کاهش گازهای گلخانه‌ای با پرورش «سرخس»
محققان دانشگاه کرنل با تسلط کامل بر توالی ژنوم سرخس، به دنبال ارائه روش جدید تثبیت جایگاه نیتروژن در کشاورزی، کاهش گازهای گلخانه‌ای و کنترل آفات هستند.
آزولا یا سرخس آب یک گونه از آبزیان بومی مناطق معتدل و گرمسیری آمریکا و همچنین بسیاری از مناطق آسیا و استرالیا است.
به گزارش تجارت‌نیوز ، آزولا سرخس شناور و آزادی است که معمولا در آب‌های راکد و آرام نهرها، تالاب‌ها و شالیزارهای نواحی معتدل و نواحی گرمسیری یافت می‌شود. این گیاه با ریشه‌های نازکی که دارد همانند فرش روی سطح آب تکثیر و پخش می‌شود.
این گیاه می‌تواند در عرض دو تا سه روز به دو برابر حجم اولیه خود برسد. آزولا به شوری آب حساس است و در آب دریا از بین می‌رود.
دکتر فی ویلی، متخصص بیولوژی گیاهی و استادیار بیولوژی از دانشگاه کرنل معتقد است که آب و هوای زمین در ۵۰ میلیون سال قبل به مراتب گرمتر از امروز بود، اما با تکثیر شدید سرخس در مدار قطب شمال، بیش از ۱۰ هزار میلیارد تن گاز گلخانه‌ای از جو زمین استخراج شد. امروز بیشتر دانشمندان فعال در این عرصه نیز معتقدند که با این روش می‌توان دوباره گاز کربنیک را از جو خارج کرد.
دکتر ویلی و ۴۰ نفر از همکارانش از سایر دانشگاه‌های مطرح جهان موفق به باز تولید توالی ژنوم سرخس در آزمایشگاه شدند. نکته جالب در مورد سرخس مورد نظر، قابلیت مقاومت در برابر حشرات مختلف است.
جالب است بدانید که ژنوم سرخس در مقایسه با اندازه کوچکش دارای ۱۴۸ میلیارد جفت DNA است که در مقایسه با سایر گیاهان قابل توجه است.
منبع:ساینس دیلی
نظرات