دانش آموزان استعدادهای درخشان به اندازه اجاره یک اتوبوس ایمن ارزش نداشتند؟!

به گزارش تجارت نیوز،

خبر همین‌قدر کوتاه و دردناک بود. اتوبوس حامل 41 نفر از دانش آموزان دبیرستان دخترانه استعدادهای درخشان فرزانگان شهر کرمان عصر پنجشنبه 18 بهمن ماه در مسیر برگشت از اردوی تفریحی کلوت‌های شهداد با 41 نفر سرنشین در سه‌راهی شهداد در محور سیرچ به کرمان واژگون می‌شود که تعداد 38 دانش آموز، یک نفر راننده، یک نفر سرپرست و یک پسربچه سرنشین آن دچار سانحه می‌شوند که متأسفانه 6 نفر آنها در دم فوت می‌کنند و 32 نفر مصدوم به بیمارستان باهنر و مهرگان کرمان منتقل می‌شوند.

در یک ماه گذشته خبرهای مبنی بر تصادفات رانندگی و جان باختن افراد به طرز چشمگیری افزایش پیدا کرده است. ناایمن بودن جاده ها، خودروهای غیراستاندارد و در نهایت بی‌توجهی رانندگان به قوانین راهنمایی و رانندگی باعث شده هر روز شاهد بروز یک تصادف منجر به مرگ در کشور باشیم.

این زمستان اگر وسایل گرمایشی در مدارس حادثه نیافرید و دانش آموزان از این دست اتفاقات در امان ماندند اما حادثه تلخ دیگری باعث شد این بار دانش آموزان دختر کرمانی قربانی شوند.

38 دانش آموز برای سفر تفریحی رفته بودند. از همان اردوهایی که بچه‌ها برای شرکت در آن همیشه اشتیاق زیادی دارند. اصلاً رفتن به اردوهای مدرسه از دیرباز تفریح مورد علاقه دانش آموزان بوده و هست. شاید خیلی از خانواده‌ها زمانی سخت‌گیری می‌کردند و به‌راحتی برای این دست تفریحات رضایت‌نامه نمی‌دادند؛ رضایت‌نامه‌های جعلی هم از همین‌جا سر و کله‌شان پیدا شد و در نهایت این والدین بودند که در کشمکش دادن یا ندادن رضایت‌نامه مغلوب شدند، اما...

حالا اتفاقی که در کرمان رخ داده یک بار دیگر این زنگ خطر را به صدا درآورده که آیا واقعاً باید به اردوهای خارج از مدرسه و شرایطی که دانش آموزان در آن به این اردوها فرستاده می‌شوند اطمینان کرد؟ چه استانداردهایی حداقل برای انتخاب وسایل نقلیه و انتخاب راه‌ها و جایی که قرار است دانش آموزان در آن یک روز شاد را بگذارنند وجود دارد؟

سیل پیام‌های تسلیت چه دردی را دوا می‌کند؟

آرزو، خاله یکی از دختران جان‌باخته در تصادف اتوبوس کرمان، به تجارت‌نیوز می‌گوید: «انگار هیچ‌کس هیچ ارزشی برای جان انسان قائل نیست. اینها دانش‌آموزان استعدادهای درخشان بودند. اینها کسانی بودند که قرار بود آینده‌ساز این کشور باشند. اما تنها به این دلیل که آموزش و پرورش نمی‌خواسته پول بیشتری برای کرایه اتوبوس بدهد یک اتوبوس قراضه با نقص فنی را برای این سفر انتخاب کردند.»

او می‌افزاید: «من تنها خواهرزاده‌ام را از دست دادم. نمی‌دانم خواهرم و همسرش قرار است چطور با این مصیبت کنار بیایند. این همه تبلیغ می‌کنند برای اینکه افراد فرزندآوری کنند اما هیچ امکانات درستی برای محافظت از جان این بچه‌ها در کشور وجود ندارد. به همین راحتی 6 دانش‌آموز جان باختند.»

این خاله داغدیده ادامه می‌دهد: «با این اتفاق تنها 6 خانواده داغدار نشده‌اند. 6 خانواده در آستانه فروپاشی هستند و اقوام نزدیک هم دچار شوک و داغ شده‌اند. مادر و پدر و من هر دو الان در بیمارستان بستری هستند چراکه نتوانستند با این اتفاق تلخ به‌راحتی کنار بیایند. حالا اینکه مسئولان مدام پیام تسلیت برای ما می‌فرستند چه دردی از ما دوا می‌کند وقتی جگرگوشه‌مان را به خاطر سهل‌انگاری همین مسئولان از دست داده‌ایم.»

هنوز وضعیت دانش‌آموزان مصدوم کاملاً مشخص نیست

او توضیح می‌دهد: «این بچه‌ها که دانش آموزان استعدادهای درخشان بودند به اندازه اجاره یک اتوبوس سالم هم جان‌شان ارزش نداشت. از طرف دیگر هنوز معلوم نیست وضعیت دانش آموزان مصدوم چطور است. معلوم نیست چند نفر از آنها دوباره می‌توانند حداقل سلامت جسمی خود را به دست بیاورند. چه کسی هزینه درمان این بچه‌ها برای ترومای بعد از حادثه را بر عهده می‌گیرد. ما فقط به همین تصادف نگاه می‌کنیم و تمام. یک هفته دیگر هیچ خبری از هیچ مسئولی نیست.»

آرزو می‌افزاید: «مگر برای خانواده کارگران معدن که جان باختند یا آنها که سلامت جسمی و روحی خود را از دست دادند چه‌کار کردند؟ دیگر کسی سراغی از خانواده آنها گرفت؟ در این مورد هم همین است. الان پیام تسلیت و دستور پیگیری می‌فرستند اما یک هفته دیگر کسی جواب سلام ما را هم نمی‌دهد و ما می‌مانیم و این داغ که تا ابد روی سینه‌مان گذاشته شده است.»

او در پاسخ به این سوال که چه انتظاری از مسئولان دارید می‌گوید: «ما دیگر هیچ انتظاری نداریم اما خانواده دیگر قربانیان و دانش آموزان مصدوم را به امان خدا رها نکنند. از سر گذراندن این مصیبت اصلاً کار راحتی نیست. خانواده‌های داغدار دیگر به روزهای قبل از این حادثه بازنمی‌گردند. زندگی ما قربانی سهل‌انگاری شده و دیگر هیچ اقدامی نمی‌تواند این درد را برای ما کم کند.»