در این تردیدی نیست که افزایش قیمت سوخت به دلیل آثار تورمی آن اقشار آسیبپذیر را دچار مشکل میکند، ولی تردیدی هم نیست که این مساله راهحل هم دارد، اما واقعیتی که نمیتوان انکار کرد این است که بنزین و گازوییل و سایر حاملهای انرژی که حق همه مردم و ازجمله دهکهای پایین است، عملا در سفره آنان قرار ندارد و منفعت آن را دهکهای برخوردار و مهمتر از آن قاچاقچیهای محترم! سوخت تصرف میکنند و بخش مهمی هم تلف میشود و از میان میرود و تبدیل به هوای آلوده و ناسالم میشود و مردم را میکشد.
هر روز که میگذرد شکست قاطع قانون فرزندآوری بیش از پیش نمایان میشود و این مسئله مهم اجتماعی که با ادامه وضع کنونی آینده مبهمی را برای کشور رقم میزند، اسیر سیاستهای نادرست تعدادی نماینده کرده که درک علمی و واقعی از بحران ندارند و حمایت از این قانون را برای خود هویتی کردهاند.
یکی از نشانههای فرسودگی سیاست در ایرانِ امروز، گرفتار شدن آن در چرخهای بیپایان از «نه»هاست؛ چرخهای که به جای خلق و اصلاح، تنها به انکار و درجا زدن میانجامد.
عباس عبدی در یادداشتی در روزنامه اعتماد با نقد برنامه دولت برای مدرسهسازی با کمک مردمی، این سیاست را انحراف از وظیفه اصلی دولت در تأمین بودجه آموزشی دانست و اصلاح بنیادین نظام آموزش را اولویت اصلی معرفی کرد.
عباس عبدی، روزنامهنگار و تحلیلگر سیاسی، در گفتوگویی درباره کتاب جدیدش با عنوان «بازی اولتیماتوم» گفت: حکومتها قادر به تغییر فرهنگ مردم نیستند و جامعه همواره راهی برای ابراز نظر و واکنش خود پیدا میکند؛ حتی اگر این واکنش در نامگذاری فرزندانشان بروز یابد.
عباس عبدی نوشت: هفته گذشته رییس مجلس در باره بنزین اظهار داشت که: «امروز ما بنزین را لیتری ۵۰ و ۶۰ هزار تومان میخریم اما با مبلغ ۳ هزار تومان میفروشیم که باید تدبیر کنیم. وضعیت مصرف در ماده ۴۶ برنامه روشن است. دولت با گذشت یک سال از زمان آغاز اجرای برنامه و ۶ ماه از ابتدای سال، هنوز به تکالیف خود در بهینهسازی عمل نکرده در حالی که اگر بهینهسازی کنیم حداقل ۵ تا ۶ میلیارد دلار به ظرفیت سرمایهگذاری کشور اضافه می شود.»
در تحلیلی منتشرشده در روزنامه اعتماد، بازگشت بابک زنجانی به صحنه اقتصاد هم فرصتی برای تغییر رویکرد به سمت بازار رقابتی معرفی شده و هم منبع نگرانی؛ بهویژه در سایه ابهاماتی که حتی به چالش با بانک مرکزی هم کشیده شده است.
از دید یک فعال رسانهای، مسئله لغو کنسرت همایون شجریان نه بیحجابی است و نه حتی رفتارهای ناهنجار؛ چون اگر چنین مشکلاتی منظور باشد، در صورت برگزاری در ورزشگاه آزادی هم میتوانست رخ دهد و این عوارض احتمالی منحصر به خیابان و میدان نیست. ایده مخالفت با کنسرت مزبور، با دوبال همیار پرواز میکند. یک بال تندروهای داخلی و بال دوم نیز براندازان وابسته به بیگانه هستند.
عباس عبدی معتقد است مشکل وزارت خارجه این است که فاقد رویکرد حتی میانمدت است و بهصورت اقتضایی عمل میکنند. آنان برای آن که یک رویکرد روشن و قابل فهم درباره مسئله هستهای و با ابتکارات مناسب تعیین کنند و خواهان تمرکز فعالیت و مدیریت حول این رویکرد شوند و از تمام ظرفیتهای موجود برای تحقق آن استفاده کنند همچنان به تنهایی و بهصورت اقتضایی عمل میکنند.
شعار محوری آقای پزشکیان وفاق است. وفاق درون ساختار سیاسی، وفاق با مردم و وفاق در سطح بینالمللی! این شعار قابل دفاع است، ولی باید به ظرایف آن نیز توجه کرد.
یک فعال سیاسی با اشاره به بازداشت جوان منتقد بعد از جنگ 12 روزه اعلام کرد که این رفتارها نتیجه عکس دارد و نظام سیاسی باید دایره خطوط قرمز برای بقای خود را گسترش بدهد چراکه بسیاری از نقدهای حتی نادرست امروز محصول ممنوعیت طرح آنها در گذشته بوده است.
عباس عبدی بر اهمیت شفافسازی روند تصویب لوایح و جلب نظر کارشناسان پیش از تصویب تأکید کرد و تصریح نمود که بازپسگیری لایحه توسط دولت نشانه شجاعت و پذیرش خطا است، نه ضعف. عبدی افزود: اقدامات پزشکیان، از جمله اصلاح اشتباهات در تصمیمگیری و پرهیز از واکنشهای هیجانی در سیاست خارجی، نشاندهنده عقلانیت و شهامت دولت جدید است.
«هنگامی که خیانتهایی مثل آنچه در این جنگ دیدیم، رخ میدهد و بلافاصله چنین طرح قانونی تصویب میشود، به معنای آن است که وضعیت به وجود آمده ناشی از ضعف و نبودن قانون است و مسوولیت این مساله مستقیما به عهده خود نمایندگان است که پیشبینی این کار را نکرده بودند.»
عباس عبدی درباره فیلترینگ گفت: «فیلترینگ به دلیل بیاعتمادی به جامعه است. درست است که عدهای مخالف هستند، اما اگر بازگشت به مردم صورت بگیرد، دیگر نیازی به فیلترینگ نخواهد بود. میلیونها نفر از کشورشان دفاع خواهند کرد و فقط تعداد کمی خائن باقی میمانند که در حضور پررنگ مردم، از بین میروند.»
عباس عبدی گفت: تایید صلاحیت پزشکیان، تا حد زیادی مساله حجاب، فیلترینگ، بازگشت برخی افراد به ساختار قدرت و ایجاد روابط خارجی در یک بسته قرار دارند. تصویب پالرمو هم جزو و نمودی از آن بسته است.
مسئله جمعیت مسئلهای ملی است و نه جناحی و حتی ایدئولوژیک، که عدهای بیاطلاع، سردمدار این قانون جوانی جمعیت شدهاند و نه تنها نظام بهداشتی و درمانی و نیز نظام بانکی و پولی کشور را با چالش مواجه کردهاند، بلکه اعتبارات فراوانی را به صورت غیرمعقول و ناکارآمد هزینه میکنند و هیچ تصور روشنی هم از علل کاهش فرزندآوری ندارند.
فعال سیاسی اصلاحطلب خطاب به مسعود پزشکیان نوشت: «ضرورت دارد که گزارشی از وضعیت بسیار نابهسامان و جناحی و مغایر با رویکردهای مطلوب مردم در صداوسیما تهیه و در بالاترین سطح گفتوگو کنید تا نشان داده شود که اجرای سیاستهای مورد نظر شما به دلیل رویکردهای این رسانه، همواره با احتمال شکست روبهرو است.»
