به گزارش تجارتنیوز، پنج تصویر شگفتانگیز تلسکوپ فضایی جیمز وب دنیا را محو زیبایی خود کرد. تصاویر جیمز وب واضحترین و عمیقترین تصاویر ثبت شده از جهان تا به امروز است.
به نقل از دویچهوله، ثبت لحظات تولد ستارگان و گروهی از کهکشانها در یک رقص کیهانی نشان از قابلیتهای بالای این تلسکوپ دارد. علاوه بر زیبایی، این دستاورد جدید از نظر علمی نیز فوقالعاده حائز اهمیت است و امکان مطالعه جزئیتر جهان هستی را برای دانشمندان فراهم میکند. موارد زیر از اصلیترین دلایل اهمیت تصاویر جیمز وب برای علم نجوم هستند:
نگاهی به گذشته کیهان
برخی از خوشههای کهکشانی در تصاویر جیمز وب تا ۱۳ میلیارد سال عمر دارند و در دوران آغازین جهان هستی به وجود آمدهاند. این نور از ۵۰۰ میلیون سال اول جهان است که اکنون به ما رسیده. دیدن این تصاویر تنها به سرعت نور بستگی دارد. نور با سرعت یک میلیارد کیلومتر بر ساعت حرکت میکند اما با توجه به بزرگی فضا، رسیدن نور از زمانهای گذشته به ما باز هم به زمان طولانی نیاز دارد. برای مثال نور خورشید با فاصله ۱۵۰ میلیون کیلومتری از زمین ۸ دقیقه طول میکشد تا به ما برسد.
جیمز وب از چیزهایی عکس گرفت که میلیادرها سال نوری با ما فاصله دارند. در واقع این عکسها تصاویر حال حاضر کهکشانها را نشان نمیدهد. بلکه ما باید ۱۳ میلیارد سال دیگر صبر کنیم تا وضعیت کنونی این کهکشانها را ببینیم.
مشاهده آنچه تاکنون قابل مشاهده نبود
در تصاویر سحابی کارینا و پنجگانه استفان، جیمز وب فضای میانستارهای را به ما نشان میدهد که در آن ستارگان در حال تولد و رشد هستند. دانشمندان تا کنون قادر نبودهاند هیچ تصویری از فعل و انفعالات کهکشانها با چنین جرئیاتی مشاهده کنند. به لطف دروبینهای مادون قرمز وب میتوانیم ستارهها را با تمام شکوهشان ببینیم.
دانشمندان با مطالعه نورهای حذف شده از ستارگان به نحوه شکلدهی، رشد و ادغام آنها توسط کهکشانها پی میبرند و متوجه میشوند که چرا برخی موارد کهکشانها تشکیل ستاره را متوقف کردهاند. جیمز وب سوالاتی از قبیل اینکه چه چیزی تعداد ستارگان در یک منطقه خاص را معین میکند یا چرا ستارگان با حجم خاصی شکل میگیرند را پاسخ میدهد.
اطلاعات غنیتر از هستی
هفتهها و ماهها طول میکشد تا دانشمندان اولین تصاویر جیمز وب را تجزیه و تحلیل کنند و نشان دهند که این تلسکوپ در آینده قادر به انجام چه کارهایی خواهد بود. هر عکسی که میبینیم ترکیبی از چند ساعت تصویربرداری است. تیمهای مطالعاتی این تصاویر را به قطعات کوچکتر تقسیم میکنند تا مطالعات جزئیتر را بر روی آنها انجام دهند.
وضوح و جزئیات تصاویر نشان میدهد جیمز وب نه تنها فاصله و زمان بیشتری در گذشته را پوشش میدهد بلکه مشاهدات خود را با کیفیت بسیار بالاتری ارائه میکند و پتانسیل زیادی برای تحقیقات علمی دارد. این تلسکوپ به دانشمدان برای پاسخ به سوالات خود درباره سیارات، ستارگان و کهکشانها و در نهایت جهان هستی کمک میکند.
کشف زمین شماره دو
تجزیه و تحلیل طیفنگاری وب از اتمسفر سیاره فراخورشیدی WASP-۹۶ b، مثالی از اطلاعات هیجانانگیزی است که ممکن است در آینده از این سیاره به دست بیاید. این سیاره حدود یک هزار و ۱۵۰ سال نوری از زمین دور است و شباهتهایی با سیارههای منظومه شمسی دارد. تحلیل اتمسفر این سیاره توسط تلسکوپ جیمزوب نشان داد که جو این سیاره علاوه بر ابر و مه، دارای آب است. اما با توجه به اینکه متشکل از گاز است قابل سکونت نیست. علاوه بر آن به ستارههایی که به دور آنها میچرخد، بسیار نزدیک است در نتیجه محیط به شدت گرم و نامساعدی دارد. تحلیل اتمسفر این سیاره توسط وب نشان از قابلیت بالای آن در تحلیل دیگر سیارهها و کشف سیارهای شبیه به زمین دارد.
ببینیدتاحالا اینهمه تلسکوپهای متنوغی ساخته شده که منشاء حیات راپیداکنن..هرکدامشانم بعدچندسال نظریه هاشون مردودمیشه بدلایلی..سئوال اینجاست درمیان اینهمه سیاره-ستاره وسحابی..ا(ب واکسیژن)که منشاء طبیعت وحیات است..وجودندارد!!چرااینقدرعلیه قوانین پیدایش خلقت که درقران تائیدشده تقلامیکنن..اخه چندسال دیگه همین پروژه هم ردمیشه انوقت کی چندمیلیارررررردسال نوررررری رادیده..پدرامرزیده
دوست عزیز مسئله بیان شده شما و ابهام شما را طریق مخروط نسبیت به خوبی قابل اثبات است .نور برای رسیدن به ما زمانی رو طی میکنه .برای مثال نور خورشید زمان هشت دقیقه را طی میکنه .وقتی شما در اصطلاح در رویداد هستید تا به لبه مخروط (قسمت آینده مطلق برسید )زمان را باید بگذرانید .به همین دلیل نور آن دیر به ما میرسه و نمایانگر زمان گذشته است .برای درک بهتر شما انداختن سنگ در آب رو در نظر بگیرید.زمان پرتاب ،سنگ به زیر آب میره اما زمان میبره تا اثر اون پدیدار بشه (منظورم همون حلقه های آب هست
خوب توضیح دادی ممنون…ولی من نفهمیدم که مگه جیمزوب مستقیم به ستاره نگاه نمیکنه که الانش دیده بشه؟نوری بهش میرسه مال قبلاهست ولی نگامستقیم نمیشه کردمگه؟