پاشنه آشیل آمریکا در برابر چین؛ چگونه واشنگتن باید قلب خود را احیا کند؟

به گزارش تجارت نیوز، یک ارتش تنها به اندازه‌ توان پایگاه صنعتی‌اش تاب‌آور است؛ ریخته‌گری‌ها و کارخانه‌های کشتی‌سازی‌ که می‌توانند در زمان درگیری، تولید را به‌سرعت افزایش دهند. اما هیچ صنعتی نیز به‌اندازه‌ صنعت کشتی‌سازی حیاتی نیست، صنعتی که یکی از ارکان اصلی قدرت نظامی و نفوذ جهانی آمریکاست. احیای صنعت کشتی‌سازی ایالات متحده — که یکی از معدود نقاط اجماع دوحزبی در فضای سیاسی امروز محسوب می‌شود — نه‌تنها برای آمادگی نظامی آمریکا ضروری است، بلکه یک سرمایه‌گذاری اقتصادی راهبردی به‌شمار می‌آید که می‌تواند «کمربند زنگ‌زده» و قلب صنعتی آمریکا را دوباره زنده کند.

پاشنه آشیل آمریکا

با افزایش تنش‌های جهانی، به‌ویژه در منطقه‌ هند و اقیانوس آرام، آمادگی نظامی ایالات متحده اکنون به‌درستی مورد بازبینی قرار گرفته است. اگر درگیری‌ای بر سر تایوان میان چین و آمریکا رخ دهد، ایالات متحده در پشتیبانی و تداوم عملیات دریایی در مقیاس وسیع، به‌طرز نگران‌کننده‌ای آماده نیست. پایگاه صنعتی کشتی‌سازی آمریکا توان تولید حجم مورد نیاز ناوهای نیروی دریایی را ندارد و نیروی کار ماهر لازم برای انجام این حجم از کار نیز در دسترس نیست. ناوگان دریایی فعلی آمریکا سالخورده، کم‌تعداد و از نظر پشتیبانی لجستیکی ناکافی است.

از نظر ظرفیت تولید، صنعت کشتی‌سازی آمریکا در برابر چین رنگ می‌بازد؛ کشوری که بیش از ۲۰۰ برابر ظرفیت کشتی‌سازی ایالات متحده را داراست. این نابرابری حتی در زمان صلح نگران‌کننده است؛ اما در زمان جنگ، وقتی کشتی‌ها آسیب می‌بینند و نیاز به تعمیر دارند، کمبود حوض‌های کشتی‌سازی در آمریکا می‌تواند به بحرانی فاجعه‌بار تبدیل شود. این گزاره‌ای است که همه درباره‌اش توافق دارند، اما هنوز راه‌حل روشنی وجود ندارد. یکی از پاسخ‌های ممکن شاید درون خاک آمریکا نهفته باشد: در منطقه‌ دریاچه‌های بزرگ.

احیای قلب آمریکا

منطقه‌ دریاچه‌های بزرگ اغلب به‌دلیل محدودیت‌های جغرافیایی — آبراه‌های باریک، کم عمق و زمستان‌های سخت — نادیده گرفته شده، اما در واقع ظرفیت نهفته‌‌ای دارد. گرچه ناوهای هواپیمابر از کلیولند یا میلواکی به آب انداخته نخواهند شد، اما کشتی‌های نظامی کوچک‌تر (مانند زیردریایی‌های مجهز به سامانه‌های بالاست خاص، کشتی‌های مین‌روب، کشتی‌های پشتیبانی یا حتی شناورهای سطحی بدون سرنشین) می‌توانند در این کارخانه‌های کشتی‌سازی داخلی ساخته یا تعمیر شوند.

کارخانه‌ی کشتی‌سازی Fincantieri Marinette Marine در ایالت ویسکانسین همین امروز نشان داده که کارگاه‌های داخلی کاملاً قادر به پشتیبانی از دفاع ملی و بازآفرینی صنعتی هستند؛ این شرکت ناوهای جدید کلاس Constellation نیروی دریایی آمریکا را می‌سازد.

از منظری دیگر اتکا به کارخانه‌های کشتی‌سازی در منطقه‌ دریاچه‌های بزرگ باعث می‌شود کارگاه‌های ساحلی بتوانند تمرکز خود را بر پروژه‌های بزرگ‌تر و حیاتی‌تر بگذارند؛ از جمله تعمیر و نگهداری انواع کشتی‌های نیروی دریایی که از نظر ابعاد نمی‌توانند از قفل‌های آبی دریاچه‌ها عبور کنند. در زمان درگیری، کارخانه‌های ساحلی که به مناطق عملیاتی نزدیک‌ترند، این توان را دارند تعمیر سریع و کارآمد ناوها را در اولویت قرار دهند؛ در حالی که کارخانه‌های درون‌مرزی بر ساخت کشتی‌های جدید، تعمیر کشتی‌های کوچک‌تر و پروژه‌های تجاری تمرکز کنند.

فرصت راهبردی در منطقه‌ دریاچه‌های بزرگ

ایالت‌های ایلینوی، ایندیانا، میشیگان، مینه‌سوتا، اوهایو و ویسکانسین از دیرباز به‌عنوان «قلب صنعتی ایالات متحده» شناخته می‌شوند و برای نسل‌ها بنیان قدرت اقتصادی و صنعتی کشور بوده‌اند. هرچند سلطه‌ صنایع سنگین در دهه‌های اخیر کاهش یافته، اما صنعت همچنان ستون فقرات اقتصاد این منطقه است. صنایع خودروسازی و فولاد هنوز میلیون‌ها شغل ایجاد کرده و محرک تولید اقتصادی‌اند. برای نمونه:

1- ایالت میشیگان به‌تنهایی حدود ۲۰ درصد از کل خودروهای تولیدی آمریکا را می‌سازد و میزبان بیش از ۱۶۰ شرکت هوافضا و سه‌چهارم کل مراکز تحقیق و توسعه‌ خودروسازی در آمریکای شمالی است.

۲. ایالت اوهایو حدود ۱۵ درصد از کل تولید فولاد خام آمریکا را در اختیار دارد و صنعت خودروسازی آن با ۱۲۹هزار شغل و بیش از ۸۰ میلیارد دلار بازده اقتصادی، جایگاهی حیاتی دارد. مهم‌تر از همه، این منطقه از نیروی کار صنعتی ماهر برخوردار است؛ چیزی که در دیگر بخش‌های کشور به مانعی بزرگ بدل شده است. شرکت‌هایی مانند Bartlett Maritime Corp اکنون به این نیروی کارِ بلااستفاده پی برده‌اند و در حال بررسی فرصت‌هایی برای به‌کارگیری آن در کشتی‌سازی و تعمیر ناوهای نظامی هستند. فراتر از مزایای نظامی، این طرح می‌تواند به‌عنوان موتور محرک اقتصادی برای جوامعی عمل کند که سال‌هاست نیازمند بازسازی‌اند؛ جوامعی که بسیاری از آن‌ها در ایالت‌های کلیدی و تأثیرگذار سیاسی قرار دارند.

مزیت امنیتی و راهبردی

ساخت کارگاه‌های کشتی‌سازی در منطقه‌ دریاچه‌های بزرگ فقط سود اقتصادی ندارد، بلکه مزیت امنیتی مهمی نیز ایجاد می‌کند. بر خلاف تأسیسات ساحلی که در برابر حملات هوایی یا دریایی آسیب‌پذیرند، کارخانه‌های کشتی‌سازی در این منطقه صدها مایل درون‌مرز قرار دارند و در صورت حمله به خاک آمریکا، دسترسی به آن‌ها دشوارتر است.

سال گذشته، یک زیردریایی هسته‌ای روسی در سواحل شرقی آمریکا شناسایی شد که در قالب رزمایشی در اقیانوس اطلس فعالیت می‌کرد؛ نشانه‌ای از خطراتی که زیرساخت‌های ساحلی را تهدید می‌کنند. در چنین شرایطی، کارگاه‌های کشتی‌سازی داخلی، هرچند ممکن است مهم‌ترین دارایی‌های نیروی دریایی را در خود جای ندهند، از موج نخست حملات در امان خواهند بود.

فرمان اجرایی احیای برتری دریایی آمریکا که در آوریل صادر شد، به‌طور خاص بر لزوم ایجاد زیرساخت کشتی‌سازی مدرن و پراکنده از نظر جغرافیایی تأکید دارد؛ یعنی ساخت مراکز دریایی متنوع و تاب‌آور برای پشتیبانی از چابکی دفاعی و توانمندی صنعتی کشور.

افزون بر این، منطقه‌ دریاچه‌های بزرگ در نقطه‌ی تلاقی جریان مواد حیاتی همچون سنگ‌آهن، زغال‌سنگ، غلات و فولاد در آمریکای شمالی قرار دارد که از شبکه‌ای از آبراه‌ها و قفل‌ها عبور می‌کنند. با ایجاد کارخانه‌های کشتی‌سازی امن در این منطقه، ایالات متحده می‌تواند زنجیره‌های حیاتی نظامی و صنعتی خود را از خطر اختلال محافظت کند؛ تا زرادخانه‌ جهانی دموکراسی و نیروهای مسلحش در زمان درگیری پایدار بمانند.

بازگشت به قلب ملی

صنعت کشتی‌سازی آمریکا اکنون با بودجه‌های فراتر از پیش‌بینی، تأخیر در زمان‌بندی و ناتوانی در پاسخ به نیازهای آینده روبه‌روست. هنگامی که سیاست‌گذاران و پنتاگون در پی یافتن راهی برای پر کردن این شکاف‌اند، باید نگاه خود را تنها به سواحل محدود نکنند، بلکه به قلب کشور معطوف کنند. منطقه‌ دریاچه‌های بزرگ سه ویژگی کلیدی را یک‌جا دارد: نیروی کار ماهر، زیرساخت صنعتی، و موقعیت جغرافیایی راهبردی. سرمایه‌گذاری در کشتی‌سازی این منطقه همه‌ی مشکلات را حل نخواهد کرد، اما می‌تواند بخشی حیاتی از یک راه‌حل جامع باشد؛ راه‌حلی که در هر درگیری آینده، به‌ویژه در منطقه‌ هند و اقیانوس آرام، عاملی تعیین‌کننده خواهد بود. در این مسیر، فرصتی پدید آمده تا ناوگان دریایی و قلب صنعتی آمریکا بار دیگر جان بگیرد و شکوه خود را باز یابد.