رئیس سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران دقیقا کجاست ؟
در روزهای اخیر، سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران در واکنش به حواشی ایجاد شده پیرامون خروج و فروش ۳۰ تابلوی هنری از موزه امام علی(ع)، بیانیه‌ای را منتشر کرد و توضیحاتی ارائه داد.
در این بیانیه، سعید صدرائیان، عضو هیئت مدیره سازمان فرهنگی هنری شهرداری، تأکید کرده است که این تابلوها به‌منظور ارزیابی، قیمت‌گذاری و فروش به یکی از موسسات حوزه هنری منتقل شده و هدف از فروش این آثار، خرید تابلوهای جدید برای پر کردن خلأهای موجود در گنجینه هنری موزه بوده است. این در حالی است که مدت هاست که رئیس این سازمان بابت این موضوع در کنفرانس خبری و یا محلی دیگر با رسانه های روبرو نشده است .
در روزهای اخیر، سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران در واکنش به حواشی ایجاد شده پیرامون خروج و فروش ۳۰ تابلوی هنری از موزه امام علی(ع)، بیانیه‌ای را منتشر کرد و توضیحاتی ارائه داد. در این بیانیه، سعید صدرائیان، عضو هیئت مدیره سازمان فرهنگی هنری شهرداری، تأکید کرده است که این تابلوها به‌منظور ارزیابی، قیمت‌گذاری و فروش به یکی از موسسات حوزه هنری منتقل شده و هدف از فروش این آثار، خرید تابلوهای جدید برای پر کردن خلأهای موجود در گنجینه هنری موزه بوده است.
اما این توضیحات نه تنها بسیاری از ابهامات و سوالات مطرح‌شده را برطرف نکرده، بلکه با چالش‌ها و نواقص جدی مواجه است که نیازمند بررسی دقیق‌تر است:
1. عدم شفافیت در روند تصمیم‌گیری: صدرائیان اعلام کرده است که در جلسه‌ای با حضور نمایندگان مختلف از حوزه هنری و موزه، این آثار قیمت‌گذاری شده و تصمیم به فروش گرفته شده است. این در حالی است که هنوز هیچ سند یا گزارشی از سوی شهرداری یا سازمان فرهنگی هنری ارائه نشده که فرآیند این ارزیابی‌ها و تصمیم‌گیری‌ها را برای افکار عمومی شفاف کند. جامعه حق دارد بداند که چه مراحلی برای اطمینان از صحت این تصمیم‌گیری‌ها انجام شده و چرا این تصمیمات بدون ارائه هیچ‌گونه گزارش رسمی صورت گرفته است.
2. بی‌اعتنایی به نظارت حراست: یکی از مهم‌ترین ایراداتی که به این روند وارد است، عدم تأیید حراست سازمان فرهنگی برای خروج این تابلوها است. صدرائیان در توضیحات خود به وجود نماینده حراست در جلسه ارزیابی آثار اشاره کرده، اما تاکنون هیچ تأییدیه رسمی از سوی حراست برای این فرآیند منتشر نشده است. این نکته، سوالات جدی درباره نحوه نظارت بر خروج این آثار هنری مطرح می‌کند و نیازمند پاسخگویی است.
3. دور از دسترس بودن تابلوها و روند فروش غیرشفاف: یکی دیگر از ایرادات وارد به این بیانیه، درخواست شرکت مجری برای نگهداری تابلوها به مدت یک سال به‌منظور برگزاری نمایشگاه‌های مختلف است. این درخواست به‌طور قابل توجهی روند فروش را طولانی کرده و نگرانی‌های بیشتری درباره دسترسی و امنیت این آثار هنری ارزشمند ایجاد می‌کند. چه ضمانتی وجود دارد که تابلوها در طول این مدت به درستی نگهداری شوند و بدون نظارت مناسب به فروش نرسند یا در فرآیندی غیرقانونی یا غیرشفاف به دست افراد ناشناس یا نهادهای نامشخص فروخته نشوند؟
4. فقدان توضیح درباره تابلوهای فروخته شده: گزارش‌هایی از فروش تابلوهای ارزشمند در دوبی منتشر شده که ۱۴ تابلوی هنری از جمله آثار هنرمندان مطرح ایرانی در دوبی به فروش رسیده‌اند. در این بیانیه، هیچ اشاره‌ای به این موضوع نشده و اطلاعات دقیقی درباره وضعیت این تابلوها و احتمال فروش آنها ارائه نشده است. اگر بخشی از این آثار فروخته شده‌اند، باید سندی مبنی بر ارزیابی‌ها و قراردادهای مربوط به فروش آنها به افکار عمومی ارائه شود.
5. استفاده از درآمد فروش برای خرید آثار جدید: هدف از فروش این آثار به گفته صدرائیان، تأمین هزینه برای خرید تابلوهای جدید برای گنجینه موزه امام علی است. اما این استدلال قانع‌کننده به نظر نمی‌رسد. چرا باید تابلوهای ارزشمند و با سابقه تاریخی فروخته شوند تا آثار جدیدی خریداری شوند؟ آیا راه‌حل‌های دیگری برای تأمین منابع مالی برای خرید آثار جدید در دسترس نبود؟
جمع‌بندی
با توجه به عدم ارائه سند شفاف و قانع‌کننده از سوی سازمان فرهنگی هنری، روند فروش این تابلوها همچنان با سوالات و ابهامات جدی همراه است. عدم تأیید حراست و همچنین نبود نظارت دقیق بر فرآیند خروج و فروش این آثار، مسئله‌ای نگران‌کننده است که می‌تواند باعث بی‌اعتمادی بیشتر جامعه به مدیریت شهری و فرهنگی شود. ضروری است که شهرداری تهران و سازمان فرهنگی هنری با شفافیت بیشتر، گزارشی جامع و دقیق از روند ارزیابی و فروش این تابلوها ارائه دهند تا افکار عمومی نسبت به این مسئله حساسیت بیشتری پیدا نکند.
نظرات