عباس عبدی نوشت: جناح نواصولگرایان فقط دوست دارند نیش بزنند؛ نیشی که اقتضای طبیعت آنان است تا از روی درایت و آینده‌نگری. جالب است که نعمت عقل بیش از هر چیز دیگری میان انسان‌ها به نسبت برابر توزیع شده است و فقط می‌ماند که افراد تا چه اندازه از این نعمت انحصاری بشر استفاده کنند. ظاهرا قصدی برای این بهره‌مندی از آن نیست.
محمد فاضلی، جامعه شناس در مطلبی نوشت: یکبار هم در نقد افزایش قیمت ارز در دولت رئیسی ننوشته‌ام. معتقدم در استقرار سیاسی فعلی و این روابط خارجی، نمی‌توانند کار مهمی کنند. اما رئیسی و اصولگرایان در چاهی افتاده‌اند که برای دولت روحانی کندند. از مداح تا فعال سیاسی قیمت ارز را مسخره می‌کردند و حالا خود مضحکه شده‌اند.
در روزهای آخر سال 1402 محوطه مشخص شده برای ساخت مسجد، حصارکشی شده و دور برخی از درختان نیز با اسپری قرمز رنگی، خط‌کشی شده بود. آن درختان نهال نبودند و درختان تنومندی به شمار می‌روند.
فعال سیاسی اصولگرا در یادداشتی نوشت: بی‌تعارف یکی از مسائل اصلی دولت آقای رئیسی که به احتمال زیاد لاینحل است، کمبود مدیران توانمند است بطوری که در کابینه ایشان تعداد افراد قوی، به عدد انگشتان یک دست نمی رسد.
علی اکبر رائفی پور سخنرانی‌های خود را با تکیه بر پژوهش‌های انجام‌شده در کارگروه‌های مختلف مؤسسه مصاف ایرانیان و همچنین با کسب نظرات متخصصین امر انجام می‌دهد. او منتقد همه دولت‌هاست، از احمدی‌نژاد و روحانی گرفته تا رئیسی که روزی از او حمایت می‌کرد؛ هم در زمین مردم بازی می‌کند و هم در زمین نظام.
محمدرضا تاجیک فعال سیاسی اصلاح‌طلب نوشت: این بازی‌پیشگان سیاسی که توامان گرفتار سندروم «همه‌چیزدانی» و «خودتاییدگری» و «خودحق‌پنداری» هستند، معمولا ذهنی لجوج و بسته، اما دهان‌های گشاد و باز دارند.
یک استاد علوم سیاسی درباره انتخابات نوشت: همّ و غم نیروهای سیاسی باید شکل‌گیری یک معنای سیاسی پایدار و دوام‌پذیر در طی زمان مشخص باشد تا امکان شکل‌گیری سازمان رأی پدید آید.
تقی آزادارمکی گفت: اصولگرایان رادیکال از وقتی کار را به دست گرفته‌اند، فقط کمک کرده‌اند به رادیکال شدن بخش مدنی و متوسط جامعه و قدرتمند شدن رویکردهای برانداز.
