بر اساس تصمیم شورای عالی کار، حداقل دستمزد کارگران در سال آینده با افزایش ۵۷٫۴ درصدی به ۶ میلیون و ۴۳۳ هزار تومان برای خانوار ۳٫۳ نفری رسیده و حداقل دریافتی ماهانه یک کارگر بدون فرزند و بدون سابقه هم در سال آینده به حدود ۵٫۶ میلیون تومان می‌رسد که افزایشی معادل ۱٫۹ میلیون تومان
حجت‌الله عبدالملکی، وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی، به تازگی با تکرار یکی از نظرات به نسبت قدیمی‌اش، بر اشتغال‌زایی با مبلغ یک میلیون تومان تاکید کرده است. وزیر ۴۰ ساله کابینه دولت سیزدهم در بازدید گفته بود: «سه سال پیش مطرح کردیم که با یک میلیون تومان هم می‌شود شغل ایجاد کرد و اکنون
طی سال‌های اخیر، کاهش تعداد روزهای کاری در هفته از پنج روز به چهار روز در برخی از کشورهای جهان مطرح شده و این در حالی است که همه‌گیری کرونا، فرصت مناسبی ایجاد کرده که این طرح در عمل به اجرا گذاشته شود. به گزارش تجارت‌نیوز، کشورهایی مانند ایسلند، سوئد، اسپانیا، نیوزیلند و ژاپن، هفته
«ما از شغل‌مان چه انتظاری داریم؟» در ایرانِ امروز که عمده شاغلین (و حتی کسانی که بیش از یک شغل دارند) هم به اندازه مخارج‌شان درآمد ندارند، شاید پرسیدن این سوال بیش از اندازه فانتزی جلوه کند. به گزارش تجارت‌نیوز، با این همه، احتمالا همه تصویری از شغل رویایی خود دارند: شغلی که به اندازه
دولت سیزدهم راهبرد مشخصی برای رفع چالش‌های بازار کار نداشته باشد و صرفا در پی تزریق مسکن‌های مقطعی و سیاستگذاری‌های شتابزده باشد، وضعیت بازار کار مخربتر و به تبع آن، بی‌ثباتی قابل ملاحظه‌ای در سطح اقتصاد کلان ایجاد می‌شود.
براساس آمارهای رسمی تعداد بیکاران حدود سه میلیون نفر است و آمارهای غیررسمی تعداد بیکاران را بالای پنج تا شش میلیون نفر تخمین می‌زند. آمارهایی که نشان می‌دهد کاهش بیکاری و ایجاد اشتغال یکی از چالش‌های این دولت و دولت آتی است. اما دولت آینده چگونه می‌تواند گره بیکاری را باز کند؟ به گزارش تجارت نیوز،
اشتیاق و عطش مداومی برای یافتن کارآفرینانی وجود دارد که به دنبال سرمایه‌گذاری در فیلم‌های تجربی شما باشند و منجر به موفقیت‌های تجاری شما در صنعت فیلم و سینما شوند. چالش اصلی این است که راه خود را برای رسیدن به یک شغل در سینما پیدا کنید و یا با تامین سرمایه یک پروژه سینمایی
بیکاری انواع و اقسام متفاوت دارد. در تعریف اقتصادی به کسی که جویای کار باشد و نتواند کار پیدا کند، بیکار می‌گویند. با این وجود در تعاریف مختلف، از انواع دیگر بیکاری هم یاد شده است. مثلا برخی از اقتصاددانان، کسی که شغل دارد، اما به دلیل عدم رضایت از شغل فعلی به دنبال کار
کار یکی از بنیان‌های اقتصاد هر کشوری است. در فرهنگ‌های گوناگون، انسان‌ها به نحوهای متفاوتی به کار و اشتغال تشویق شده‌اند. اما تقریبا از همان ابتدای تمدن بشری درباره جزئیات و تعریف کار و اشتغال اختلاف‌نظرهای زیادی وجود دارد. این اختلاف‌نظرها باعث ایجاد پیش‌فرض‌ها و یک ادراک عمومی متفاوت از این مقوله در ملل مختلف شده
همه با مفهوم بازار آشنا هستند. بازار جایی است که خریداران و فروشندگان برای انجام تبادل همدیگر را ملاقات می‌کنند. با این تعریف فکر می‌کنید چند نوع بازار وجود دارد؟ بازار کالا و خدمات، بازار پول، بازار سرمایه، بازار تجارت بین‌الملل و البته بازار کار. واضح است که در بازار کار عرضه‌کنندگان نیروی انسانی و
احتمالا شما هم در زندگی شغلی خود با افرادی مواجه شده‌اید که مدام شغل و یا شرکت خود را عوض می‌کنند. آن‌ها علی‌رغم اینکه می‌دانند این تغییر شغل مداوم، اعتبار شغلی‌شان را پایین می‌آورد، اما باز هم شرکت فعلی خود را ترک می‌کنند و به شرکت دیگری می‌روند. راستش کارفرماها هم علاقه‌ای ندارند چنین فردی
سایمون سینک در کتاب «با چرا آغاز کنیم» می‌گوید که جلسه کاری از هر نظر شبیه به اولین قرار زوج‌های جوان است. در هر دو حالت به لباس خود اهمیت می‌دهیم، ادکلن می‌زنیم و سعی می‌کنیم تصویری به مراتب بهتر از خود واقعی‌مان را به نمایش بگذاریم. اگر این طور باشد، قطع همکاری شبیه به
نرخ بیکاری از جمله شاخص‌هایی است که اقتصاددان‌ها و مردم به آن توجه دارند. بااین‌وجود درک عمومی از این شاخص درست نیست. برخی باور دارند که دولت در مورد نرخ بیکاری دروغ می‌گوید و برخی دیگر فکر می‌کنند نرخ بیکاری عمدا طوری طراحی‌شده که اوضاع بهتر از چیزی که واقعا هست به‌نظر برسد. نرخ بیکاری
