یک نماینده ادوار مجلس گفت: چندتا موضوع را میان خودشان قاطی کردند و حالا خبرِ گرفتن سکه و پولشویی‌هایشان، فسادهای بین آنها برای طرح صیانت و اختلالات در اینترنت، مشارکت ۸ درصدی در انتخابات و ... درآمده است، گفتند یک شوک خبری ایجاد کنیم.
مجلسی که در کل کشور با حدود ۴۰ درصد آراء واجدین شرایط و در تهران که مرکز کشور است با ۲۰ درصد در دور اول و ۸ درصد مشارکت در دور دوم شکل گرفته باشد، مقبولیت ندارد. از میان مشروعیت و مقبولیت، قطعاً مقبولیت مهم‌تر است هرچند اگر این هر دو وجود داشته باشند کمال مطلوب است.
علی اصغر پورمحمدی، کاندیدای دور دوم انتخابات مجلس دوازدهم گفت: به من گفتند که اگر در لیست شانا حضور داشته باشید صد در صد رأی می‌آورم که در نهایت صد در صد رأی نیاوردم، در نتیجه گفتم چه کار کنم؟ گفتند هیچ کاری نکنید شما بخورید، بخوابید و مسافرت بروید، لیست رأی می‌آورد.
نقوی حسینی با اشاره به احتمال انصراف قالیباف در مجلس گفت: « یک چنین موضوعی واقعاً در شأن نماینده ملت نیست. وقتی که شخصی خودش را در معرض رأی ملت می‌گذارد و رأی می‌آورد، وکیل همه ملت ایران است و حتماً نباید در جایگاه ریاست قرار بگیرد.»
حمید رسایی نوشت: هیات رئیسه، هر کس که باشد، موظف است امکانات ابتدایی مثل دفتر، وسیله نقلیه، عوامل دفتر، محل اسکان برای منتخبان که از شهرستان‌ها به تهران می‌آیند و... را برای ایفای وظیفه نمایندگی منتخبان فراهم کند.
برمبنای آنچه برخی منتخبان مجلس آینده می‌گویند، افرادی چه به صورت مستقیم و چه غیرمستقیم برای ریاست مجلس اعلام آمادگی کردند که از جمله آنان می توان از «محمدباقر قالیباف»، «منوچهر متکی»، «مجتبی ذوالنوری»، «مرتضی آقاتهرانی»، «حمید رسایی» و «حمیدرضا حاجی‌بابایی» نام برد.
تلاش ها برای انداختن قالیباف از کرسی ریاست مجلس شدت گرفته است؛ از یک سو تندروهایی از جنس نبویان، رسایی و ذوالنور و از سوی دیگر متکی که مورد حمایت شورای وحدت است. برخی نیز گرچه سکوت کرده اند اما بعید نیست در اندیشه فتح کرسی «شماره یک» مجلس دوازدهم باشند.
پس از پایان ماراتن انتخابات دوازدهمین دوره مجلس شورای اسلامی، یکی از اولین سوالاتی که ذهن ناظران را به خود مشغول کرد، این بود که چه کسی ردای ریاست مجلس آینده را به تن خواهد کرد.
