به گزارش تجارت نیوز، پژوهشها نشان دادهاند که مرخصی کافی نه تنها به سلامت روانی و جسمی کارکنان کمک میکند، بلکه بهرهوری و خلاقیت آنها را نیز افزایش میدهد. در نگاه اول حدس زده میشود که کشورهای توسعهیافته، به دلیل درک عمیقتر از ارزش نیروی انسانی، مرخصی باحقوق بیشتری به کارکنان سازمانی میدهند؛ چیزی که در واقعیت درست نیست. کشورهایی چون ایالات متحده، هیچ مرخصی باحقوق یا تعطیلات رسمی ملی ندارند.
تصویر ارائهشده، نقشهای جامع از وضعیت مرخصیهای اعطایی در سراسر جهان را به نمایش میگذارد که بازتابی از تفاوتهای عمیق در رویکرد کشورها نسبت به تعادل کار و زندگی است. این پژوهش که توسط شرکت Moorepay انجام شده، دادههای قانونی مرخصیهای ساليانه و تعطیلات رسمی در ۱۸۷ کشور جهان را مورد تجزیه و تحلیل قرار داده است.
یمن در صدر؛ آمریکا در انتها
بر اساس این تحقیق، یمن با ۴۶ روز مرخصی باپرداخت شامل ۳۰ روز مرخصی سالانه و ۱۶ روز تعطیل رسمی، در صدر کشورهای دارای بیشترین مرخصی پرداختی قرار دارد. این آمار در حالی است که این کشور با چالشهای اقتصادی و سیاسی جدی روبروست اما قوانین کار آن از حقوق کارگران حمایت قابلتوجهی میکند.
در مقابل، ایالات متحده آمریکا بهعنوان تنها کشور کاملا توسعهیافته در جهان، هیچگونه مرخصی قانونی پرداختی در سطح ملی ندارد. این وضعیت آمریکا را در جایگاه منحصربهفردی قرار میدهد، چراکه حتی کشورهای جزیرهای کوچک اقیانوس آرام مانند میکرونزی، کیریباتی و نائورو نیز سطحی از مرخصی قانونی دارند.
در میان کشورهای اروپایی، اتریش با ۴۳ روز مرخصی پرداختی شامل ۳۰ روز مرخصی سالانه و ۱۳ روز تعطیل رسمی، در صدر قرار دارد. قوانین کار اتریش بهگونهای طراحی شده که پس از ۲۵ سال خدمت، کارمندان به ۳۶ روز مرخصی ساليانه دسترسی پیدا میکنند. این کشور همچنین یکی از سخاوتمندترین سیستمهای مرخصی در جهان را داراست، جایی که حتی کارمندان جدید پس از شش ماه کار میتوانند از کل حق مرخصی خود استفاده کنند.
تفاوتهای منطقهای و فرهنگی
تحلیل دادهها نشان میدهد که کشورهای اروپایی و برخی کشورهای خاورمیانه در میان کشورهای دارای بیشترین مرخصی پرداختی قرار دارند. در آسیا، کامبوج با ۴۵ روز مرخصی پرداختی در رتبههای بالا قرار دارد، در حالی که کشورهایی مانند چین تنها ۱۸ روز مرخصی پرداختی دارند.
تعطیلات رسمی نیز نقش مهمی در این محاسبات ایفا میکنند. ونزوئلا با ۲۳ روز تعطیل رسمی پرداختی، بیشترین تعطیلات رسمی را در جهان دارد. این تعطیلات شامل مراسم مذهبی کاتولیک و جشنهای مربوط به استقلال و مقاومت بومی است. در مقابل، کشورهایی مانند هلند، ژاپن و گویان هیچگونه تعطیل رسمی پرداختی قانونی ندارند.
ارزش اقتصادی مرخصیها
یکی از نکاتی که باید موردتوجه قرار گیرد، محاسبه ارزش مالی مرخصیها بر اساس متوسط درآمد در هر کشور است. لوکزامبورگ با وجود اینکه ۳۷ روز مرخصی پرداختی دارد، به دلیل دستمزدهای بالا، بیشترین ارزش مالی مرخصی را در جهان داراست. یک کارمند متوسط در لوکزامبورگ میتواند بیش از ۱۱ هزار و ۵۱۱ دلار در سال صرفا از محل مرخصیهای قانونی درآمد داشته باشد.
در مقابل، کارمندان بریتانیا با ۲۸ روز مرخصی پرداختی، حدود چهار هزار و ۴۰ دلار ارزش مالی از مرخصیهای خود کسب میکنند که این کشور را در رتبه نوزدهم جهان قرار میدهد. این آمار نشان میدهد که تنها تعداد روزهای مرخصی معیار کاملی برای ارزیابی مزایای کارگری نیست، بلکه سطح دستمزدها نیز نقش حیاتی دارد.
چالش در پیادهسازی و واقعیتهای عملی
بهرغم وجود قوانین مربوط به مرخصی در بسیاری از کشورها، پیادهسازی عملی آنها همواره با چالشهایی همراه است. در بریتانیا بهعنوان مثال، اگرچه کارمندان حق دارند ۲۸ روز مرخصی پرداختی بگیرند، کارفرمایان میتوانند تعطیلات رسمی را بخشی از این ۲۸ روز محسوب کنند. این در حالی است که در بیشتر کشورهای اروپایی، تعطیلات رسمی علاوه بر مرخصی ساليانه محاسبه میشود.
در آمریکا، با وجود نبود قانون ملی، ۷۷ درصد کارمندان بخش خصوصی به مرخصی استعلاجی پرداختی دسترسی دارند اما این رقم برای کارگران خدماتی به ۵۹ درصد کاهش مییابد. همچنین، کارگران با دستمزد بالا سه برابر بیشتر از کارگران کمدرآمد به مرخصی پرداختی دسترسی دارند.
تأثیر کرونا و تغییرات اخیر
پاندمی کرونا تأثیر قابلتوجهی بر رویکرد کشورها نسبت به مرخصیهای پرداختی داشته است. بسیاری از کشورها اهمیت مرخصی استعلاجی پرداختی را برای جلوگیری از انتشار بیماریهای واگیردار درک کردند. اتحادیه اروپا نیز دستورالعمل تعادل کار-زندگی را در سال ۲۰۲۲ بهطور کامل پیادهسازی کرد که حداقل چهار ماه مرخصی والدین، ده روز مرخصی پرداختی برای پدران و پنج روز مرخصی مراقبت را تضمین میکند.
مرخصی پدران فقط در زمان تولد و فقط به پدران داده میشود و میزان جبران آن معادل مرخصی برای بیماری است. مرخصی والدین اما انعطافپذیرتر است و میتواند در بازههای کوتاه یا بلند به دلخواه والدین مورد استفاده قرار بگیرد. از این چهار ماه مرخصی والدین، دو ماه آن قابل انتقال به والد دیگر است.
نگاهی به آینده
دادههای این تحقیق نشان میدهند که شکاف میان کشورها در زمینه مرخصیهای پرداختی همچنان عمیق است. در حالی که برخی کشورها مانند یمن و اتریش سیستمهای سخاوتمندی دارند، کشورهای دیگر مانند آمریکا و چین هنوز فاصله زیادی با استانداردهای جهانی دارند. این تفاوتها نه تنها منعکسکننده اولویتهای سیاسی و اقتصادی مختلف است، بلکه تأثیر عمیقی بر کیفیت زندگی کارگران و بهرهوری اقتصادی دارد.
در عصری که رقابت برای جذب استعدادها شدت گرفته، کشورها و شرکتهایی که سیاستهای مرخصی جذابتری داشته باشند، احتمالا در جذب و حفظ نیروی کار ماهر موفقتر خواهند بود.