به گزارش تجارت نیوز، مهم‌ترین بخش‌های گفت‌وگو با رضا سپهوند را می‌خوانید:

پس از صحبت‌های فراوان در خصوص قانون عفاف و حجاب، به‌هرحال تصمیم شورای عالی امنیت ملی این بود که ابلاغ این قانون متوقف شود. از این‌رو من به‌عنوان یکی از نمایندگان مردم در مجلس، باورم بر این است که اولاً حجاب و عفاف یک باور دینی است و باور دینی را نمی‌توان با جریمه یا زور در مردم ایجاد کرد و این موضوع در طول تاریخ هم خود را نشان داده است. ثانیاً، ما فقها، حوزه‌های علمیه و مراکز فرهنگی داریم که باید روی این باور‌ها از جهات مختلف کار کنند تا جامعه خودش به این باور برسد.

قطعاً اگر مراکزی که به آن اشاره کردم، به‌درستی به وظایف خود عمل می‌کردند، وضعیت عفاف و حجاب به این نقطه نمی‌رسید. متاسفانه پس از اتفاقی که برای خانم امینی افتاد، برای ترویج عفاف و حجاب، روش‌های تقابلی انجام شد و به تبع آن، شاهد یک مبارزه منفی از سوی جامعه بودیم.

 در خارج از کشور که بنده تجربه سفر به آن را داشتم، دیدم که یک خانم محجبه در گیت فرودگاه آن هم در کشوری مثل کانادا کارش را دنبال می‌کرد و هیچ‌کس هم به زور به او نگفته چه کند، اما در ذهن و باورش به دین مبین اسلام رسیده است. از این‌رو ما زمانی موفق می‌شویم که روی باور‌ها کار کنیم.

 اگر موضوع عفاف و حجاب که یک باور دینی است را سیاسی کنیم و به‌واسطه آن، روش‌های تقابلی در پیش گرفته شود، هیچ‌گاه شاهد موفقیت در این عرصه نخواهیم بود. در برخی کشور‌ها که اجرای قوانین حجاب اجباری حاکم شد، یک یا دو سال بیشتر دوام نیاورد. حجاب را نه با اجبار می‌توان بر سر بانوان گذاشت و نه با اجبار می‌توان از سر آن‌ها خارج کرد.

 قانون عفاف و حجاب که توسط برخی نمایندگان مجلس تصویب شده بود، ابهامات زیادی دارد. این قانون ۷۴ ماده‌ای را کامل خواندم و متاسفانه مردم را در مقابل مردم قرار می‌دهد. یعنی در جایی گفته می‌شود که از فرد بی‌حجاب عکس بگیرید و برای ما بفرستید. قطعاً این رویکرد، تنش و درگیری را بین مردم بیشتر خواهد کرد و شاید شاهد اتفاقاتی مثل قضیه خانم مهسا امینی باشیم.

 اینکه گشت‌های ارشاد در ایران جواب نداد، جواب ساده‌ای دارد، چون روش نادرست بود. آیا با زور می‌شود دست انداخت وسط پای یک‌نفر و او را در خودرو انداخت و رفت تا او را تربیت کرد؟ اینکه به افراد گفت دوربین در سراسر معابر می‌گذاریم و اگر حجاب را رعایت نکردید، جریمه نقدی می‌شوید، خروجی مثبت نخواهد داشت و تنش بین جامعه و حاکمیت را افزایش و باورزدایی و دین‌زدایی را دربرخواهد داشت.

قانون مصوب در خصوص عفاف و حجاب اگر به مرحله اجرا می‌رسید، حجاب را خرید و فروشی می‌کرد؛ یعنی فردی که پول‌دار است حتی اگر ۵۰ میلیون هم جریمه شود، می‌گوید چون دوست دارم بی‌حجاب باشیم، هزینه آن را هم می‌دهم، ولی فردی که پول ندارد و از اقشار ضعیف جامعه است و شاید دو، سه میلیون بیشتر در حسابش نباشد، دست در حساب بانکی او برده می‌شود و یا در پرونده‌اش موضوع ثبت می‌شود که مثلاً استخدامش به مشکل بربخورد و این اتفاقات قطعاً به باورمندی دینی او آسیب می‌زند.

ما کشور اسلامی و شیعه هستیم و همه حجاب و عفاف را می‌خواهیم، اما شکل قانون مصوب‌شده، ضدحجاب و عفاف است. این قانون با عجله در مجلس یازدهم تصویب شده است و بهتر این بود که مسائل شرعی توسط فقها قانون‌گذاری می‌شد. مسئله شرعی نباید در مجلس قانون‌گذاری شود. منِ نماینده که شارع، فقیه و حقوق‌دان نیستم. مسائل دینی را فقها باید فتوا دهند و مسائل مدنی که جامعه با آن سر و کار دارند را مجلس تصویب کند. ما نباید مسائل را با هم قاطی کنیم، چون مجلس در خصوص موضوعات شرعی، این‌کاره نیست که قانون تصویب کند.