تقی آزاد ارمکی، جامعه‌شناس، در گفت‌وگو با برنامه مقتصاد گفت: یک نفهمی تمام‌عیار در حوزه سیاست‌گذاری اجتماعی و توسعه اقتصادی ایران وجود دارد. آدم‌هایی که بلد نیستند و این سرزمین را نمی‌شناسند روی کار هستند. شناخت این سرزمین معرفت می‌خواهد.
علی سعدوندی معتقد است: اگر اقتصاد ایران به همین نحو پیش برود در ۱۰ تا ۱۵ سال آینده ما از نظر امنیتی و نظامی نیز دچار مشکلات بسیار جدی و شدیدی خواهیم شد. بنابراین فرصت نداریم و باید به سمت اصلاح حرکت کنیم اما کسی نیست که اصلاح کند.
فعال و کنشگر محیط زیست گفت: استان خوزستان که یک‌سوم منابع آب را دارد در برخی از سکونتگاه‌ها مردم آب ندارند. در شادگان و آبادان کیفیت آب اصلاً خوب نیست.
استاد دانشگاه تهران معتقد است: شما فکر می‌کنید رئیس بانک مرکزی امروز آدم بدی است؟ یا رئیس‌جمهور آدم فاسدی است؟ یا فکر می‌کنید وزیر نفت آدم فاسدی است؟ خیر این‌گونه نیست. ساختار فسادانگیز است.
استاد دانشگاه تهران گفت: تولید ملی به این معنا که ما در همه کالاها تولید انبوه داشته باشیم غلط است. فکر می‌کنیم می‌توانیم این کار را بکنیم اما نمی‌توانیم.
محمد درویش گفت: تهران ممکن است با زلزله‌ای روبه‌رو شود که تاریخ خاورمیانه را تغییر دهد و با توجه به اینکه از آخرین زلزله تهران بیش از 150 سال می‌گذرد این اتفاق هیچ بعید نیست.
محمد درویش گفت: ساخت مسجد در پارک قیطریه یا مصادره فضای سبز عمومی برای ساخت و ساز یکی از مشکلات تهرانی‌ها در یک دهه اخیر است. حال سئوال اینجاست که مردم چگونه باید دست شهرداری را از فضاهای عمومی کوتاه کنند؟
محمد درویش گفت: با بررسی گزارش مرکز مطالعات شهرداری تهران می‌توان به بحران بزرگ‌تر تهران پی برد. این مرکز در گزارش اخیر خود اعلام کرد که تهران به ابرشهر افسرده دنیا تبدیل شده است. براساس این گزارش 99.7 درصد از مردم دلمرده هستند.
تقی آزاد ارمکی گفت: وقتی ما اقتصاد نداریم از استاد دانشگاه تا روحانی و رئیس‌جمهور و رئیس مجلس، همه درگیر مقتصاد هستیم. یعنی اقتصادی نیستیم اما منفعت اقتصادی می‌بریم. اهل ریسک سرمایه نیستیم اما سود سرمایه می‌بریم. دنبال پول‌اندوزی هستیم تا ثروتاندوزی. لازمه ثروتاندوزی نیز بورژوازی ملی است. نه کبرا و صغرا و حسن و اکبر و پاسدار و روحانی و پزشک و همه. این‌ها بورژوازی نیستند این‌ها مقتصاد هستند و تبدیل آن به اقتصاد، واگذاری کار به بورژوازی ملی است.
محمد درویش معتقد است: مختصات جغرافیایی ایران به گونه‌ای است که میزان بارش‌های آسمانی کمتر از میانگین جهانی، زاویه تابش خورشید تقریباً ۹۰ درجه و میزان تبخیر بالاست. در چنین شرایطی ما باید واقعیت‌های اقلیمی را بپذیریم و چیدمان توسعه را بر این اساس استوار کنیم.
اگرچه کارشناسان نظرات متفاوتی با یکدیگر دارند اما تقریباً اکثر آنها بر نیازمندی اصلاحات اساسی و اقتصادی تاکید می‌کنند. آیا اصلاحات اقتصادی در شرایط فعلی امکان‌پذیر است؟
