به گزارش تجارت نیوز، اگر به اطراف خود نگاه بیندازیم، حتما اثری هرچند اندک از ارزهای دیجیتال می‌بینیم. همین موضوع نیازها به استفاده از رمزارزها را در سراسر دنیا برای انسان‌ها فراهم کرده است. یکی از بهترین استفاده‌های پول الکترونیک، سرمایه‌گذاری اتباع در کشورهای خارجی است و همین بحث علاقه‌مندان بی‌شماری را به این حوزه جذب کرده است.

همان‌طور که می‌دانید، اتباع خارجی زیادی در ایران به دلیل جنگ در افغانستان زندگی می‌کنند که تعداد زیادی از آن‌ها به‌طور غیرمجاز و تعداد اندکی به‌طور مجاز و با کارت اقامت در ایران حضور دارند.

با گسترش استفاده از ارزهای دیجیتال، اتباع خارجی در کشورهای مختلف نیز به دنبال گزینه‌های مناسب برای سرمایه‌گذاری، انتقال پول و انجام تراکنش‌های مالی هستند. انتخاب بهترین ارز دیجیتال برای اتباع به عوامل متعددی بستگی دارد، از جمله امنیت، کارمزد تراکنش‌ها، امکان نقدشوندگی و همچنین محدودیت‌های قانونی که در کشورهای مختلف اعمال می‌شود. در این مقاله، به بررسی ارزهای دیجیتالی که برای اتباع مناسب‌تر هستند پرداخته و ویژگی‌های هر یک را تحلیل خواهیم کرد.

قوانین کشور مقصد

یک سری کشور ها مثل ایران و ونزوئلا و افغانستان محدودیت های مالی و بانکی به دلیل تحریم های بین المللی دارند و افراد ممکن است برای تعاملات مالی با صرافی ها در کشورهایی مانند ترکیه، امارات و اتحادیه اروپا، اتباع خارجی می‌توانند با ارائه مدارک شناسایی مانند پاسپورت یا کارت اقامت به صرافی‌های محلی شهر محل سکونت خود مراجعه کنند. برخی کشورها مانند آمریکا و چین قوانین سخت‌گیرانه‌تری برای معاملات ارز دیجیتال دارند و افراد به راحتی نمی توانند خرید و فروش ارز دیجیتال داشته باشند.

روش‌های انتقال ارز دیجیتال

روش مستقیم (صرافی‌های قانونی): اگر در کشور مقصد دارای کارت اقامت دائم یا موقت باشید، می توانید با مراجعه به صرافی های رسمی ارز دیجیتال مورد نظر خود را خریداری کنیدو به راحتی به کیف پول الکترونیک خود انتقال دهید. بسیاری از این صرافی‌ها نیاز به احراز هویت (KYC) دارند.

روش غیرمستقیم (شخص ثالث یا صرافی‌های غیرمتمرکز): اگر در کشوری ساکن هستید که نمی اوانید از صرافی های بین المللی استفاده کنید و با أن به مبادلانت تجاری پ و رمزارزی بپردازید؛ می توانید از صرافی های داخلی أن کشور استفاده کنید. صرافی‌های غیرمتمرکز (DEX) مانند PancakeSwap و Uniswap امکان تبدیل ارزهای دیجیتال بدون نیاز به احراز هویت را فراهم می‌کنند.

انتقال از طریق شبکه‌های کم‌هزینه: برای کاهش کارمزد انتقال، استفاده از شبکه‌های ترون و بایننس اسمارت چین مناسب‌تر است. شبکه اتریوم (ERC-20) معمولاً کارمزد بیشتری دارد.

مشکلات و محدودیت های مبادلات رمزارزی برای اتباع

تحریم های بین المللی یکی از مهمترین دلایل و محدودیت ها برای اتباع به حساب می آید. دیگر موردی که اتباع کشورها در سرمایه گذاری با آن درگیر هستند ریسک کلاهبرداری از افراد است. دیگر مشکل اساسی که اتباع برای کار با ارز دیجیتاا با آن درگیر هستند مشکلات نقد شوندگی است، برخی اتباع ممکن است برای تبدیل ارز دیجیتال به پول نقد با محدودیت‌هایی مواجه شوند.

مدارک مورد نیاز احراز هویت برای اتباع خارجی

برای احراز هویت در صرافی‌های ارز دیجیتال، معمولاً مدارک زیر از اتباع خارجی درخواست می‌شود:

پاسپورت معتبر: مهم‌ترین مدرک برای احراز هویت، پاسپورت معتبر است.

مدرک اقامت: در برخی صرافی‌ها ممکن است مدرک اقامت مانند ویزا یا کارت اقامت نیز درخواست شود.

مدرک پرداخت قبض: گاهی اوقات برای تایید آدرس کاربران، از آن‌ها خواسته می‌شود تا مدارک مربوط به پرداخت قبض مانند قبض آب یا برق را ارائه کنند.

سلفی با مدرک: ممکن است از اتباع خواسته شود تا با مدرک شناسایی خود سلفی بگیرند.

منبع: گسترش صنعت