چرا فعالان اقتصادی ترجیح نمی‌دهند پول خود را وارد تالار سهام کنند. اگرچه شاخص کل مبنای دقیقی از بازدهی بورس نیست. به‌وضوح می‌توان دید که سهام کوچک در 4 سال گذشته بیش از 50درصد افت قیمت را ثبت کردند.
خیز دوباره نرخ اوراق دولتی به بالای ۳۰درصد و نرخ بهره‌‌‌ای که مدام در حال تغییر است، از یک‌سو و افزایش بازده اوراق دولتی که در تمام ادوار گذشته برای جذاب شدن و تحریک سمت تقاضا تکرار شده از سوی دیگر، سبب میشود این بار نیز دولت با وجود کسری بودجه مجبور به انتشار اوراق شود.
عرضه اولیه سهام یکی از روش‌های کلیدی برای جذب سرمایه در صنایع خلاق است، شرکت‌های هنری می‌توانند با ورود به بورس از سرمایه‌های عمومی برای تأمین مالی پروژه‌های خود استفاده کنند.
جهش تولید در صنعت پتروشیمی، یک ضرورت اجتناب‌ناپذیر برای توسعه اقتصادی و صنعتی کشور است. با توجه به اهمیت این صنعت، دولت و بخش خصوصی باید با همکاری یکدیگر و اتخاذ سیاست‌های حمایتی، از توسعه این صنعت حمایت کنند.
با توجه به تحولات جهانی در بازار سرمایه، ضرورت به‌روزرسانی قوانین برای پوشش کامل ابزارهای مالی مدرن مانند ارزهای دیجیتال، قراردادهای هوشمند و سرمایه‌گذاری‌های مبتنی بر فناوری‌های نوین وجود دارد.
طبق پیش‌بینی بانک‌های معتبر جهانی طلا قادر به لمس سطح ۳هزار دلار به ازای هر انس در میان‌مدت می‌تواند باشد. به‌نظر می‌رسد ضمن حفظ نقدینگی و ذخایر احتیاطی کافی، وجود اوراق با درآمد ثابت نقدشونده در ترکیب پرتفوی و همچنین تخصیص مقداری از دارایی به طلا در کنار سهام رشدی و پرپتانسیل خاص در شرایط فعلی مناسب باشد اما باید برای هرگونه تغییرات ناگهانی و تعدیل مجدد پرتفوی آمادگی کامل را داشت.
در روزهای گذشته یکی از پرسش‌های پرتکرار در میان اهالی بازار، چرایی روند نزولی بورس از ابتدای هفته بود. با توجه به اینکه بازارهای موازی به سرعت توانستند از واکنش اولیه به ترور حسن نصرالله عبور کنند، این پرسش از اهمیت بیشتری برخوردار است که چرا بورس همچنان در حال از دست دادن ارتفاع است و پول با قدرت زیاد در حال خارج شدن است؟
بزرگ‌ترین آفت محدود کردن دامنه نوسان علاوه بر کاهش قدرت نقدشوندگی بازار، فعال شدن یکی از مهم‌ترین سوگیری‌های رفتاری و روانی موجود در بازار به نام اثر آهن‌ربا یا اثر جاذبه(جذب شدن قیمت‌ها به سقف و کف محدوده دامنه نوسان) و ایجاد صف خرید یا فروش(طبیعتا بیشتر صف فروش) است.
طی سال‌های اخیر همواره در محافل اقتصادی و از زبان مسوولان بسیاری مطرح شده که «اقتصاد ایران یک اقتصاد بانک‌محور بود» و از آن به عنوان یک معضل اقتصادی یادشده که در این خصوص اغلب انتقادات از عملکرد ضعیف اقتصاد نیز متوجه سیستم بانکی است، به‌گونه‌ای که به نظر می‌رسد بانک‌محور بودن اقتصاد، مطلوب سیستم بانکی یا یک جریان سوء از سوی بانک‌ها بوده است.
در سرمقاله چهارشنبه ۲۱شهریور «دنیای‌اقتصاد» مقاله ارزنده‌ای از استاد دکتر علینقی مشایخی تحت عنوان «بهره‌وری و رشد اقتصادی پایدار» چاپ شده بود که از جهات مختلف، مخصوصا دیدگاه سیستمی ایشان به موضوع و ارتباطی که رشد اقتصادی و بهره‌وری به‌طور مستقیم و غیرمستقیم با دیگر متغیر‌های سیستم اقتصادی، اجتماعی و سیاسی کشور دارد، آموزنده بود. البته در ادبیات رشد اقتصادی، بهره‌وری کل عوامل تولید (TFP) یک متغیر اقتصاد کلان است که از طریق تابع تولید اقتصاد برآورد میشود و تاثیر متغیرهایی غیر از نهاده‌های اصلی کار و سرمایه یا به عبارت دیگر تاثیر تغییرات سازماندهی و فناوری تولید در رشد اقتصادی را نشان می‌دهد.
هرچند به‌نظر می‌رسد در طول روزهای آینده و با نزدیک‌شدن به انتخابات آمریکا توقفی را در رشد بازار سرمایه و شاخص‌کل خواهیم‌داشت اما بعد از عبور از این نقطه تاثیرگذار بر اقتصاد ایران و جهان می‌توان خوشبین بود که بازار سرمایه به روند صعودی خود ادامه دهد و از حالت بلاتکلیفی موقت خارج شود.
با توجه به اتفاقات هفته گذشته و جلسه تکریم ریاست قبلی سازمان بورس و اوراق‌بهادار و معارفه رئیس جدید، به‌نظر می‌رسد پولی که روز سه‌شنبه و چهارشنبه هفته گذشته وارد بورس شد، از جنس اعتماد و با پشتوانه بنیادی است، این موضوع را می‌توان از طریق بررسی متغیرهایی مانند P/E متوجه شد. ارزیابی‌‌‌‌‌ها نشان می‌دهد که رشد بازار سرمایه ۶ماهه دوم در صورتی‌که تصمیمات نادرستی اتخاذ نشود، ادامه‌دار باشد.
برای کشف دلیل کاهش منظم ارزش پول ملی باید به مثال‌های ساده اشاره کرد. وقتی قیمت کالایی به تنهایی بالا می‌رود باید به دنبال دلیل آن گشت، آیا عرضه کم شده؟ تقاضا افزایش یافته؟ محتکران به احتکار کالا پرداخته‌اند و یا دست‌های پیدا و پنهان در کار است؟
