بازار بعد از رشد نیمه شارپی اخیر(صعود شاخص از مرز یک میلیون و صد هزار تا یک میلیون و چهارصد هزار) به اصلاح نیاز دارد تا حباب سهام تخلیه شده و سهام از ارزش ذاتی خود که بر مبنای عملکرد شرکت ها است، فاصله زیادی نگیرند و این امری طبیعی است و در بورس تمام دنیا وجود دارد.
برخی عرضه های اولیه را عامل ریزش می دانند در حالی که عرضه اولیه ضمن این که حیات بورس است و باعث گستردگی بازار می شود باعث تعدیل قیمت ها در سهام می شود نه ریزش قیمت ها، یعنی چه؟
یعنی باعث می شود که حجم زیاد نقدینگی وارد سهام خاصی نشود و نقدینگی به سمت عرضه های اولیه برود و این در آینده به نفع بورس است، چون اگر عرضه اولیه نباشد و پول های هوشمند به سمت سهام قبلی برود در این صورت این سهام ارزش کاذب (ناشی از ورود حجم بالای نقدینگی) به خود می گیرند و حباب آنها بالا می رود و هر آن احتمال دارد با خروج نقدینگی این حباب تخلیه شود و عده ای متضرر شوند در حالی که اگر ارزش سهام به جای ورود حجم زیاد نقدینگی بر مبنای عملکرد شرکت ها باشد، سهام ارزش ذاتی پیدا می کنند و هیچ گاه دچار ریزش سنگین نمی شوند، عرضه های اولیه هم همین کار را انجام می دهند یعنی با هدایت نقدینگی به سمت آنها از ایجاد حباب زیادی در بقیه سهام جلوگیری می شود.
بخش عمده ریزش بازار ناشی از اقدامات هیجانی خودمان است که با هر خبری وارد صف فروش می شویم و بخشی دیگر هم مربوط به نوسانگیران است که با ورود و خروج فست فودی جلوی رشد شاخص را می گیرند و این کار آنها باعث می شود که پول های هوشمند به سمت سایر بازارها (طلاو دلار و مسکن و …) بروند و رشد بورس بطئی تر هم بشود.
تنها راه حل این مشکل هم خارج شدن از صف فروش و ترک عادت ناپسند سهام داری فست فودی (نوسانگیری) و یاد گرفتن فرهنگ سهام داری (سهام داری با دید میان مدت و طولانی مدت) است.