نجات قوهای مهاجر از دام شکارچیان / در تالاب سرخرود چه خبر است؟

به گزارش تجارت‌نیوز ، اینجا برایشان یک محدوده امن است، کمی از این محدوده خارج شوند خطر صید در کمینشان است. تالاب سرخرود مازندران برای قوهای مهاجر خانه موقتی است که قبل از جوجه‌گذاری مدتی در آن سر می‌کنند.

حدود سه هزار قو از فنلاند و سیبری هزاران کیلومتر را با بال‌های سفیدشان طی کرده‌ و خود را به تالاب‌های مازندران رسانده‌اند. زمستان اینجا برایشان از زمستان سیبری گرم‌تر است. تالاب سرخرود در حوالی فریدون‌کنار اما برایشان اهمیت بیشتری دارد و بیشتر در آنجا تجمع کرده‌اند. برخی از علاقمندان و فعالان محیط زیست اما نگران هستند که میزبان خوبی برای این مهمانان زیبا نباشند.

اطراف تالاب سرخرود را زمین‌های کشاورزی گرفته، آنچه که در این زمین‌ها کشت شده برنج است که تاکنون نیز محصول را برداشت کرده‌اند و چیزی جز ساقه و ریشه آن نمانده که آن هم برای تامین غذای قوها کافی نیست. یکی از دل نگرانی فعالان محیط زیست از همین جا ریشه می‌گیرد. نبود غذا یعنی حرکت قوها به سمت مکان‌هایی جز تالاب و در معرض شکار قرار گرفتن.

حالا برخی از علاقمندان برای نگه داشتن قوها در سرخرود برایشان غذا تهیه می‌کنند تا این پرندگان را تا حد ممکن از پرواز به سمت مناطق خطرناک دور نگه دارند. آنها با کمک‌های مالی مردم، روزانه دو تن خوراک تهیه می‌کنند تا قوهای مهاجر از دام‌های شکار در امان بمانند.

صید بی‌ضابطه در مازندران؟

علیرضا هاشمی، کارشناس محیط زیست و مدیر انجمن پرنده شناسی طرلان درباره غذادهی برخی از علاقمندان و فعالان محیط زیست به قوهای تالاب سرخرود به تجارت‌نیوز می‌گوید: «اگر این قوها هر جایی جز سرخرود باشند و حفاظت نشود در کمتر از چند ساعت شکار می‌شوند. اگر همه استان در شرایط استاندارد باشد علاقمندان هم غذادهی به این قوها را قطع خواهند کرد. در حالت متعادل غذادهی به قوها کار درستی نیست اما چنین شرایطی فعلا مهیا نیست.»

او درباره وضعیت قوهای مهاجر سرخرود می‌گوید: «تالاب‌های استان مازندران جزو ناامن‌ترین و بدترین تالاب‌های کشور در خصوص حفظ حیات وحش، خصوصا پرنده‌ها هستند. صید بی‌ضابطه و غیرقانونی در این استان بیداد می‌کند.»

این کارشناس محیط زیست در ادامه به صید پرندگان در تالاب‌های «سرخرود»، «فریدون‌کنار» و «ازباران» اشاره می‌کند و می‌گوید: «این سه جزو تالاب‌هایی هستند که از قدیم‌الایام صید پرندگان به صورت سنتی صورت می‌گیرد و دامگاه‌هایی را هم دارند. دام هوایی، دوماچال و گذر از روش‌های صید پرنده در این منطقه است. به جز دوماچال روش‌های دیگر غیرقانونی است و امکان دریافت مجوز برای آنها وجود ندارد. در کل مزارع استان دام‌های هوایی است و هر جا که دام نیست با تفنگ شکار می‌شوند.»

هاشمی در پاسخ به این سوال که چرا قوها در سرخرود متمرکز شدند؟ می‌گوید: «منطقه خاصی از سرخرود به واسطه حفاظت برخی از مردم، نبود دامگاه و امنیت بیشتر، مورد توجه قوهاست. البته کمی آن طرف‌تر دامگاه همچنان در کمین این قوهاست. اگر قوها در این استان امنیت داشته باشند بخش غالبی از آنها باید در میانکاله باشند اما چون در میانکاله هم این پرنده‌ها امنیت ندارند، بیشتر به سرخرود پناه می‌برند.»

گردش میلیاردی از صید پرندگان

این کارشناس می‌گوید: «به نظر می‌رسد سازمان محیط زیست در مازندران به عنوان متولی در دامگاه‌های سرخرود، فریدون کنار، ازباران و شالیزارهای کل استان نظارت کافی ندارد، چرا که متخلفان در رابطه با شکار پرندگان هر طور بخواهند پیش می‌روند. در این منطقه بین ۵۰۰ هزار تا یک میلیون پرنده در سال شکار می‌شود. صید این پرندگان ده‌ها میلیارد تومان گردش مالی دارد. اگر جلوی این کار گرفته نشود در واقع غارت تنوع زیستی است، چون این پرنده‌ها از همه جا در این منطقه جمع می‌شوند.»

آنچه که از گفته‌های فعالان و علاقمندان به محیط زیست روشن است تمرکز قوها در ایران یکی از بزرگترین جمعیت پرندگان در بخش بزرگی از اروپا و خاورمیانه است. از نگاه فعالان محیط زیست باید برای حفظ آنها نهایت تلاش را داشت تا همانطور که اوایل پاییز به مازندران مهاجرت می‌کنند، اوایل بهار برای جوجه آوری و ادامه زندگیشان آسمان ایران را ترک کنند. اما آیا روش فعلی برای حفظ پرندگان مهاجر می‌تواند مستمر باشد؟