به گزارش تجارت نیوز، نرخ بیکاری کل کشور در پاییز امسال برابر با ۷.۲ درصد بوده است. اگر این نرخ بیکاری به تفکیک مناطق شهری و روستایی بررسی شود، مشخص می‌شود که نرخ بیکاری مناطق شهری بیشتر از مناطق روستایی است. این مسئله ممکن است به‌دلیل بیشتر بودن فرصت‌های شغلی، بالا بودن رقابت و تعداد بیشتر نیروی کار متخصص در مناطق شهری باشد. در بررسی وضعیت بیکاری این مناطق بر اساس گروه سنی، می‌توان دید که جوانان ۲۰ تا ۲۴ ساله بالاترین نرخ بیکاری را در پاییز امسال داشته‌اند و با افزایش گروه سنی نرخ بیکاری افراد در این مناطق کاهش می‌یابد. این نشان می‌دهد مشکل جوانان برای ورود به بازار کار کمبود تجربه کاری است.

ورود پردردسر جوانان به بازار کار

بر اساس تعریف مرکز آمار ایران، جمعیت افراد ۱۵ ساله و بالاتر جزو نیروی کار محسوب می‌شوند که شامل دو گروه فعال و غیرفعال است. جمعیت فعال از افراد شاغل و بیکار تشکیل می‌شود. فرد بیکار به کسی اطلاق می‌شود که در جستجوی شغل باشد اما موفق به یافتن آن نشده باشد.

در پاییز امسال، نرخ بیکاری کشور ۷.۲ درصد گزارش شده است. به بیان دیگر، از هر ۱۰۰ نفر جمعیت فعال، حدود ۷ نفر در جستجوی کار بوده‌اند. این نرخ در مقایسه با پاییز سال گذشته کاهش داشته، اما با در نظر گرفتن شاخص‌های اصلی دیگر بازار کار، این تغییر چندان مثبت ارزیابی نمی‌شود و وضعیت بازار کار ایران رو به وخامت گذاشته است.

بر اساس داده‌های منتشرشده از سوی مرکز آمار، گروه سنی ۲۰ تا ۲۴ سال بیشترین نرخ بیکاری را در مقایسه با سایر گروه‌های سنی تجربه کرده است، به‌طوری که این نرخ در پاییز امسال به ۲۱.۱ درصد رسیده است. در مقابل، با افزایش سن، نرخ بیکاری روند کاهشی داشته است. با این حال، برای تحلیل دقیق‌تر وضعیت بازار کار، نرخ بیکاری به‌تنهایی کافی نیست و باید نرخ مشارکت نیز مورد توجه قرار گیرد. از آنجا که نرخ مشارکت با بالا رفتن سن افزایش می‌یابد، می‌توان نتیجه گرفت که با افزایش تجربه کاری، شانس یافتن شغل بیشتر می‌شود.

گروه سنی ۲۰ تا ۲۴ سال شامل جوانانی است که به‌تازگی تحصیلات خود را به پایان رسانده و به دنبال ورود به بازار کار هستند، اما بسیاری از آن‌ها فاقد تجربه کاری‌اند. از سوی دیگر، با توجه به تعداد بالای فارغ‌التحصیلان آموزش عالی و نرخ بالای بیکاری در این گروه، می‌توان دریافت که میان نظام آموزشی و نیازهای بازار کار همخوانی وجود ندارد. علاوه بر این، کمبود تجربه، عدم تطابق مهارت‌ها با نیازهای شغلی و محدودیت فرصت‌های شغلی نیز از عوامل مؤثر در افزایش نرخ بیکاری جوانان به شمار می‌روند.

سختی پیدا کردن کار برای جوانان در شهر و روستا

یکی از جنبه‌های تحلیل بازار کار، بررسی شاخص‌های نیروی کار به تفکیک مناطق شهری و روستایی است. این مسئله به سیاستگذار کمک می‌کند تا برای ایجاد اشتغال و اعمال سایر سیاست‌ها به‌صورت کاراتری عمل کند. طبق جدیدترین داده‌های مرکز آمار، نرخ بیکاری کل مناطق شهری و روستایی در پاییز امسال به‌ترتیب ۷.۸ و ۵.۲ درصد بوده است. به‌طور کلی، نرخ بیکاری مناطق شهری از روستایی معمولا بالاتر است. این اتفاق ممکن است دلایل متعددی از جمله بیشتر بودن فرصت‌های شغلی، رقابت و نیروی کار متخصص در شهر باشد.

با بررسی نرخ بیکاری مناطق شهری و روستایی به تفکیک گروه‌های سنی، مشخص می‌شود جوانان ۲۰ تا ۲۴ ساله هر دو مناطق بیشترین نرخ بیکاری را در پاییز امسال داشته‌اند. به‌طوری‌که، نرخ بیکاری افراد این گروه سنی در شهر ۲۲ و در روستا ۱۸.۱ درصد بوده است. این مسئله نشان می‌دهد جوانان چه در شهر و چه در روستا با مشکل پیدا کردن شغل مواجه هستند.

نرخ بیکاری با افزایش گروه سنی در هر دو مناطق شهری و روستایی کاهش یافته است. این روند حاکی از آن است که پیدا کردن کار و امنیت شغلی در مناطق شهری و روستایی رابطه مستقیمی با تجربه کاری دارد.

منبع: اکوایران