به گزارش تجارت نیوز، در سالهای اخیر، صنعت سرگرمی و رسانههای تصویری جهان شاهد تحولات چشمگیری بوده است؛ از جمله رقابتهای بزرگ برای تصاحب غولهای رسانهای. نبرد نتفلیکس و پارامونت بر سر مالکیت شرکت Warner Bros Discovery یکی از بزرگترین و دراماتیکترین نبردهای تجاری در تاریخ هالیوود محسوب میشود که میان دو غول صنعت استریمینگ و یک استودیوی افسانهای در جریان است.
در سپتامبر ۲۰۲۵، شرکت پارامونت اسکایدنس به رهبری دیوید الیسون (پسر لری الیسون، بنیانگذار شرکت اوراکل)، یک درخواست خرید تهاجمی برای تصاحب وارنر برادرز دیسکاوری (WBD) ارسال کرد. وارنر برادرز ابتدا پاسخ منفی داد اما در ادامه و در اکتبر ۲۰۲۵، یک فرآیند مزایده رسمی را برای فروش داراییهای خود آغاز کرد که شامل استودیوهای فیلمسازی، پلتفرم HBO Max و شبکههای تلویزیونی میشد.
مذاکرات اولیه چگونه پیش رفت؟
طی سه ماه، پارامونت شش پیشنهاد جداگانه برای خرید وارنر برادرز ارائه داد. در نوامبر ۲۰۲۵، روابط دو طرف بسیار گرم به نظر میرسید. الیسون و دیوید زاسلاو (مدیرعامل وارنر برادرز) طی یک ضیافت شام، حتی درباره ایجاد نقشهای مدیریتی مشترک برای زاسلاو در شرکت ادغام شده بحث کردند. اما این صمیمیت بسیار کوتاهمدت بود. در سوم دسامبر، زاسلاو طی تماسی، الیسون را از نگرانیهای هیات مدیره وارنر برادرز آگاه کرد. این نگرانیها عمدتا پیرامون عدم تضمین کامل مالی از سوی خانواده الیسون و احتمال بررسیهای سختگیرانه قانونی و نظارتی در آمریکا بود.
ورق ناگهان برمیگردد
در چهارم دسامبر، پارامونت پیشنهاد نهایی خود را ارائه داد؛ پرداخت ۳۰ دلار به ازای هر سهم، تماما به صورت نقد. این پیشنهاد از سوی خانواده الیسون و شرکای سرمایهگذار (از جمله جرد کوشنر، داماد دونالد ترامپ) کاملا تضمین شده بود. پارامونت ادعا کرد که این معامله فوری است و تمام شرایط تامین مالی آن قطعی شده است.
با این وجود، تنها یک روز بعد و در بعدازظهر پنجم دسامبر، نتفلیکس پیشنهاد خود را اعلام کرد. قرارداد پیشنهادی نتفلیکس ساختاری کاملا متفاوت داشت. این شرکت پیشنهاد داد استودیوهای وارنر برادرز و HBO Max (و نه کل شرکت) را به ارزش سهامی معادل ۷۲ میلیارد دلار و ارزش کلی ۸۲.۷ میلیارد دلار بخرد. این پیشنهاد معادل ۲۷.۷۵ دلار به ازای هر سهم بود.
اعتراض شدید پارامونت و اتهامها
الیسون از این تصمیم بسیار خشمگین شد. اگرچه هیات مدیره وارنر برادرز توضیح دادند که معامله با نتفلیکس اطمینان بیشتری برای آنها فراهم میکند اما پارامونت و متخصصان حقوق شرکتی این تصمیم را بسیار مشکوک ارزیابی کردند. پارامونت در نامهای تفصیلی (با بیش از ۴۰۰۰ کلمه) به هیات مدیره وارنر برادرز اتهاماتی چون فرآیند مزایده سوگیرانه، عدم پاسخگویی و تعامل، نقض وظیفه امانتداری و دیگر نگرانیهای نظارتی را وارد کرد.
پارامونت ادعا کرد که وارنر برادرز از پیش نتفلیکس را به عنوان برنده انتخاب کرده بود و فرآیند مزایده صرفا یک نمایش رسمی بود. پس از ارائه پیشنهاد نهایی در چهارم دسامبر، زاسلاو بارها تماسهای الیسون را بیپاسخ گذاشت. واضح است که تنها نتیجه این سکوت، انتشار خبر قرارداد با نتفلیکس بود. پارامونت همچنین استدلال کرد که معامله نتفلیکس هم از نظر مالی (۲۷.۷۵ دلار در مقابل ۳۰ دلار) و هم از نظر تضمین اجرایی در سطح پایینتری قرار دارد. بنابراین، هیات مدیره با رد کردن پیشنهاد باارزشتر، وظایف خود نسبت به سهامداران را نقض کرده است. این شرکت همچنین خاطرنشان کرد که معامله با نتفلیکس دارای مسائل انحصارطلبی عمیقتری است اما همچنان توسط هیات مدیره ترجیح داده شده است.
پیشنهاد ۱۰۸ میلیارد دلاری
هفته گذشته (در هشتم دسامبر، سه روز پس از اعلام توافق با نتفلیکس)، پارامونت یک پیشنهاد خصمانه (Hostile Bid) برای خرید کل وارنر برادرز دیسکاوری اعلام کرد که ارزش کل آن ۱۰۸ میلیارد دلار بود. این پیشنهاد مستقیما خطاب به سهامداران وارنر برادرز مطرح شد و هیات مدیره را دور زد. منابع مالی این پیشنهاد شامل ۴۰ میلیارد دلار سرمایه شخصی از سوی خانواده الیسون و شرکای ردبرد کپیتال، ۵۴ میلیارد دلار تامین مالی بدهی از سوی بانکهای آمریکا، سیتیگروپ و آپولو، ۲۴ میلیارد دلار از صندوقهای حاکمیتی خاورمیانه (عربستان سعودی، ابوظبی و قطر) و سرمایهگذاری از طریق شرکت جرد کوشنر بود.
پارامونت تاکید کرد که تمام سرمایهگذاران خارجی حق اعمال نفوذ مدیریتی را کنار گذاشتهاند تا معامله از بررسیهای کمیته سرمایهگذاری خارجی آمریکا (CFIUS) مستثنی شود.
بحثهای قانونی: دکترین رولون
متخصصان حقوقی به سرعت یادآور شدند که این نبرد از یک قانون کلاسیک پیروی میکند که به «دکترین رولون» معروف است. طبق این دکترین، وقتی هیات مدیره تصمیم به فروش شرکت میگیرد، وظیفه قانونی دارد که بیشترین ارزش ممکن برای سهامداران را فراهم آورد. این ارزش نه تنها بر اساس قیمت هر سهم، بلکه با در نظر گرفتن اطمینان از انجام معامله، سرعت اجرا و ریسکهای نظارتی سنجیده میشود. تحلیلگران بر این باورند که پارامونت حق قانونی محکمی برای شکایت دارد چراکه هیات مدیره وارنر رویکردی کاملا منصفانه را دنبال نکرده است.
موضع نتفلیکس و وارنر برادرز
نتفلیکس فشارهای موجود را نادیده گرفت و اصرار کرد که معامله را ببندد. تد ساراندوس، مدیرعامل مشترک نتفلیکس گفت که شکایت پارامونت کاملا قابل پیشبینی بود. نتفلیکس همچنین متعهد شد که اگر معامله را فسخ کرد ۵.۸ میلیارد دلار به عنوان جریمه پرداخت کند.
وارنر برادرز نیز اصرار داشت که معامله با نتفلیکس اطمینان بیشتری دارد، چراکه فقط شامل استودیوهای فیلم و HBO است و نه کل شرکت. همچنین این قرارداد به آنها اجازه میدهد بخش شبکههای کابلی (شامل CNN) را جدا کنند.
تاثیر بر صنعت سینما
نتیجه این نبرد پیامدهای عمیقی برای صنعت سینما خواهد داشت. اگر نتفلیکس برنده شود، با در اختیار گرفتن HBO Max کنترل ۴۳ درصد از بازار استریمینگ جهانی را در دست میگیرد و ممکن است فیلمهای وارنر را از پرده سینماها حذف کند که تهدیدی برای بقای سینماهاست. در مقابل، اگر پارامونت پیروز شود، احتمالا معامله سریعتر انجام شده و حمایت بیشتری از اکران سینمایی صورت میگیرد اما نگرانیهای سیاسی جدیدی بروز خواهد کرد.
ابعاد سیاسی و ضد انحصار
این نبرد صرفا یک معامله تجاری نبود و ابعاد سیاسی گستردهای داشت. دونالد ترامپ اعلام کرد که معامله نتفلیکس ممکن است به دلیل سهم بالای بازار این شرکت مشکلساز باشد. او خواستار مستنثنی شدن شبکه CNN از معامله شد.
از سوی دیگر، سناتورهای دموکرات مانند الیزابت وارن، معامله پارامونت را یک خطر بزرگ انحصارطلبی توصیف کردند. آنها به وزارت دادگستری هشدار دادند که این معاملات ممکن است تحت تاثیر منافع سیاسی شکل گرفته باشند.
نتفلیکس و وارنر برادرز تلاش میکنند معامله خود را تا سه ماهه سوم سال ۲۰۲۶ نهایی کنند. از سوی دیگر پارامونت با پیگیری شکایت خود و تلاش مستقیم برای جلب نظر سهامداران وارنر برادرز به مبارزه ادامه میدهد. مسائل قانونی پیرامون وظایف امانتداری مدیران و نگرانیهای ضد انحصار همچنان در حال بررسی است. این رویداد نشان میدهد که چگونه تلاقی پول، سیاست و تکنولوژی میتواند آینده صنعت سرگرمی را دگرگون کند.
