خودکفایی پوشالی که به تهدید نظامی بدل شد / چرا هند نمیتواند سلاح بسازد؟

به گزارش تجارت‌نیوز ، کشور هند در چند سال اخیر درگیر مساله خودکفایی در زمینه نظامی و تسلیحاتی شده است. برخی معتقدند که این کشور از سوی همسایگانی مانند چین و پاکستان که قدرت نظامی بالایی دارند، در معرض تهدید قرار دارد و این سوال که هند چگونه و از کجا می‌تواند سلاح‌های مدرن به دست آورد، مسئله مرگ و زندگی است.

نارندرا مودی، نخست وزیر پوپولیست راست‌گرا، از سال 2014 و از زمان به قدرت رسیدن خود، بارها از هند خواسته است که در تهیه تسلیحات و فناوری دفاعی خودکفا شود. مودی در سال 2020 در یک سخنرانی با موضوع تاثیر اقتصادی ویروس کرونا خطاب به ملت گفت: وضعیت جهان امروز به ما می‌آموزد که خودکفایی تنها راه برای هند است.

از آن زمان، دهلی نو بر خودکفایی در بخش‌های مختلف، از جمله فرآوری مواد غذایی، وسایل برقی، تجهیزات و سیستم‌های نظامی تمرکز کرده است.
اما تلاش برای تولید داخلی و تهیه یا بومی‌سازی سلاح و تجهیزات نظامی هنوز راه طولانی در پیش دارد. هند در حال حاضر در لیست پنج واردکننده بزرگ سلاح در جهان قرار دارد.

این کشور برای افزایش ظرفیت‌های توسعه و تولید داخلی خود، واردات تعدادی از سیستم‌ها و قطعات نظامی را ممنوع کرده است. وزارت دفاع همچنین فهرستی از اقلامی را تهیه کرده است که نیروهای مسلح هند مجبور به تهیه آنها از تولیدکنندگان داخلی هستند.

با این حال، گزارش بلومبرگ در ماه سپتامبر نشان داد که هند برای رفع نیازهای دفاعی خود به اندازه کافی سلاح داخلی تولید نمی‌کند و به دلیل درخواست مودی مبنی بر خودکفایی هند از طریق سیاست «تولید در هند» با کمبود تسلیحات مواجه است.

هند باید خودکفا شود چون قدرت خرید ندارد!

کارشناسان می‌گویند دلیل روشنی برای پافشاری بر خودکفایی دولت در زمینه نظامی وجود دارد و آن هم این است که بودجه لازم را برای خرید در بازارهای جهانی و پرداخت قیمت‌هایی که کشورها برای تسلیحات پیشرفته خود در نظر ‌می‌گیرند، ندارد.

آجای شوکلا، تحلیلگر دفاعی و سرهنگ بازنشسته ارتش هند، به دویچه‌وله گفت: بدون منابع مالی عمده برای خرید تسلیحات از فروشندگان جهانی، هند چاره‌ای جز ساخت تسلیحات به صورت داخلی ندارد. برای انجام این کار، هند باید تحقیقات و توسعه خود و همچنین ظرفیت‌های تولید در بخش خصوصی خود را گسترش دهد.

اما تلاش کنونی دهلی نو برای خودکفایی چندین دهه دیرتر شروع شده است. برخی از کارشناسان می‌گویند که این اتفاق باید زمانی می‌افتاد که این کشور برای اولین بار شروع به آزادسازی اقتصاد خود کرد.

آنیل چوپرا، یک بازنشسته نیرو هوایی هند و رئیس بخش تحقیقات نیرو هوایی می‌گوید که 35 سال است برای ساخت موتور هواپیما تلاش می‌کنند اما موفق نبوه‌اند و هیچ کس هم حاضر به کمک نیست. چوپرا گفت: کشورهایی که این فناوری را به ما پیشنهاد داده‌اند، مبالغ بسیار خارق‌العاده‌ای از ما می‌خواهند و حتی شاید در نهایت صددرصد فناوری خود را دراختیار ما نگذارند و بخشی از آن را به ما بدهند.

او افزود: هند توانسته است در حوزه خودرو، داروسازی، نرم‌افزار و بسیاری از زمینه‌های دیگر کاری کند تا حرف اول را در جهان بزند اما این اتفاق باید 20 تا 25 سال پیش می‌افتاد.

تهدید همسایگان جدی است!

چوپرا می‌گوید: هند با تهدیدات ویژه‌ای از سوی چین و پاکستان که هر دو دارای سلاح هسته‌ای و همچنین نیروهای مسلح بسیار قدرتمند هستند، روبرو است. ما باید با دو همسایه بسیار قدرتمند که با آنها اختلاف نظر داریم رقابت کنیم و بنابراین هند باید از نظر نظامی قدرت داشته باشد. ما دومین ارتش دائمی بزرگ جهان، چهارمین نیروی هوایی و پنجمین نیروی دریایی بزرگ را داریم. بنابراین، برای حفظ این نیروهای مسلح، خودکفایی بسیار مهم است.

او همچنین اشاره کرد که جنگ روسیه در اوکراین که هر دو تامین کننده تسلیحات به هند هستند زنجیره‌های لجستیکی را مختل کرده است و نیاز به تامین به صورت داخلی را برجسته کرده است. چوپرا گفت: ما موتورهای دریایی زیادی از اوکراین می‌خریم. آنتونوف An-32 (هواپیماهای حمل‌ونقل نظامی) ما نیز از آنجا آمده‌اند.

آجای شوکلا، تحلیلگر دفاعی می‌گوید یکی از چالش‌هایی که هند در خودکفایی در بخش دفاعی با آن مواجه است، این است که توسعه علمی و فناوری در این کشور هنوز پایین است.

او افزود: ما نمی‌توانیم فقط با تسلیحات و تجهیزات قدیمی و با تکنولوژی رده پایین کار کنیم. پیشرفت در فناوری و توسعه تسلیحات با کیفیتی که برای پیروزی در میدان نبرد دنیای مدرن مورد نیاز است، به زمان و سرمایه گذاری نیاز دارد.

هند چقدر کمبود سلاح دارد؟

گزارش‌ها در ماه سپتامبر حاکی از آن بود که هند تا سال 2026 با کمبود شدید هلیکوپتر و تا سال 2030 با کمبود جت‌های جنگنده مواجه خواهد شد، اگرچه چوپرا معتقد است که هند ممکن است در اوایل سال 2025 با وضعیت بحرانی در خصوص کمبود جت‌ها مواجه شود. اگر واردات 114 جت جدید که قرار است از کشورهای خارجی خریداری شوند میسر شود، ممکن است شش تا هفت سال به طول بیانجامد.

دو بخش دیگر که در آن بحران وجود دارد، سیستم‌های هشدار و کنترل هوابرد (آواکس) و هواپیماهای سوخت‌گیری هستند. از نظر شوکلا مساله کلیدی، ناتوانی هند در تولید قطعات کلیدی موتور هواپیماست. اومی‌گوید: سلاح‌هایی که ما در اختیار داریم به سطح جهانی نمی‌رسند در سطحی نیستند که در میدان نبرد برتری داشته باشند.

در پایان، این دو معتقدند که این دولت است که برای دستیابی به هدف خود یعنی خودکفایی نظامی نیاز به آزاد کردن بودجه برای سرمایه‌گذاری دارد.