تیغ دولبه خروج از اتحادیه اروپا / برگزیت چه آسیب‌های اقتصادی به لندن و اروپا می‌رساند؟

مراکز بزرگ تجاری در جهان انگشت‌شمارند. سیلیکون‌ولی مرکز فناوری و شنزن در چین مرکز لوازم تخصصی الکترونیک است. در حالی که پاریس لوکس‌ترین خانه‌های جهان را در خود جای داده، بنگلور در هند به عنوان بزرگ‌ترین مرکز برون‌سپاری خارجی شرکت‌های چندملیتی شناخته می‌شود. در این میان سیتی لندن (City of London) قلب فعالیت‌های اقتصادی انگلستان و تمام دنیاست.

به گزارش تجارت‌نیوز به نقل از اکونومیست ، سیتی لندن موسوم به سیتی شهری مستقل درون شهر لندن است که دفاتر بازار بورس لندن، بانک انگلستان و موسسه بیمه این کشور در آن قرار دارند. بیش از 500 بانک در سیتی دفتر دارند و این بخش از لندن قلب معاملات فارکس و تعویض ارزهای رایج در جهان است.

این کلان‌شهر پولی سالانه 120 میلیارد پوند (152 میلیارد دلار) درآمد تولید می‌کند؛ رقمی معادل درآمد صنعت خودرو در آلمان. به عنوان بزرگ‌ترین مرکز فعالیت‌های اقتصادی در جهان، سیتی نفوذ بسیاری بر بازارهای جهانی دارد. نویسنده سرمقاله اما معتقد است حالا با تغییر رهبر حزب محافظه‌کار در بریتانیا، سیتی در معرض بزرگ‌ترین خطر یعنی خروج از اتحادیه اروپا بدون یک توافق قرار دارد. این مساله تهدیدی جدی برای پیوندهای مالی بریتانیا با اتحادیه اروپا محسوب می‌شود.

از سوی دیگر، اگر جرمی کوربین، رهبر حزب کارگر، پیروز انتخابات بعدی باشد، بریتانیا شاهد روی کار آمدن افراطی‌ترین دولت چپ‌گرا از سال 1945 تاکنون خواهد بود. حزبی که عمیقا از نظام سرمایه‌داری و بازار خشمگین است.

هر یک از این اتفاقات می‌تواند از یک‌سو منجر به فقیرتر شدن اتحادیه شود و از سوی دیگر به موقعیت لندن به عنوان بزرگ‌ترین مرکز فعالیت‌های اقتصادی در جهان آسیب برساند. این روند همچنین عملکرد سیستم‌های مالی را تغییر خواهد داد.

لندن در حال حاضر میزبان 37 درصد از معاملات ارزی و 18 درصد از وام‌های فرامرزی در جهان است. سیتی یک‌چهارم از درآمد خود را از قاره اروپا کسب می‌کند. اروپا هم یک‌چهارم از خدمات مالی پیچده خود را از لندن به دست می‌آورد. شرکت‌های فرانسوی و ایتالیایی برای دیدار با سرمایه‌گذاران به لندن می‌روند. زمانی که بانک مرکزی اروپا اقدام به خریداری اوراق قرضه می‌کند، بیشتر فروشندگان این اوراق مدیران دارایی و بانک‌هایی هستند که در بریتانیا مستقرند.

سیتی تاریخچه‌ای طولانی دارد و فرازونشیب‌های بسیاری را پشت سر گذاشته است. با این حال حتی بحران مالی سال 2008 هم نتوانست آسیب چندانی به آن برساند. به عقیده نویسنده اکونومیست، سیاست‌ها و مقررات باثبات، ارتباطات نزدیک با آمریکا و اروپا از مهم‌ترین دلایل پایداری این مرکز است. برگزیت و به قدرت رسیدن جرمی کوربین اما می‌تواند این پایداری را از سه جهت تهدید کند.

اول آنکه اتحادیه اروپا با لغو پاسپورت شرکت‌های مستقر در سیتی و عدم اجازه فعالیت در قاره اروپا این چارچوب قانونی را از میان می‌برد. به دنبال افزایش نااطمینانی فعالیت‌های اقتصادی تغییر مکان می‌دهند.

دوم آنکه 27 عضو اتحادیه اروپا با اعمال سیاست‌هایی شرکت‌های مالی را وادار به حرکت به سوی منطقه یورو خواهند کرد.

و در نهایت سومین تهدید در داخل خود بریتانیاست. دولت کوربین می‌تواند از طریق کنترل بازار، مالیات معاملات، ادغام شرکت‌ها و حتی کنترل سرمایه کشور را به ده‌ها سال قبل بازگرداند.

برای فهم رقمِ در معرض ریسک باید به این نکته توجه کرد که لندن 20 تریلیون دلار از دارایی‌های بانکی و اوراق بهادار را در جهان میزبانی می‌کند.

بریتانیا پیش‌تر به گزینه ماندن در بازار واحد اتحادیه اروپا پشت پا زده است. اروپا نیز حاضر به دادن امتیازات خاص به کشوری که می‌خواهد اتحادیه را ترک کند، نیست.

ورای این گریز بریتانیا شکاف عمیق‌تری وجود دارد. اگر سیتی موافقت کند که تحت قوانین اتحادیه اروپا کنترل شود، می‌تواند دسترسی آزاد به بازار آن داشته باشد. در عین حال بریتانیا از سپردن کنترل بزرگ‌ترین صنعت خود به اتحادیه اروپا به شدت می‌هراسد؛ به‌ویژه اگر به عقب راندن لندن از اهداف ناگفته اتحادیه اروپا باشد.

انگیزه‌های اروپا از ترکیبی از قواعد کلی و طمع ناشی می‌شود. از یک‌سو اروپا قصد دارد بر سیستم مالی خودش نظارت داشته باشد و از سوی دیگر مشاغل و درآمدهای مالیاتی را از لندن بگیرد.

با این حال، نویسنده اکونومیست در پایان تاکید می‎کند که برای بزرگ‌ترین مرکز تجاری در جهان فرصت‎هایی وجود دارد. پیوند‌های سیتی با آمریکا همچنان قدرتمند است. بریتانیا همچنین باید تلاش کند اروپا را با خود همراه کند و در عین حال سهم از تجارت بین‌المللی به جز با اتحادیه اروپا را که در حال حاضر 25 تا 30 درصد است، افزایش دهد. تقویت نقاط قوت در زمینه سرمایه‌گذاری‌های سبز و فین‌تک از جمله اقداماتی است که باید از سوی این کشور انجام شود.