به گزارش تجارت نیوز، همانطور که پیش بینی می‌شد افزایش قیمت بیش از 400 قلم دارو قبل از هر چیز برای مردم محسوس بود. لیست این افزایش قیمت دیر به دست بیمه‌ها رسید و همین مساله باعث شد تا پوشش‌دهی این داروها و به‌روزرسانی لیست آنها با تاخیر مواجه شود.

از طرف دیگر بر خلاف وعده‌های داده شده هنوز اعتباری از سوی سازمان برنامه و بودجه به بیمه‌ها برای پوشش‌دهی این افزایش قیمت تعلق نگرفته است. داستان دقیقا همانطور تکرار شد که در سال 1401 هم بیماران شاهد آن بودند.

افزایش قیمت داروها و وعده تحت پوشش بیمه قرار گرفتن و در نهایت هزینه‌ای که از جیب مردم پرداخت شد و بیمه‌ها همان موقع هم نبود اعتبار را دلیل این مساله دانستند.

به گفته بسیاری از کارشناسان حوزه سلامت این روند می‌تواند لطمه سنگینی به بهداشت و درمان کشور وارد کند. تا زمانی که بدهی‌های کلان در این چرخه معیوب وجود دارد و از طرفی دولت به بیمه‌ها و بیمه‌ها به داروخانه‌ها و داروخانه‌ها به شرکت‌های پخش و آنها به تولیدکننده بدهکار هستند، امید هیچ بهبودی نیست.

چرخه نارضایتی دارو و درمان

از یک طرف تولیدکننده معتقد است افزایش قیمت داروهای داخلی تنها راه نجات چرخه تولید داروست چرا که شرکت‌های تولیدکننده باید بتوانند هزینه‌های خود را تامین کنند. از طرف دیگر وزارت بهداشت و درمان به مردم قول می‌دهد که افزایش قیمت داروها به آنها تحمیل نشود. اما در نهایت باز هم این مردم هستند که باید با تورمی دیگر دست و پنجه نرم کنند.

علی، جوانی 38 ساله است که از بیماری آسم رنج می‌برد. او به تجارت‌نیوز می‌گوید: «نه هوایی برای تنفس داریم و نه پولی برای اینکه بتوانیم داروی مورد نیازمان را تامین کنیم.»

او می‌افزاید: «من چند سالی است که از اسپری «سیمبیکورت» که برای بیماران با انسداد مزمن ریوی است استفاده می‌کنم. سال 1400 که اولین بار این دارو را پزشک برای من تجویز کرد آن را با قیمت 65 تا 70 هزار تومان می‌خریدم. یک سال بعد قیمت این اسپری به 400 هزار تومان رسید و الان برای خرید آن باید 980 هزار تومان پول بدهم.»

این جوان ادامه می‌دهد: «با احتساب این قیمت‌ها هر نفس کشیدنی برای من بین 3 تا 4 هزار تومان تمام می‌شود که اصلا مقرون به صرفه نیست. جالب اینجاست که این اسپری را به راحتی نمی‌توانیم در هر داروخانه‌ای پیدا کنیم و بعضی از داروخانه‌ها حتی آن را بالای یک میلیون تومان هم می‌فروشند.»

افزایش بیش از 5 برابری قیمت برخی داروها

یکی دیگر از بیمارانی که برای تهیه داروی اعصاب آمده به تجارت‌نیوز می‌گوید: «ساعت‌هاست که اینجا ایستاده‌ام. اول باید احراز هویت شوم در حالی که من بیش از یک سال است این دارو را مصرف می‌کنم و اسمم در لیست بیماران وجود دارد. بعد از آن مسئول باجه به بهانه اینکه نسخه خوانا نیست دارو را تحویل نداد.»

او می‌افزاید: «برای رفع مشکل پیش مدیر داروخانه رفتم. مدیر هم متوجه شد که نسخه موردی ندارد اما برای اینکه حرف همکارش را نقض نکرده باشد شروع کرد به توضیح دادن در این مورد که این برگه دفترچه شما برای ما حکم چک را دارد و اگر خوانا نباشد یا خط خوردگی داشته باشد حتما پزشک باید پشت آن را مهر کند.»

عاطفه ادامه می‌دهد: «به او توضیح دادم که دکتر من الان تهران نیست و من به این دارو احتیاج دارم مدیر داروخانه هم گفت اگر نسخه مشکل داشته باشد باید آزاد آن را تهیه کنید. قیمت را که پرسیدم نفسم بند آمد.»

این زن می‌گوید: «من هر بسته 30 عددی قرص ویاس را بیش از یک سال پیش 200 هزار تومان می‌خریدم اما الان هر بسته این قرص 900 هزار تومان قیمت دارد. البته بالاخره توانستم مدیر بیمارستان را مجاب کنم که نسخه من ایرادی ندارد اما برای کسی که تحت پوشش بیمه تامین اجتماعی است چنین قیمتی‌هایی واقعا کمرشکن است.»

او می‌افزاید: «سال‌هاست که می‌گویند قرار است سهم پرداخت بیمه از هزینه‌های درمان 70 درصد باشد و مردم 30 درصد هزینه‌ها را پرداخت کنند اما همچنان این ما هستیم که 70 درصد هزینه‌های درمان خود را پرداخت می‌کنیم و بیمه تنها 30 درصد آن را می‌پردازد.»

عاطفه ادامه می‌دهد: «این مشکل فقط در زمینه دارو نیست. اگر برای آزمایش مراجعه کنیم باز هم درصد زیادی از هزینه را ما پرداخت می‌کنیم. حتی وقتی که برای درمان به بیمارستان‌های دولتی می‌رویم. اما مسئولان همیشه مدعی هستند که برنامه‌ریزی‌شان به گونه‌ای است که سهم بیمار از هزینه‌ها اندک باشد اما واقعیت اصلا بر این ادعا استوار نیست.»

منصرف شدن بیماران از خرید دارو

مینا یکی از مسئولان گیشه‌های پذیرش به تجارت‌نیوز می‌گوید: متاسفانه افزایش قیمت داروها باعث بروز اتفاقات تلخی شده است. ما هر روزه شاهد بیشتر شدن تعداد افرادی هستیم که بعد از دریافت پیش فاکتور دارو با دیدن قیمت‌ها از خرید منصرف می‌شوند. این یعنی انصراف از درمان، بهبودی و ادامه زندگی.»

او می‌افزاید: «بسیاری از افراد بازنشسته با این مشکل مواجه‌اند زیرا توان پرداخت هزینه‌های دارویی را ندارند. بیمه‌ها در پرداخت سهم خود به این افراد تعلل می‌کنند و خیلی از آنها خودخواسته و البته تحت تاثیر مشکلات معیشتی از چرخه درمان بیرون می‌روند.»