چرا دهلی‌نو مرغ تخم طلای خود را قربانی کرد؟ / وقتی نفس‌های قطب فناوری هند به شماره افتاد

به گزارش تجارت نیوز، در بخش‌هایی از بنگلور، شهری واقع در جنوب هند و مرکز فناوری، ممکن است تصور کنید که در پالو آلتو هستید. کمپ‌های شرکت‌های بزرگ فناوری مانند گوگل و مایکروسافت، یا غول‌های وال استریت مانند گلدمن ساکس و مورگان استنلی، دارای غذاخوری‌های چندمنظوره، مهدکودک‌ها و باشگاه‌های ورزشی هستند که مشابه دفاتر نیویورک یا سانفرانسیسکو به نظر می‌رسند. اما زمانی که متوجه می‌شوید برای طی کردن یک مسیر 9 مایلی – که دفترهای برخی از بزرگ‌ترین شرکت‌های چندملیتی جهان در آن قرار دارد – به چهار ساعت زمان نیاز دارید، دچار سرخوردگی جغرافیایی خواهید شد.

چالش‌های سیلیکون‌ولی هند

برخلاف سیلیکون‌ولی، این دفاتر لوکس و پیشرفته به آب لوله‌کشی دسترسی ندارند. اگرچه بیشتر این کمپ‌ها واحدهای حفظ آب ساخته‌اند، اما باید روزانه به شبکه‌ای از تانکرهای آب متصل به کامیون‌ها تکیه کنند تا نیازهای تقریبا یک میلیون کارمند این منطقه را تامین نمایند. منطقه تجاری جاده کمربندی بیرونی بخشی از تغییرات عظیم بنگلور است، شهری که پیشتر و هنوز دلیل آب و هوای ملایم خود به عنوان «بهشت بازنشستگان» شناخته می‌شد، اما امروز همین شهر پس از جذب موجی از سرمایه‌گذاری‌های صنعت فناوری به یک ابرشهر شلوغ و پرجمعیت تبدیل شده است.

در همین راستا می‌توان گفت که بنگلور به یکی از چالش‌های هند در ساخت زیرساخت‌ها تبدیل شده؛ منطقه‌ای که هند برای حفظ رشد سریع اقتصادی‌اش بدان نیاز دارد. بنگلور دریاچه بِلَندور را دارد، دریاچه‌ای بزرگ که با چالش‌های عمیقی در زمینه تامین آب روبه‌رو است.در این میان، ایستگاه مترو در حال ساخت در این شهر نیز نشان می‌دهد که بنگلور در تلاش است تا مشکلات حمل‌ونقل خود را کاهش دهد.

ماناس داس، رئیس انجمن شرکت‌های جاده کمربندی بیرونی، که نماینده حدود 500 شرکت مانند ادوبی، بوئینگ و اینتل با دفاتر در بنگلور است، در این باره به فایننشال تایمز گفت: «این رشد شگفت‌انگیز پیش‌بینی نشده بود.» این سازمان نه تنها مجبور شده به برخی از بزرگ‌ترین شرکت‌های جهانی در تامین آب کمک کند، بلکه باید با مقامات شهری لابی کرده تا آنها را متقاعد کند که جاده‌ها و حتی به‌طور مداوم ایستگاه مترو را گسترش دهند.

داس در ادامه افزود: «وقتی وارد پارک‌های فناوری می‌شوید، دنیای متفاوتی خواهید دید. سوال این است که چطور وارد و از اینجا خارج شوید.» مشکلاتی که بنگلور با آن مواجه است، نمونه‌ای از مشکلات بزرگ‌تر شهرهای هند است که به‌طور نامنظم توسعه یافته‌اند، بالاخص در شرایطی که دولت به طور چشمگیری روی گسترش صنعت فناوری خود سرمایه‌گذاری می‌کند. با این که بخش تولید هنوز عقب‌تر است، هند به بخش خدمات، به ویژه صنعت فناوری که حدود 300 میلیارد دلار ارزش دارد، نیاز دارد تا بار رشد اقتصادی را به دوش بکشد.

دهلی و ترکش‌های جاه‌طلبی‌های اقتصادی

هند به دلیل داشتن استعدادهای فناوری ارزان‌قیمت، شرکت‌های چندملیتی بیشتری را جذب کرده تا مراکز توانمندسازی جهانی (GCC) ایجاد کنند، با این همه همین سیاست فشارها را افزایش داده است. این مراکز صدها هزار هندی را برای پشتیبانی از انواع وظایف پشتیبانی و دیجیتال استخدام کرده‌اند و به موتور جدید و حیاتی رشد برای سریع‌ترین اقتصاد بزرگ در حال رشد جهان تبدیل شده‌اند، چرا که رقابت جهانی در زمینه هوش مصنوعی شدت گرفته است.

از بیش از هزار و 800 مرکز توانمندسازی جهانی (GCC) در کشور، بنگلور در حال حاضر میزبان حدود یک‌سوم آن‌ها است. طبق گزارش گلدمن ساکس بین سال‌های 2005 و 2023، صادرات خدمات هند شش برابر افزایش یافته و از 53 میلیارد دلار به 338 میلیارد دلار رسیده و سهم آن از صادرات جهانی از حدود 2 درصد به بیش از 4.5 درصد افزایش یافته است، در حالی که سهم صادرات کالاها کمتر از 2 درصد باقی مانده است.

اما با توجه به اینکه خدمات فناوری نزدیک به نیمی از صادرات خدمات را تشکیل می‌دهند و بنگلور در مرکز این روند قرار دارد، گلدمن هشدار داد که «رشد مقاوم» این بخش نباید پیش‌فرض گرفته شود، زیرا شکاف‌هایی در استعدادهای فناوری و سرمایه‌گذاری کند در زیرساخت‌ها در حال بروز است که تهدیدی برای بسیاری از شهرها ایجاد می‌کند.

این گزارش همچنین تاکید دارد: «از دیدگاه زیست‌محیطی، رشد در این بخش‌ها فشار زیادی بر منابع طبیعی شهرها وارد می کند این فشار بالاخص بر بنگلور، که بزرگترین سهم از شرکت‌های فناوری اطلاعات و GCC‌ها را به خود اختصاص داده اما با بحران آب روبه‌رو است، بیشتر است.»

هند مرغ تخم طلای خود را قربانی کرد!

در نیمه اول سال جاری، 1.7 میلیون متر مربع فضای اداری در بنگلور خریداری یا اجاره شد که معادل نیمی از اندازه پارک مرکزی نیویورک است و بیش از یک‌سوم از مجموع این معاملات در هند را به خود اختصاص داد، طبق گزارش مشاور املاک Knight Frank. این رقم بیشتر از مجموع اجاره‌های جدید فضای اداری در بنگلور برای تمام سال 2024 بود.

افزایش ساخت‌وسازها باعث شده است که بنگلور در تنگنا قرار گیرد. این شهر به طور مرتب دچار سیل‌های سالانه می‌شود و آب و هوای معتدل قبلی آن به دلیل کاهش پوشش گیاهی و تاثیرات و تغییرات اقلیمی گرم‌تر شده است.

برخی از ساکنان برجسته این منطقه به‌طور آشکار از این وضعیت انتقاد کرده‌اند. کیران مازومدار-شاو، میلیاردر دارویی، ماه گذشته در شبکه ایکس نوشت: «دولت ثروت‌های کشور را غارت می‌کند و مرغ تخم‌طلا را می‌کشد، بدون هیچ‌گونه مسئولیتی در قبال تأمین زیرساخت‌های اساسی و خدمات عمومی — قوانین ساخت‌وساز برای کسب درآمد نادیده گرفته می‌شوند.»

یک تاجر دیگر بنگالوری که در داخل یکی از کمپ‌های شرکت سبز و پر درخت نشسته، وقتی از او درباره فشارهای وارده بر شهر سوال می‌شود، با ناراحتی آه می‌کشد. او با اشاره به جاده‌های مسدودشده بیرون دفتر می‌گوید که مسئولان بنگلور باید در حالت «آماده‌باش جنگی» قرار گیرند تا این مشکل را حل کنند. همزمان مدیر اجرایی یک شرکت املاک می‌گوید مسئولان بنگلور «نمی‌توانند برای هدف متحرک برنامه‌ریزی کنند.» او پیشنهاد می‌کند «تحریمی برای اجاره» دفاتر جدید اعمال شود.

تی‌وی رامچاندرا، استاد موسسه علوم بنگلور، این سوال را مطرح می‌کند که این توسعه بی‌رویه به نفع چه کسانی است. به باور او: «اگر نمی‌توانیم آب تامین کنیم، پس چرا اجازه می‌دهیم رشد ادامه پیدا کند؟»

این کارشناس در ادامه افزود: «چرا باید ادعا کنیم که موتور رشد عظیمی هستیم؟» هر شهری باید «قابل زندگی» باشد و مردم باید زیرساخت‌های کافی و خدمات اساسی داشته باشند، رامچاندرا براین باور است که بنگلور در هر دو این موارد شکست خورده و شهروندان، شهر را از دست داده‌اند.