افراطگرایی همچنان یک نگرانی امنیتی در سطح جهانی است و از همینرو صدور مجوز برای آن که سودان به یک پل جدید برای رادیکالها تبدیل شود، یک اشتباه استراتژیک خواهد بود.
به مدت ۱۸ ماه، الفاشر نفسش را در سینه حبس کرد. شهری که زمانی پناهگاه خانوادههای آواره از جنگهای پیشین بود، به آخرین سنگر مقاومت در دارفور تبدیل شد. تا تابستان ۲۰۲۴، مدافعانش، سربازان، داوطلبان و شبهنظامیان محلی، با تکیه بر سنگ و خاطره زنده ماندند. آرد ناپدید شد، برق قطع شد، جراحان با نور شمع جراحی میکردند.
امروز بحران داخلی و بشردوستانه سودان حاشیه ساز شده است؛ بحرانی که ماحصل رویارویی و جبهه قدرت است؛ دو جبههای که پشت پرده از حمایتهای مصر و امارات برخودار هستند و روابط دو بازیگر را به اشکال منفی تحت تاثیر قرار داده است. ناظران به تلاشهای جهانی اشاره دارند تا بستر را برای سازش میان امارات و مصر هموار سازند؛ تلاشهایی که به واسطه جاهطلبیهای ابوظبی در شاخ آفریقا و یمن فعلا بینتیجه بوده و سودان را در آستانه بحرانهای عمیقتری قرار داده است.
رویترز در گزارشی به نقل از یک منبع نظامی ارشد در ارتش سودان نوشت که با گذشت یک سال از آغاز جنگ داخلی سودان، پهپادهای نظامی ساخت ایران به ارتش کمک کردهاند تا جریان درگیری را تغییر دهد و ضمن توقف پیشروی نیروهای طرف مقابل، قلمرو اطراف پایتخت را پس گیرد.
وزیر امور خارجه سودان در دیدار معاون اول رئیسجمهور ضمن ابراز ناخرسندی از قطع روابط دیپلماتیک سودان با ایران در سال ۲۰۱۵ به دلیل فشارهای خارجی، از آمادگی این کشور برای ازسرگیری روابط سیاسی خبر داد.
