پاراآسیایی 2022 - هانگ‌ژو اعلام کرد برای اینکه یک ورزشگاه آبرومند در شان و منزلت قهرمانان ملی که بتوانند میزبان میهمانان خارجی باشند و در تهران شکل بگیرد، کاملا موافق است و باید این را دنبال کرد ولو اینکه هزینه داشته باشد، اما این نوعی سرمایه‌گذاری است.

به دنبال این اظهارات وزارت ورزش و جوانان مامور شد که مکان مناسبی برای احداث ورزشگاه جدید پیدا کند و محمد پولادگر، معاون وزیر ورزش نیز اعلام کرد که سه محل برای ساخت ورزشگاه در نظر گرفته شده اما هنوز گزینه نهایی انتخاب نشده است. البته برخی منابع خبری مدعی شده‌اند که قرار است ورزشگاه جدید در نزدیکی فرودگاه امام خمینی ساخته شده و در نزدیکی آن نیز یک هتل مناسب برای اسکان تیم‌های خارجی احداث شود. این نشان می‌دهد که احتمالا تصمیم بر این است که ورزشگاه جدید صرفا برای مسابقات بین‌المللی در رده ملی و باشگاهی مورد استفاده قرار بگیرد!