به گزارش تجارت نیوز، مارک زاکربرگ، مدیرعامل متا، از سال ۲۰۱۴ ساخت یک مجموعه عظیم به نام Koolau Ranch را در جزیره «کائوئی» هاوایی آغاز کرده است.
این پروژه شامل فضایی زیرزمینی به وسعت حدود ۵۰۰۰ فوت مربع است که به گفته منابع نزدیک، مجهز به منابع مستقل انرژی و غذا خواهد بود.
هرچند زاکربرگ در واکنش به شایعات، این ادعا را رد کرده و گفته «فقط یک زیرزمین کوچک ساخته‌ام»، اما منابع محلی و رسانه‌ها گزارش داده‌اند که ساخت‌وساز با دیوارهای بلند و قراردادهای محرمانه همراه بوده است. همسایگانش هم این سازه را «پناهگاه میلیاردرها» یا حتی «غار بتمن» توصیف کرده‌اند.
تب پناهگاه‌سازی در سیلیکون‌ولی
اما موضوع تنها زاکربرگ نیست.
در سال‌های اخیر، بنیان‌گذاران شرکت‌هایی چون لینکدین، پی‌پل و سم آلتمن، مدیرعامل OpenAI نیز به فهرست کسانی افزوده شده‌اند که املاک بزرگی در مناطق دورافتاده، به‌ویژه نیوزیلند، خریداری کرده‌اند.
هافمن این روند را نوعی «بیمه آخرالزمان» می‌داند و گفته نیمی از ثروتمندان بزرگ جهان چنین بیمه‌ای دارند. به گفته او، جمله «دارم خانه‌ای در نیوزیلند می‌خرم» میان میلیاردرها نوعی کنایه است؛ یعنی آماده‌شدن برای روزی که دنیا دیگر قابل سکونت نباشد.
ترس از هوش مصنوعی؛ آینده‌ای ناشناخته
ترس از فروپاشی نظم جهانی فقط محدود به بلایای طبیعی یا جنگ نیست.
ظهور هوش مصنوعی پیشرفته (AI) حالا به فهرست نگرانی‌های ثروتمندان اضافه شده است.
گزارش‌ها نشان می‌دهد ایلیا سوتسکور، یکی از بنیان‌گذاران OpenAI، تابستان ۲۰۲۳ به همکارانش گفته بود باید «قبل از عرضه هوش مصنوعی عمومی (AGI) برای خود پناهگاه بسازیم».
هوش مصنوعی عمومی، سطحی از هوش مصنوعی است که می‌تواند از انسان باهوش‌تر شود.
برخی مانند سم آلتمن و دیمیس هسابیس (مدیرعامل DeepMind) باور دارند که رسیدن به آن تنها چند سال زمان می‌خواهد.
اما بسیاری از دانشمندان این پیش‌بینی‌ها را اغراق‌آمیز می‌دانند و معتقدند فناوری کنونی هنوز فاصله زیادی با درک انسانی دارد.
ایلان ماسک: از ترس تا رؤیا
در این میان، ایلان ماسک هم از مدافعان پرشور هوش مصنوعی است و هم از بزرگ‌ترین منتقدان آن.
او معتقد است اگر این فناوری به‌درستی هدایت شود، همه مردم از بهترین خدمات درمانی، غذا و مسکن برخوردار می‌شوند.
ماسک حتی از آینده‌ای سخن گفته که هر فرد می‌تواند «یک R2-D2 و C-3PO شخصی» داشته باشد (اشاره به ربات‌های معروف جنگ ستارگان).
اما در همان حال هشدار داده است:
«اگر هوش مصنوعی از ما باهوش‌تر شود، باید راهی برای کنترل و خاموش کردنش داشته باشیم.»
برخی از کارشناسان اما این ترس‌ها را بی‌اساس می‌دانند.
به گفته «نیل لارنس»، استاد دانشگاه کمبریج، «فکر کردن به هوش مصنوعی عمومی مثل این است که بخواهیم یک وسیله نقلیه برای همه‌چیز بسازیم؛ چیزی که وجود ندارد.»
او باور دارد تمرکز بیش‌ازحد بر AGI باعث می‌شود فراموش کنیم همین فناوری فعلی، بدون هیچ هوشیاری انسانی، تا چه اندازه در زندگی ما نفوذ کرده و آن را تغییر داده است.
مغز انسان هنوز جلوتر است
در نهایت، هرچقدر هم که ماشین‌ها باهوش شوند، هنوز «درک» و «احساس» ندارند.
مغز انسان با ۸۶ میلیارد نورون و ۶۰۰ تریلیون سیناپس همچنان پیچیده‌تر از هر الگوریتمی است.
در حالی که انسان با شنیدن یک خبر می‌تواند دیدگاهش را تغییر دهد، یک مدل زبانی فقط تا زمانی آن را می‌داند که بار دیگر برایش تکرار شود.
از پناهگاه زاکربرگ تا رؤیاهای ایلان ماسک، واقعیت این است که حتی خالقان آینده‌ی فناوری از پیامدهای آن می‌ترسند.
چه این ترس‌ها اغراق‌آمیز باشد یا واقعی، نشان می‌دهد که در عصر هوش مصنوعی، انسان بیش از هر زمان دیگری در تلاش است تا خود را از آینده‌ای که خودش ساخته، نجات دهد.
