به گزارش تجارت نیوز، ایران به سبب قرار گرفتن روی کمربند کانی سازی طلا، پتانسیل بالایی برای افزایش ظرفیت تولید این ماده معدنی در اختیار دارد. حدود یک درصد از ذخایر جهانی طلا، حدود ۸۰۰ تن در کشور ما واقع شده است با این حال میزان تولید سالانه آن در سال ۱۴۰۲ به حدود ۱۴ تن یا ۰.۴ درصد از تولید جهانی رسیده است.

شایان ذکر است تولید طلای محتوا از معادن کشور در بازه زمانی سال‌های ۱۳۹۱ تا ۱۴۰۲ رشد ۱۶ برابری تجربه کرده اما این میزان رشد در مقایسه با کشورهایی که شرایط زمین شناسی مشابهی دارند، کافی به نظر نمی‌رسد.

همچنین با توجه به تولید سالانه ۳۰۰۰ تن طلا از معادن جهان و سهم یک درصدی کشور از این ذخایر به نظر می‌رسد تولید این فلز راهبردی باید چیزی در حدود ۳۰ تن در سال باشد.

بر همین اساس نیز مرکز پژوهش‌های مهم‌ترین عوامل عدم توسعه زنجیره طلا در کشور را به شرح زیر اعلام کرده است.

۱- کانسنگهای حاوی فلز طلا در طبیعت به دو صورت اکسیدی و سولفیدی است. کانسنگ طلای سولفیدی نفوذپذیری کمتری نسبت به فرایند اسیدشویی دارد و به همین دلیل بازیابی و استخراج طلا از این نوع کانسنگ سخت‌تر است. به منظور حل این چالش و افزایش بازیابی، انجام یک مرحله اکسیداسیون و به دنبال تغییر ماهیت کانه در دستور کار قرار می‌گیرد. این فرایند ساختارهای حاوی طلا را اکسید و لذا طلا را با سهولت بیشتر از درون شبکه آزاد می‌کند.

منبع: مهر