میزبانی پوتین در آلاسکا؛ آیا ترامپ به میراث خود چوب حراج خواهد زد؟

به گزارش تجارت نیوز، امید اروپایی‌ها که گمان می‌کردند دونالد ترامپ بالاخره از بازی ولادیمیر پوتین خسته خواهد شد و آماده برخورد سخت با روسیه می‌شود، به سرعت رنگ باخت. ترامپ درست روزی که ضرب‌الاجلش به پوتین برای توافق بر سر آتش‌بس در اوکراین یا مواجهه با تحریم‌های شدید اقتصادی به پایان رسید، به جای اتخاذ موضع سخت، رهبر روسیه را به نشست آلاسکا دعوت کرد.

ترامپ همچنان معتقد است تنها دخالت شخصی‌اش می‌تواند بسترساز توافق شود؛ حتی توافقی که بخش عمده‌ای از خواسته‌های مسکو را برآورده کند. به باور رئیس‌جمهوری آمریکا تحقق مطالبات حداکثری پوتین اگر به ازای پایان دادن موقت به خونریزی‌ها در اوکراین باشد نیز ارزشمند است. در این میان پیام کلیدی که همتایان غربی باید به رئیس‌جمهور آمریکا منتقل کنند این است که توافق بد، فاجعه‌ای بزرگ را برای اوکراین، امنیت اروپا و آمریکا و همچنین میراث شخصی ترامپ رقم خواهد زد.

پاشنه آشیل آلاسکا!

رئیس‌جمهور آمریکا با دعوت پوتین به آلاسکا به جای کشور ثالث، هدیه‌ای بزرگ به کرملین داده است. فردی که تحت پیگرد دادگاه کیفری بین‌المللی است و باید به دلیل حمله بی‌دلیل به همسایه‌اش منفور باشد، در خاک آمریکا مورد استقبال قرار می‌گیرد. این موضوع نمادین است، چرا که آلاسکا پیش‌تر جزو قلمرو روسیه بوده و سپس در قالب یک معامله به آمریکا فروخته شد.

در این میان به باور ناظران باز هم راه‌هایی وجود دارد که ترامپ می‌تواند از وقوع فاجعه‌ای عمیق‌تر در آلاسکا جلوگیری کند. اصل راهنما این است که او نباید بدون مشارکت ولودیمیر زلنسکی، درباره حاکمیت یا تمامیت ارضی اوکراین با پوتین توافقی انجام دهد. مهم‌تر از همه، باید از شناسایی رسمی سرزمین‌های اوکراین که توسط روسیه اشغال شده، اجتناب کند. این در حالی است که متحدان غیرآمریکایی کی‌یف از اشاره‌های ضمنی ترامپ درباره «تبادل برخی از مناطق» نگران شده‌اند.

زلنسکی در ماه‌های اخیر به شکل ضمنی پذیرفته که ممکن است کی‌یف با یخ‌زدن درگیری که ماحصل ادامه اشغال غیررسمی خاک اوکراین توسط روسیه است، کنار بیاید؛ البته به شرطی که توافقی حاصل شود که برخی از خواسته‌های کلیدی اوکراین به واسطه‌اش محقق شود. اما شناسایی قانونی این وضعیت، به معنای بازنویسی توافق پس از جنگ در اروپا است؛ زیرا در واقع اولین بار است که مرزهای یک کشور اروپایی پس از سال ۱۹۴۵ از طریق حمله خارجی تغییر می‌کند.

پیام هشدار به اروپا

در چنین شرایطی پاداش دادن به روسیه به واسطه حمله به اوکراین، پیام «قدرت حق است» را در سراسر اروپا و جهان منعکس می‌کند. این امر ممکن است پوتین یا جانشینانش را جسورتر کند تا در اوکراین یا مناطق دیگر پیشروی بیشتری داشته باشند. کی‌یف هرگز نمی‌تواند چنین گزاره‌ای را بپذیرد؛ چرا که تغییر مرزهای کشور مستلزم اصلاح قانون اساسی از طریق همه‌پرسی است. زلنسکی نیز تاکید کرده که «اوکراینی‌ها زمین‌هایشان را به اشغالگر نمی‌دهند». اگر چنین پیشنهادی مطرح شود، احتمالا کی‌یف بدان تن نخواهد داد.

اگرچه بعید به نظر می‌رسد، اما ترامپ هنوز می‌تواند پیروز میدان باشد آن هم با توسل به مولفه‌هایی چون تضمین آتش‌بس بدون قید و شرط که درگیری را متوقف کند. پوتین انگیزه کمی برای مصالحه دارد؛ او معتقد است نیروهایش می‌توانند اوکراین و غرب را خسته کنند این در حالی است که مواضع مبهم آمریکا درباره مبادله اراضی انتظارات مسکو را بالا برده است.

با این حال، درگیری به آرامی منابع اقتصادی روسیه را تحلیل می‌برد و هزینه انسانی بسیار بالایی به کرملین تحمیل خواهد کرد، دو گزاره‌ای که شاید برای مدت نامحدود مسکو نتواند در برابرشان تاب بیاورد. ترامپ باید در آلاسکا به رویکرد کوتاه مدت و سختگیرانه اش متوسل شده و صراحتا از پوتین بخواهد درگیری‌ها را متوقف کند، در غیر این صورت آمریکا اقتصاد و صادرات نفت روسیه را بیشتر تحت فشار قرار خواهد داد و با متحدان اروپایی خود، تسلیحات بیشتری به اوکراین ارسال خواهد کرد.

این همان استراتژی‌ای است که رئیس‌جمهور آمریکا باید از ابتدا اتخاذ می‌کرد. برقراری چنین آتش‌بسی موجب خواهد شد تا رایزنی درباره مسائل حیاتی دیگر – از جمله آینده مناطق اشغال‌شده روسیه، نیروهای مسلح اوکراین و تضمین‌های امنیتی ارائه شده توسط شرکای غربی – به مذاکرات بعدی موکول می‌کند. همانند برخی دیگر از منازعات، مانند جنگ کره، ممکن است هیچ‌گاه توافق نهایی حاصل نشود. اما هدف باید حفظ استقلال اوکراین خارج از کنترل روسیه و به تبع آن حفظ امنیت غرب باشد. ترامپ باید به خاطر این اقدام، نه به خاطر تسلیم شدن در برابر کرملین، نامش در تاریخ بماند.