تاریخچه حسگر اثر انگشت تلفن همراه/ پیشرفت‌ها ادامه دارد؟

به گزارش تجارت‌نیوز ، به نقل از gsmarena اواخر سال ۲۰۰۰، توشیبا از لپ‌تاپ‌هایی با حسگر اثر انگشت رونمایی کرد که به ما اجازه می‌داد به‌جای حفظ کردن رمزهای عبور سخت و پیچیده، قفل دستگاه خود را با یک لمس انگشت باز کنیم.

اولین گوشی‌های دارای حسگر اثر انگشت

اولین گوشی هایی که دارای حسگر اثر انگشت بودند در همان اواخر سال ۲۰۰۰ ظاهر شدند. تصور بر این است که اولین نمونه Sagem MC 959 ID بود، اگرچه ظاهراً زیمنس اوایل سال ۱۹۹۸ روی یک نمونه اولیه کار کرده بود. این موضوع به سرعت توسط برخی از PDA‌ها (دستیارهای دیجیتالی شخصی) مورد استفاده قرار گرفت زیرا به عنوان یک ویژگی کاربردی برای دستگاه های تجاری دیده می‌شد. با وجود چنین امکانی، چرا به امنیت اضافی نیاز بود؟ از آن زمان به بعد، حسگرهای اثر انگشت در دستگاه های تلفن همراه ماندگار شدند. اما باز همچنان نادر بودند. این مسئله تا زمانی ادامه داشت که اپل شروع به جریان سازی در خصوص آن کرد.

رونمایی از گوشی‌های آیفون با قابلیت جدید

آیفون ۵ اس سال ۲۰۱۳ با قابلیت جدیدی به نام «Touch ID» رونمایی شد. یک حسگر اثرانگشت در دکمه Home آن قرار داشت و همچنان روی قاب زیر نمایشگر جای می‌گرفت. اوایل، حسگر به عنوان یک جایگزین سریعتر برای باز کردن رمز عبور استفاده می شد. یک مورد استفاده جدید یک سال بعد با آیفون ۶ و ۶ پلاس ظاهر شد که Apple Pay را معرفی کرد.

اپل نسل دوم تاچ آی‌دی سریع‌تر را با سری آیفون ۶ اس معرفی کرد. Touch ID هنوز در حال استفاده است؛ با دو دستگاه جدید در سال ۲۰۲۲، iPhone SE (نسل سوم) و آخرین iPad Air اما دیگر این روش به عنوان یک روش احراز هویت ترجیحی برای اپل نیست.

این امکان وجود دارد که اپل حسگر اثر انگشت را محبوب کرده‌باشد. اما سال ۲۰۱۷ با آیفون X که حسگر را به نفع Face ID حذف کرد، از این امکان فاصله گرفت؛ با استفاده از یک سنسور نور ساختار یافته برای دریافت نقشه سه بعدی از چهره افراد. سازندگان اندروید نیز روی ایده‌های مشابهی کار کردند.

گوشی‌های اندرویدی و امکان حسگر اثر انگشت

طرف اندروید شروع بدی داشت. برخی از تلفن های اولیه مانند موتورولا آتریکس (۲۰۱۱) و گلکسی اس ۵ (۲۰۱۴) دارای حسگرهای اولیه بودند که از شما می‌خواستند انگشت خود را روی آنها بکشید. راه حل خازنی اپل بسیار بهتر بود؛ لمس دکمه کفایت می‌کرد.

در نهایت، اندرویدها به حسگر نوع خازنی تغییر کردند و آن‌ها را به‌صورت مختلف در پشت یا کنار گوشی قرار می‌دهند (معمولاً با دکمه پاور ترکیب می‌شوند).

در نمایشگاه MWC شانگهای ۲۰۱۷، vivo نمونه اولیه تلفن همراه با حسگر اثرانگشت را به نمایش گذاشت که زیر پنل نمایشگر قرار داشت. چیزی که امروزه معمولاً به عنوان حسگر زیر نمایشگر شناخته می شود. این فرصت وجود داشت که خود دستگاه آزمایش شود؛ سخت پیش رفت، اما بسیار آینده‌نگرانه و رو به جلو بود.

vivo خیلی سریع اولین گوشی بازار انبوه را با حسگر اثر انگشت زیر نمایشگر -‌vivo X20 UD‌- عرضه کرد که به سرعت توسط X21 UD ادامه یافت. در آن سال یک موضوع انقلابی ناگهان از تلفن های مجهز به حسگر UD رخ داد.

همچنین لازم است Huawei Mate RS Porsche Design را از این نسل بررسی شود. این گوشی نه تنها اولین گوشی هوآوی با حسگر UD است، بلکه در واقع دارای دو حسگر اثرانگشت است؛ یکی زیر نمایشگر و دیگری در پشت (این تنها مورد نیست). به نظر می‌رسد هرچه حسگر بیشتر باشد امتیاز بیشتری می‌توان برای آن دستگاه لحاظ کرد.

حسگرهای اثر انگشت ایمن‌تر

این روزها بیشتر اثر انگشت ها یا خازنی هستند (آن‌هایی که حسگر روی سطح قرار دارد، مثلاً پشت یا کناری نصب شدند) یا اپتیکال (زیر حسگر صفحه نمایش). اما نوع دیگری نیز وجود دارد. اوایل سال ۲۰۱۹ سامسونگ سری گلکسی اس ۱۰ را معرفی کرد که اولین گوشی‌هایی بودند که از حسگر اثر انگشت اولتراسونیک بهره می‌بردند. اینها به همان اندازه ایمن‌تر تبلیغ می‌شدند که می توانستند انگشت شما را به صورت سه بعدی به جای دو بعدی (مانند حسگرهای نوری) ببینند، که فریب دادن آن‌ها را بسیار سخت‌تر می کرد. با این حال، برخی از محافظ‌های صفحه باعث می‌شوند که فرآیند خواندن با مشکل مواجه شود.

نسل دوم سنسور سونیک سه بعدی کوالکام مساحت بیشتری را پوشش می‌داد و سریع‌تر بود. حتی بهتر از آن، از تلفن های تاشو پشتیبانی می کرد. این امر Vivo X Fold را برای ما به ارمغان آورد که دارای حسگرهای زیر نمایشگر و هم روی صفحه نمایش جلد خود و هم در صفحه نمایش داخلی تاشو است.

پیشرفت‌ها در سال‌های اخیر

سال‌های اخیر حرکت چندانی در مسیر پیشرفت حسگر اثر انگشت صورت نگرفته‌است. آن‌ها حتی در دستگاه‌های نسبتا ارزان قیمت رایج شدند، اما هیچ پیشرفت فنی عمده‌ای وجود ندارد. سازندگان سعی می‌کنند آن‌ها را سریعتر و بزرگتر کنند تا استفاده از آنها راحت تر باشد، اما این به سختی اتفاق می‌افتد.

اوایل سال ۲۰۱۸، تلفن مفهومی vivo APEX دارای یک حسگر اثر انگشت بود که نصف صفحه نمایش آن را پوشانده بود. اندازه اضافی یک حالت ویژه را فعال می‌کرد که در آن می‌شود دو انگشت را همزمان اسکن کرد، که امنیت بیشتری ارائه می دهد. چیزی که اوایل سال جاری با vivo X80 Pro به یک واقعیت در بازار انبوه تبدیل شد.

از آغازی محتاطانه تا یک ویژگی فراگیر؛ حسگرهای اثر انگشت در دو دهه گذشته تحولات زیادی داشتند. آیا آنها به شکل نهایی خود رسیدند و از این به بعد فقط پیشرفت های جزئی باقی مانده‌است؟ یا همچنان امکان تغییر انقلابی مانند حرکت زیر نمایشگر وجود دارد؟