محمدرضا مودودی اظهار کرد: می‌توان گفت که حمایت از تولید داخل برای تمام مسئولان نوعی خط قرمز محسوب شده و برهمین اساس همگان تلاش دارند که این بخش مدیریت شود، اما نکته مهم آن که گاه به اسم تولید مرزهای کشور بسته می‌شود و همین مساله موجب می‌شود مصرف‌کننده نهایی آسیب دیده و با تولیداتی با کیفیت یا قیمت نامناسب مواجه شود.
وی در عین حال عنوان کرد: زمانی که عرصه برای واردات قانونی کالاها محدود شود افراد به سمت قاچاق روی خواهند آورد و جذابیت قاچاق بیشتر می‌شود که این موضوع به نفع کشور نخواهد بود.
معاون کل سازمان توسعه تجارت ایران در ادامه با تاکید بر این که باید حمایت از تولید صادرات‌محور مورد توجه قرار گیرد، گفت: اگر بخواهیم در عرصه بین‌الملل حضور داشته باشیم باید تولیدکنندگان ما توان رقابت با کشورهای دیگر را داشته باشند، اما اگر ما برای صادرات خود تعرفه‌های سنگین قرار دهیم و با تمام این موانع تولیدکنندگان ما حتی در کشور نتوانند بازار را در اختیار خود گیرند چگونه قادر به رقابت در فضای بین‌المللی خواهند بود؟!
مودودی ادامه داد: اصلا ممکن است در زمینه‌ای مصرف داخل پس از مدتی اشباع شود. در چنین شرایطی تکلیف تولیدکنندگان آن بخش چه خواهد بود؟ در واقع اگر ما بحث تولید صادراتی را مورد توجه قرار ندهیم وضعیت تولید نیز در کشور دچار مشکل خواهد شد.
وی تاکید کرد: البته ما در راستای حمایت از تولیدکنندگان داخلی ممکن است که تعرفه‌های گمرکی را افزایش دهیم، اما دقت داشته باشیم که اگر تعرفه‌ها را بالا ببریم تا سعی شود از تولید داخل حمایت شود تولیدکنندگان ما چه سهمی از قدرت خارجی و بازار بین‌المللی به دست خواهند آورد؟ اگر همیشه دیوار امن حمایت باشد بعید به نظر می‌رسد که در داخل کشور شرکت توانمندی با قابلیت رقابت در عرصه‌های بین‌المللی شکل بگیرد.
معاون سازمان توسعه تجارت ایران با تاکید بر این که همواره رقابت موجب رشد شرکت‌ها بوده و نه حمایت، توضیح داد: مگر این که برای حمایت‌های خود یک برنامه استراتژیک و زمانمند در نظر بگیریم در غیر این صورت اگر تنها به بازار داخلی و تولیدکننده آن توجه داشته باشیم هیچگاه شاهد توسعه صادرات نخواهیم بود، چرا که وقتی در فضای بین‌المللی ما برای واردات خود مانع بگذاریم آنها هم برای صادرات ما موانعی ایجاد خواهند کرد.
مودودی در پایان گفت: اکنون بخش قابل توجهی از واردات ما به کالاهای غیرمصرفی مربوط می‌شود و معمولا اینگونه نیست که ما در بخش‌هایی که توان تولید داریم، واردات داشته باشیم. به عنوان مثال ما در بخش‌های مختلف هیچگاه به واردات کالایی مانند رب گوجه‌فرنگی نمی‌پردازیم، اما به هر صورت نمی‌توان به طور کامل درهای کشور را به روی کالاهای وارداتی بست.
