آیا اپل به همکاری با اینتل برای تولید تراشه باز می‌گردد؟

به گزارش تجارت نیوز، شرکت اپل سال‌هاست که برای تولید تراشه‌های سری A و M کاملا به شرکت تایوانی TSMC وابسته است. اما، بر اساس شایعاتی که در روز گذشته منتشر شده، به نظر می‌رسد که شرکت اینتل ممکن است در آینده‌ای نزدیک، تولید برخی از تراشه‌های پایه گوشی‌های اپل را بر عهده بگیرد. احتمالا، شرکت اپل پس از تولید تراشه‌های سری M با همکاری اینتل، بخشی از تراشه‌های آیفون را هم با کمک این شرکت بسازد.

همکاری احتمالی اپل و اینتل

بنظر می‌رسد که تحول بزرگی در زنجیره تولید اپل در حال رخ دادن است و بر اساس اخبار منتشر شده جدید، احتمال دارد اینتل از سال 2027 میلادی، تبدیل به تولیدکننده تراشه‌های آیفون، آیپد و مک شود.در قرارداد احتمالی جدید، شرکت اینتل تنها وظیفه تولید تراشه‌ها را بر عهده خواهد داشت و هیچ نوع دخالتی در فرآیند طراحی نخواهد کرد. در واقع، وظیفه اینتل به‌عنوان شریک تولید، مشابه نقش TSMC در تولید تراشه‌های سری A فعلی خواهد بود. تحلیلگر جف پو، اعلام کرده است که فرآیند 14A اینتل می‌تواند برای ساخت تراشه A22 شرکت اپل استفاده شود. پیش‌بینی می‌شود که این تراشه، پردازش مدل‌هایی مانند آیفون 20 و آیفون 20e را بر عهده بگیرد.

با وجود اینکه این همکاری در سال آینده میلادی آغاز نخواهد شد، اما بنظر می‌رسد که اپل، ابتدا تراشه‌های رده‌پایین سری M را در سال 2027 میلادی به اینتل خواهد سپرد و در صورت رضایت در عملکرد و بازده تولید، از سال 2028 میلادی، تراشه‌های سری A مدل‌های پایه آیفون را نیز به این شرکت واگذار خواهد کرد.

دلیل این همکاری احتمالی چیست؟

شرکت اپل سال‌هاست که به شرکت TSMC برای تولید تراشه‌های خود وابسته است. با وجود اینکه احتمالا سطح قابل توجهی از اعتماد و بازدهی در این همکاری بوجود آمده است، وابستگی کامل به یک تامین کننده میتواند با خود محدودیت‌ها و خطرهایی به همراه داشته باشد. بنظر می‌رسد که اپل میخواهد تا ظرفیت تولید خود را میان چند تأمین‌کننده تقسیم کند.

برای مثال، اختلالاتی که در آسیا در طی همه‌گیری کرونا رخ داد، نشان داد که سخت افزار میتوان به‌شدت آسیب‌پذیر باشد. شرکت اینتل تنوعی جغرافیایی تولیدی را به اپل ارائه می‌دهد که اپل در حال حاضر در آن ضعف دارد. بخش عمده‌ای از ظرفیت شرکت اینتل در ایالات متحده آمریکا قرار دارد که میتواند به شرکت اپل در مدیریت تنش‌های ژئوپولیتیکی در شرق آسیا و کاهش ریسک‌های حمل‌ونقل و هماهنگی بیشتر با سیاست‌گذاری‌های داخلی ایالات متحده  کمک کند.