ریموت «انتخاب» در دستان چینی‌ها!

به گزارش تجارت نیوز، در روزگاری که واژه‌هایی مانند «خودکفایی» و «تولید ملی» به شعارهای رایج مدیران تبدیل شده‌اند، واقعیت پشت پرده‌ این ادعاها گاه بسیار متفاوت و ناامیدکننده است. نمونه‌ بارز این تناقض را می‌توان در ماجرای اخیر تلویزیون‌های دوو و اسنوا مشاهده کرد؛ محصولاتی که تحت مدیریت گروه صنعتی انتخاب به ریاست محمدرضا دیانی تولید می‌شوند، اما پس از یک به‌روزرسانی نرم‌افزاری مشکوک، ناگهان از کار افتادند و هزاران خانواده ایرانی را در مواجهه با تلویزیون‌های خاموش گذاشتند.

در ابتدا صحبت از «هک» شد. اما آنچه بعداً روشن شد، نه یک حمله سایبری از سوی دشمن، بلکه اقدامی تلافی‌جویانه از سوی شرکت چینی تأمین‌کننده‌ بُردهای اصلی این تلویزیون‌ها بود. علت؟ عدم پرداخت بدهی از سوی گروه انتخاب. نتیجه؟ هزاران خانواده ایرانی با تلویزیون‌هایی خاموش مواجه شدند؛ قربانیان مدیریتی ضعیف، وابسته و پنهان‌کار.

تولید ملی یا مونتاژ وابسته؟

این سؤال اساسی مطرح است:

اگر این تلویزیون‌ها واقعاً ساخت داخل هستند، چرا یک شرکت چینی با ارسال یک فرمان نرم‌افزاری ساده می‌تواند آنها را غیرفعال کند؟

چرا زیرساخت‌های نرم‌افزاری و حتی سخت‌افزاری مهم در کنترل یک پیمانکار خارجی قرار دارد؟

آیا این همان تعریف شما از «تولید ملی» است که بارها در تبلیغات و نمایشگاه‌ها تکرار کرده‌اید؟

این موضوع فراتر از یک نقص فنی ساده است؛ این یک بحران عمیق صنعتی است که نمی‌توان آن را با شعارهای تبلیغاتی پنهان کرد.

انحصار و بی‌پاسخ‌گویی

پس از محدود کردن واردات برندهای خارجی، انتظار می‌رفت تولیدکنندگان داخلی با ارتقای کیفیت و خدمات، اعتماد مصرف‌کنندگان را جلب کنند. اما نتیجه چیزی جز انحصار، افزایش قیمت‌ها و افت کیفیت نبود. گروه انتخاب با حذف رقبای خود، بازار را قبضه کرد و حالا که باید پاسخگو باشد، معلوم شده «تولید ملی» آنها بیشتر شبیه مونتاژ محصول خارجی است؛ آن هم بدون شفافیت و تعهد به مشتری.

بحران بدهی و ریسک ملی

شرکت چینی KTC، که قطعات اصلی بسیاری از تلویزیون‌های تولید داخل را تأمین می‌کند، اکنون نقش تعیین‌کننده و نگران‌کننده‌ای در این بحران ایفا می‌کند. کنترل ریموت تلویزیون‌ها در دست شرکتی خارجی است؛ شرکتی که به دلیل بدهی گروه انتخاب دست به اقداماتی زده که هزاران کاربر را دچار مشکل کرده است.

آقای دیانی باید به افکار عمومی پاسخ دهد: چه میزان بدهی به KTC دارید که آنها چنین واکنشی نشان داده‌اند؟ چرا مصرف‌کنندگان باید هزینه بدهی‌های شما را بپردازند؟ اگر توان مالی دارید، چرا بدهی‌ها را پرداخت نمی‌کنید؟

علاوه بر این، برخی گزارش‌ها حاکی از آن است که گروه انتخاب در تلاش است تا با همکاری وزارت صمت، سرورهای KTC در ایران را مسدود کند؛ اقدامی که ممکن است خدمات اینترنتی و آنلاین سایر برندهای وابسته به KTC را نیز مختل کند. این مساله ممکن است به بحران گسترده‌تری در بازار لوازم خانگی تبدیل شود.

نهادهای نظارتی و وظیفه‌شان

تلویزیون کالایی حیاتی و گران‌قیمت برای خانواده‌های ایرانی است. پس چرا نهادهای نظارتی مانند وزارت صمت و سازمان حمایت مصرف‌کننده و تولیدکننده، به جای برخورد با شرکتی که از انحصار خود سوءاستفاده می‌کند، سکوت اختیار کرده‌اند؟ چرا دستگاه قضایی هنوز وارد ماجرا نشده است؟ آیا این وضعیت نوعی «فریب مصرف‌کننده» محسوب نمی‌شود؟

فریب اعتماد عمومی

ماجرا فراتر از یک قرارداد شکست‌خورده است؛ این نماد شکست سیاست‌گذاری در عرصه تولید ملی است که با عدم شفافیت و نظارت، به ابزاری برای سوداگری تبدیل شده است. مردم با اعتماد به برند ایرانی، کالایی گران و بی‌کیفیت خریداری کرده‌اند که حالا بدون هیچ پشتوانه و پشتیبانی، به‌کلی غیرقابل استفاده شده است.

اکنون وقت آن است که نهادهای نظارتی فراتر از شعار، وارد عمل شوند و تولیدکنندگان را پاسخگو کنند. نه فقط به خاطر تلویزیون‌های خاموش، بلکه برای خیانت به مفهوم تولید ملی، تهدید رقابت سالم و سوءاستفاده از موقعیت انحصاری.

چند پرسش از مالک گروه صنعتی انتخاب

آقای محمدرضا دیانی، مالک گروه انتخاب!

چندین سال است که مدعی تولید محصولات داخلی هستید. اکنون که مشخص شده بُردهای اصلی تلویزیون‌های شما از چین وارد می‌شود و تنها لحیم‌کاری نهایی در ایران انجام می‌گیرد، چه پاسخی برای مردم دارید؟ آیا شما لحیم‌کاری و سرهم‌بندی قطعات را تولید داخلی می‌دانید؟

آیا نرم‌افزار تلویزیون‌های شما محصول ایرانی است یا وارداتی؟

آیا این همان «تولید ملی» است که وعده داده‌اید یا صرفاً مونتاژی ظاهری با وابستگی کامل به خارج؟

آقای دیانی سکوت بی‌فایده است، باید پاسخگو باشید.