دولت آقای پزشکیان تلاش کرد تا از طریق وفاق، مخالفان اصلاحات را به ضرورت تغییرات تدریجی و عدم مقاومت برای بهروزرسانی حکمرانی مطلوب متقاعد کند، ولی ظاهرا در این زمینه توفیقات قابلتوجهی به دست نیاورد و از سهیم کردن محافظهکاران در مسوولیتها قناعتی مشاهده نشد.
شعار محوری آقای پزشکیان وفاق است. وفاق درون ساختار سیاسی، وفاق با مردم و وفاق در سطح بینالمللی! این شعار قابل دفاع است، ولی باید به ظرایف آن نیز توجه کرد.
در سرمقالهای تند، روزنامه اطلاعات با مقایسه شرایط کنونی کشور با سالهای گذشته هشدار داد: شعار وفاق دیگر پاسخگوی جامعه بحرانزده نیست و دولت پزشکیان باید با اتخاذ تصمیمات جسورانه و مقابله با سیاستمداران منفعتطلب، اصلاحات اساسی را آغاز کند؛ تا سرنوشت آب، انرژی و آینده کشور قربانی بیعملی و محافظهکاری نشود.
نماینده بابل در مجلس معتقد است: دولت یک شرکت سهامی نیست که قرار باشد از چپ و راست و بالا و پایین افرادی انتخاب و در آن مشغول به کار شوند. وفاق به این معنی است که همه قوا همدل باشند.
معاون اول رئیسجمهور در ایکس نوشت: وفاق ملی به این معنا نیست که حاکمیت، نظرات خود را بر ملت تحمیل کند؛ بلکه به معنی گفتوگو و همافزایی براساس منافع و مصالح ملی است.
