به گزارش تجارت نیوز، عضو کمیسیون مهندسی و سیستم‌های سندیکا شرکت‌های تولیدکننده برق گفت: در سال‌های اخیر به دلیل کمبود سوخت گاز در کشور، بعضا واحدها حدود ۴ ماه با سوخت مایع مورد بهره‌برداری قرار گرفت که در این شرایط بنا به نظر شرکت سازنده، ضریب کارکرد ساعت معادل واحدهای گازی از ۱.۲۵ تا ۳ افزایش می‌یابد که این موضوع به افزایش هزینه‌های تعمیراتی در طول عمر این تجهیزات منجر می‌شود.

سید فاضل مهدوی‌زاده با بیان اینکه استفاده از سوخت مایع در نیروگاه موجب کاهش ظرفیت تولید واحدهای گازی با سوخت پشتیبان شده است، در برخی واحدها (کلاس F آنسالدو) ظرفیت تولید تا ۳۰ مگاوات کاهش می‌یابد، اظهار کرد: در سنوات اخیر نیروگاه‌های حرارتی کشور در خصوص سوخت مایع از جنبه‌های مختلف با حواشی متعددی مواجه بوده‌اند.

وی با بیان اینکه مواردی همچون الزامات آلایندگی و پایش از سمت سازمان محیط زیست، عدم تحویل‌دهی مناسب و کافی سوخت در فصل سرد سال، کیفیت سوخت تحویلی و … از جمله چالش‌های متعددی است که نیروگاه‌های مد نظر، با آن‌ها دست به گریبان هستند، افزود: یکی از مهم‌ترین چالش‌های نیروگاه‌های حرارتی، آلایندگی آن‌ها بوده که برخی نیروگاه‌ها بارها توسط سازمان محیط زیست به عنوان آلاینده تلقی شده‌اند و گاهی مشمول جرایم نیز شده‌اند. در حال حاضر این جرایم در قالب دریافت خسارت نیز در حال تدوین هستند. رویکردهای جهانی نیز در آینده، کشور را با چالش‌های بیشتری در این حوزه مواجه خواهد کرد.

عضو کمیسیون مهندسی و سیستم‌های سندیکا شرکت‌های تولیدکننده برق با بیان اینکه در این خصوص لازم به ذکر است که سوخت پایه نیروگاه‌های گازی و سیکل ترکیبی سوخت گاز بوده و در صورت احتراق این ماشین‌ها در حالت پریمیکس (Premix) میزان آلایندگی آنها بسیار پایین‌تر از حدود مجاز است؛ مطابق دستورالعمل‌های شرکت سازنده، سوخت مایع به عنوان سوخت پشتیبان لازم است به صورت اضطراری و برای حداکثر زمان یک ماه در سال مورد استفاده قرار گیرد، گفت: بنابراین مبنای ارزیابی آلایندگی این ماشین‌ها باید سوخت پایه در نظر گرفته شده و بر این اساس این نیروگاه‌ها به طور کل غیر آلاینده تلقی شوند. می‌توان نتیجه گرفت مشکلات اخیر کشور در تحویل سوخت گاز مطابق نظر سازنده، نمی‌تواند به عنوان آلایندگی این ماشین‌ها تلقی شود.

به گفته مهدوی‌زاده اما به طور کلی دو موضوع در آلایندگی نیروگاه‌های مد نظر تاثیر عمده دارد، تکنولوژی ماشین و شرایط احتراق و کیفیت سوخت، آنچه بدیهی است نیروگاه‌های نصب‌شده در کشور چه از جنبه تکنولوژی نصب‌شده و چه از نظر کیفیت سوخت امکان هیچ‌گونه دخل و تصرفی نداشته‌اند. اصلاح تکنولوژی احتراق یا روش‌های اصلاحی کاهش آلایندگی در شرایط استفاده از سوخت پشتیبان نیاز به سرمایه‌گذاری قابل توجهی دارد که لازم است نحوه تامین مالی مربوطه توسط وزارت نیرو اعلام شود.

وی با بیان اینکه طی بررسی‌های انجام‌شده، اگرچه انتظار می‌رود تکنولوژی‌های موجود در کشور (کلاس E و کلاس F) بر اساس ابلاغیه‌های مدنظر سازمان محیط زیست (حدود مجاز انتشار آلاینده‌های هوا مصوبه ۸۴۴۱۱ هیات وزیران به استناد تبصره ۳ ماده ۱۲ قانون هوای پاک)، حداقل به صورت مرزی غیر آلاینده باشند، گفت: اما در حال حاضر میزان آلایندگی ناکس (NOx) آن‌ها بسیار بیشتر از مقدار مورد انتظار این تکنولوژی‌ها هستند. بر همین اساس عامل دوم آلایندگی (کیفیت سوخت) مورد بررسی قرار گرفت.

عضو کمیسیون مهندسی و سیستم‌های سندیکا شرکت‌های تولیدکننده برق با بیان اینکه پیرو بررسی‌های انجام‌شده، دو پارامتر نیتروژن ‌کانتنت (Nitrogen Content) به صورت مستقیم و سولفورکانتنت (Sulfur Content)به صورت غیر مستقیم بر میزان آلایندگی «ناکس» این واحدها به شدت موثر هستند، اظهار کرد: مطابق دستورالعمل سازنده در خصوص واحدهای V۹۴.۲، میزان پارامتر اول لازم است کمتر از ۰.۱درصد وزنی و میزان پارامتر دوم لازم است کمتر از ۰.۵ درصد وزنی باشد تا میزان آلایندگی‌ها، علی‌الخصوص «ناکس»، در محدوده مجاز قرار گیرد.

مهدوی‌زاده افزود: پیرو استعلام این پارامترها از نیروگاه‌های عضو این سندیکا مقدار «سولفور کانتنت» توسط آزمایشگاه پژوهشکده نفت در اغلب نیروگاه‌ها و در اکثر مواقع اندازه‌گیری‌شده، بسیار بیشتر از محدوده مجاز بوده است. متاسفانه مقدار «نیتروژن کانتنت» تقریبا در هیچ نیروگاهی که دارای آلایندگی بالایی بوده گزارش نشده، بنابراین به نظر می‌رسد لازم است اثرات کیفیت سوخت پشتیبان و حتی کیفیت انتقال سوخت به نیروگاه‌ها به طور جدی مورد توجه قرار گیرد. این موضوع از حوزه اختیارات شرکت‌های تولیدکننده برق خارج بوده و لازم است وزارت نفت با همکاری وزارت نیرو راهکارهای مناسب را ارائه کنند.

به گفته وی موضوع دیگری که باید مورد توجه قرار گیرد اثرات تداوم استفاده از سوخت پشتیبان و کیفیت آن بر تجهیزات مسیر داغ توربین‌های گازی است. همان طور که پیشتر ذکر شد سوخت اصلی واحدهای گازی و سیکل ترکیبی، سوخت گاز بوده و سوخت مایع به عنوان سوخت پشتیبان لازم است به صورت اضطراری و صرفا برای بازه زمانی یک ماه (غیر پیوسته) مورد بهره‌برداری قرار گیرد.

به گفته عضو کمیسیون مهندسی و سیستم‌های سندیکا شرکت‌های تولیدکننده برق طی بررسی انجام‌شده در نیروگاه‌های عضو سندیکای شرکت‌های تولیدکننده برق میزان آلایندگی در حالت سوخت پشتیبان بسیار بیشتر از سوخت گاز بوده، حال آن که حدود مجاز در نظر گرفته‌شده معکوس است. پیشنهاد می‌شود به عنوان بخشی از راه حل این موضوع با همکاری شرکت مادر تخصصی برق حرارتی و سازمان محیط زیست جدول مربوطه بین گاز و گازوئیل جابه‌جا شود. در مرحله بعد لازم است کارگروه‌هایی از وزارت نیرو، وزارت نفت و سازمان محیط زیست در خصوص استانداردهای کیفیت سوخت تحویلی به نیروگاه‌ها تشکیل شود.

منبع: ایسنا