روز گذشته، شرکت ملی پالایش و پخش فرآورده‌های نفتی اعلام کرد: «سقف سوخت‌گیری با کارت سوخت شخصی در سراسر کشور (جز استان‌های مرزی) که تا پیش از این ۶۰ لیتر در هر نوبت بود، به ۵۰ لیتر در هر نوبت تغییر کرده است.» از این‌رو، دارندگان کارت سوخت شخصی خودروها با کارت خود در هر نوبت سوخت‌گیری تا سقف ۵۰ لیتر می‌توانند بنزین دریافت کرده و فقط دو بار در شبانه‌روز از کارت خود استفاده کنند.
یارانه سوخت در ایران، حکم یک مهمانی بزرگ را دارد که همه دعوتند و بنزین و گازوئیل، به قیمت آب معدنی عرضه می‌شود! این مهمانی البته کلی طرفدار دارد، اما مشکلات خودش را هم به همراه می‌‌‌آورد.
عضو کمیسیون انرژی مجلس گفت: امروز پالایشگاه‌ها ۱۶۲ هزار میلیارد تومان از دولت مطالبه دارند البته دولت هم در زمینه خودراک از آنها طلبکار است که باید تهاتر صورت گیرد، باید این مشکلات به نوعی حل شود و کنار هم بتوانیم مشکل کمبود سوخت را حل کنیم که راه اصلی آن نیز بهینه‌سازی مصرف است.
بسیاری از آمارهای مرتبط با نفت و فرآورده‌های آن انتشار عمومی پیدا نمی‌کند. یکی از بحران‌هایی که به دنبال غیرشفاف بودن آمارها تشدید شده، بحران بنزین است.
مصطفی میرسلیم، عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام، معتقد است تا زمانی که سوخت تقریباً مجانی به دست مردم می‌رسد طبیعی است هزینه‌ای صرف کاهش مصرف سوخت خودروهای داخلی نشود.
نماینده مشهد و عضو کمیسیون شوراهای مجلس شورای اسلامی اعلام کرد که هر گونه تغییر در نرخ سوخت نیازمند اخذ مجوز از مجلس شورای اسلامی است و هیچ تصمیمی بدون رعایت قوانین و مقررات اتخاذ نخواهد شد.
یک کارشناس انرژی می‌گوید: یکی از راه‌های مهم خنثی‌سازی تحریم‌های نفتی، توجه به زنجیره ارزش افزوده و دوری از صادرات مواد خام است. به عبارت دیگر توسعه پتروپالایشگاه‌ها می‌تواند از راهکار‌های مهم و موثر در این زمینه باشد. به دلیل آن‌که صادرات این تولیدات جزو تحریم‌ها نیست، با صادرات آنها ارزآوری مناسبی صورت خواهد گرفت.
در حال حاضر دولت باید تمام توان خود را روی به ثبات رساندن جامعه بگذارد. قیمت‌ها و تورم را کنترل کند و حتی اگر موفق شود تورم را کاهش دهد که بهتر خواهد بود؛ بنابراین اگر دولت اقدام به افزایش ناگهانی قیمت سوخت کند که قطعا منجر به افزایش تورم می‌شود، به تمامی اقدامات بعدی خود آسیب زده و همراهی مردم را از دست می‌دهد. این رفتار باعث می‌شود مردم در سایر تصمیم گیری‌های دولت همدلی نکنند. تاکید می‌کنم که هر که بر افزایش ناگهانی قیمت سوخت تاکید دارد در پی آسیب زنی به دولت است.
یک اقتصاددان تاکید کرد: به‌صورت یک توصیه عمومی و کلی باید اشاره شود هر گونه سیاست شوک اقتصادی همچون افزایش قیمت حامل‌های انرژی، آزادسازی قیمت‌ها و افزایش قیمت ارز در شرایط فعلی، خطرناک و اشتباه راهبردی است.
حمل و نقل عمومی کشور خصوصا تهران طی ۱۰ سال گذشته ۸۰ درصد تحلیل رفته است. خودروهای فرسوده کشور بجای خروج و نوسازی ۲ میلیون خودروی فرسوده کمتر از ۱۰ درصد از آن اتفاق افتاد.
مدیر سابق برنامه ریزی تلفیقی شرکت ملی پالایش و پخش فرآورده های نفتی ایران، ادعای صادرات بنزین به قیمت هر لیتر ۵۰۰ تومان در سالهای گذشته را تکذیب کرد و گفت: امکان تبدیل دوباره ایران به صادرکننده بنزین وجود دارد.
به اعتقاد پزشکیان، دولت بنزین را با قیمت دلار آزاد می‌خرد و به مردم با نرخ سوبسیددار می‌فروشد؛ اما آیا دولت با چنین استدلالی باید بار هزینه مردم را بدون تقویت زیرساخت‌ها با گرانی نرخ بنزین، افزایش دهد؟!
به آقای پزشکیان پیشنهاد می کنم، پروژه ای را در دستگاه هایتان با عنوان بررسی «نقش بانک های خصوصی در صنعت زدایی در اقتصاد ایران» تعریف کند، در حد آماری که منتشر شده، شواهدی وجود دارد که بانکهای خصوصی در دامن زدن به تب سوداگری در بازار ارز، سکه و مسکن، و تحریک دولت به سمت سیاستهای تورم زا چقدر نقش ایفا کردند. گزارشی دارم که می توانم نشان دهم وقتی تورم ایجاد می شود، بانکهای خصوصی، چگونه زیانهای انباشته شان را تبدیل به سود می کنند. گزارش مالی بخشی از بانکهای خصوصی نشان داده سودآوری فعالیتهای آنها در بازی و دلالی روی ارز، از سودآوری فعالیت های بانکی شان بیشتر بوده است.
طبق برنامه اعلامی محسن پاک نژاد، وزیر نفت، به مجلس شورای اسلامی، متوسط تولید روزانه بنزین کشور ۱۱۴ میلیون لیتر و متوسط مصرف روزانه بنزین کشور ۱۲۰ میلیون لیتر است. به‌عبارتی روزانه ۶ میلیون لیتر به طور متوسط ناترازی بین تولید و مصرف بنزین داریم.
اظهارات روز گذشته مسعود پزشکیان، رئیس دولت چهاردهم، در رابطه با قیمت بنزین، حاشیه‌ساز شده است. چنانکه سخنان اخیر او واکنش‌های گسترده‌ای را در پی داشته است. اما آیا این صحبت‌ها به معنای تغییر قیمت بنزین است؟
