موضوعات داغ: # نفت # ماهواره # قیمت مصالح # قیمت مصالح ساختمانی # پیش بینی بازارها # چین # ایران و اروپا # انرژی تجدیدپذیر
«تجارت‌نیوز» گزارش می‌دهد:

دیزنی‌لند یا آمارسازی به سبک چینی / سرنوشت واقعیت‌های اقتصادی در سرزمین سانسور!

دیزنی‌لند یا آمارسازی به سبک چینی / سرنوشت واقعیت‌های اقتصادی در سرزمین سانسور!
آمار رشد اقتصادی در چین همواره ابزاری سیاسی بوده‌اند، اما در شرایط کنونی که پکن می‌کوشد تاب‌آوری اقتصادش در برابر تعرفه‌های احتمالی جدید ترامپ را به نمایش بگذارد، ماهیّت سیاسی آن‌ها پررنگ‌تر شده است.

به گزارش تجارت نیوز، یکی از تحلیلگران مالی غربی مقیم شانگهای آمارهای اقتصادی چین را این‌گونه توصیف کرد: «یکی از آثار  داستانی برجسته چین معاصر». حتی مقام‌های خود حزب کمونیست (CCP) هم به این آمار باور ندارند. در نتیجه، یک صنعت زیرزمینی با تکیه بر روش‌های غیررسمی و خاص جهت سنجش واقعیت‌های اقتصادی پدید آمد؛ از میزان مصرف دیزل و برق گرفته تا آلودگی هوا، فروش خودرو، ترافیک، آگهی‌های شغلی، پروژه‌های ساختمانی؛ حتی فروش لباس زیر یا ترشی‌جات.

یکی از تحلیلگران مبتکر، به‌طور منظم جاسوس‌هایی را به بندر شانگهای می‌فرستاد تا تعداد کشتی‌ها و حجم بار کامیون‌ها را بشمارند. اما در دوران ریاست‌جمهوری شی جین‌پینگ، زیر سوال بردن آمارهای رسمی بسیار خطرناک شده است.

سرنوشت منتقدان «شی»

در گذشته «اداره ملی آمار چین» ارقامی جدید منتشر کرد و مدعی شد که اقتصاد این کشور در سه‌ماهه منتهی به ژوئن، ۵.۲ درصد رشد کرده و با وجود چالش‌ها، تحت فشار ایستادگی کرده و به‌طور پیوسته بهبود یافته است.

البته آمار رشد اقتصادی در چین همواره ابزاری سیاسی بوده‌اند، اما در شرایط کنونی که پکن می‌کوشد تاب‌آوری اقتصادش در برابر تعرفه‌های احتمالی جدید ترامپ را به نمایش بگذارد، ماهیت سیاسی آن‌ها پررنگ‌تر شده است.

امروز سوال این است، تحلیلگران شانگهای از چه روش‌های جدیدی استفاده می‌کنند؟ در پاسخ باید گفت: یک چیز روشن است، در چینِ امروز، انتقاد از آمارهای رسمی خطرناک است.

درست پیش از کریسمس، گائو سان‌ون، اقتصاددان برجسته و مقام پیشین بانک مرکزی چین، در یک کنفرانس در واشنگتن اعلام کرد که رشد واقعی اقتصاد چین در سال‌های اخیر احتمالا تنها ۲ درصد بوده؛ کمتر از نصف ادعای رسمی دولت. اندکی بعد، او به‌طور کامل از انظار عمومی ناپدید شد. مطالب اینترنتی‌اش که در آن به افزایش بیکاری، جوانان ناامید و طبقه متوسط دلسرد چین اشاره کرده بود، به‌سرعت توسط سانسورچیان حذف شدند. چند ماه پیش از آن نیز، ژو هنگ‌پنگ، اقتصاددان ارشد «آکادمی علوم اجتماعی چین» پس از انتقاد در یک گروه چت خصوصی از سیاست‌های اقتصادی شی، ناپدید شد.

وقتی بدبینی اقتصادی جرم است

تشخیص واقعیت‌های اقتصاد چین اکنون دشوارتر از هر زمان دیگری است، زیرا حزب کمونیست عملا بدبینی را جرم‌انگاری کرده است. وزارت امنیت کشور، بدبینی درباره اقتصاد را «توهینی خارجی» دانسته و هشدار داده که نظریه‌های دروغین درباره «افول چین» برای ضربه زدن به سیستم سوسیالیستی منحصر‌به‌فرد کشور در حال انتشار است.

ممکن است حقیقتا در سه‌ماهه دوم سال، اقتصاد چین با افزایش تولید و صادرات در آستانه تهدیدهای تعرفه‌ای، جهشی را تجربه کرده باشد. دولت همچنین تلاش کرده با اجرای یک طرح بازخرید کالاهای مصرفی به ارزش تقریبی ۴۲ میلیارد دلار (۳۱.۳ میلیارد پوند)، تقاضای داخلی را تحریک کند؛ طرحی که شامل لوازم خانگی، خودروهای برقی، کولر، گوشی‌های هوشمند و تبلت می‌شود.

شی جین‌پینگ وعده داده که مصرف‌کنندگان چینی را «به‌طور کامل آزاد خواهد کرد»، اما فروش خرده‌فروشی‌ها در ماه ژوئن کاهش یافت. دلیل آن هم روشن است: رکود در بخش مسکن و وضعیت بد بازار کار، مردم را محتاط نگه داشته است. حدود ۷۰ درصد ثروت خانوارهای چینی در بخش مسکن قرار دارد و با ادامه سقوط قیمت‌ها، مردم تمایلی به خرج کردن ندارند.

واژه‌ای متعارف برای بحران

در همین حال، حزب کمونیست با اکراه اعتراف کرده که اقتصاد چین دچار تولید مازاد مزمن شده است، به‌ویژه در بخش فناوری‌های تجدیدپذیر مانند باتری، خودروهای برقی و پنل‌های خورشیدی. با این حال، آن‌ها از به‌کار بردن واژه «مازاد تولید» پرهیز می‌کنند و به‌جای آن از واژه‌ای بومی یعنی «درون‌فرسایی» (neijuan) استفاده می‌کنند؛ اصطلاحی که به معنای رقابت ناسالم و خودتخریبی است.

آن‌ها اذعان دارند که این رقابت، موجب کاهش قیمت‌ها (تورم منفی) و تضعیف رشد شده است. اما چیزی که نمی‌پذیرند، این است که این وضعیت، نتیجه مستقیم سیاست‌های خودشان است؛ همان یارانه‌های عظیم دولتی که به این صنایع تعلق گرفته و اکنون موجب ترس جهانی از «دامپینگ» صادرات چین شده است.

داستانی پیچیده‌تر از تحریف ساده آمار

حزب کمونیست چین برای سال جاری هدف رشد حدود ۵ درصدی را تعیین کرده و با هر ترفند ممکن، این هدف را محقق خواهد کرد؛ صرف‌نظر از واقعیت‌های اقتصادی.

اما مساله فقط دست‌کاری آمار توسط دولت چین نیست؛ این داستان، ساختاری پیچیده‌تر و ریشه‌دارتر دارد. اقتصاد چین موجودیتی فراواقعی و منحصر‌به‌فرد است که با ابزارهای متعارف اقتصادسنجی در سایر کشورها قابل سنجش نیست. ساختار حکمرانی اقتصادی به‌گونه‌ای است که مقامات در تمامی سطوح برای دست‌یابی به اهداف رشد تعیین‌شده حزبی تحت فشار شدید هستند و در صورت عدم تحقق این اهداف، با تنبیه مواجه می‌شوند یا در صورت موفقیت، پاداش می‌گیرند.

حال اگر به این معادله، جنگ تجاری در حال وقوع با آمریکا را هم اضافه کنیم، خواهیم دید که آمارهای منتشرشده از سوی دولت چین، بیش از همیشه سیاسی و غیرقابل اعتماد هستند.

دیزنی‌لند به‌عنوان شاخص اقتصادی!

در این میان یکی از تحلیلگران اقتصادی در شانگهای در نهایت راه‌حل دیگری برای سنجش واقعیت‌های اقتصادی پیدا کرد: شمارش بازدیدکنندگان دیزنی‌لند شانگهای. به او گفته شد که این روش کمی اغراق‌آمیز به نظر می‌رسد، که او هم پذیرفت، اما با لبخند گفت: «یک صبح کنار میکی‌ماوس بودن، به‌مراتب خوشایندتر و شاید حتی مفیدتر از سر و کله زدن با مقامات اداره آمار ملی است.»

نظرات
آخرین اخبار
پربازدیدترین اخبار

وب‌گردی