الهام میرمحمدی: در کشورهای توسعه‌یافته آموزش در زمره اولویت‌های اساسی برخی دولت‌ها قرار دارد. این کشورها سالانه مبالغ کلانی از بودجه خود را به اهداف آموزشی اختصاص می‌دهند. وجود استانداردهای سطح بالا در نظام آموزشی این کشورها و ملزم کردن دست‌اندرکاران به رعایت استانداردها، موجب ارتقای سیستم آموزشی آنها شده است.
به بهانه آغاز سال تحصیلی در ایران، تجارت‌نیوز به بررسی نظام آموزشی در دو کشور مالزی و انگلستان پرداخته است. شاید با نگاهی به این سیستم دریافت که چرا بسیاری از ایرانیان متمول تمایل دارند فرزندان خود را برای ادامه تحصیل راهی این کشورها کنند.
نظام آموزشی در کشور مالزی
در مالزی دانش‌آموزان در دو مقطع ابتدایی و متوسطه هیچ‌گونه شهریه‌ای برای تحصیل پرداخت نمی‌کنند. سن ورود به سال اول ابتدایی 7 سالگی و سن فارغ‌التحصیلی از دانشگاه نیز 22 سالگی است.
نرخ سواد در این کشور 93 درصد است و در مقطع ابتدایی بیش از 97 درصد از کودکان در مدارس دولتی تحصیل می‌کنند.
به طور کلی نظام آموزشی مالزی تا پیش از مقطع آموزش عالی به شرح زیر است:
- آموزش پیش‌دبستانی از سن 5 سالگی (به مدت 2 تا 3 سال)
- آموزش ابتدایی از سن 7 سالگی (به مدت 5 تا 7 سال)
- آموزش متوسط مقدماتی از سن 13 سالگی (به مدت 3 سال)
- آموزش متوسطه تکمیلی از سن 16 سالگی (به مدت 2 سال)
- آموزش کالج از سن 18 سالگی (به مدت 1 تا 1.5 سال)
نظام آموزش عالی در مالزی نیز به دو بخش تقسیم می‌شود:
- دوره کارشناسی از 20 سالگی (به مدت 3 تا 5 سال)
- دوره کارشناسی ارشد و دکتری (به مدت 1 تا 5 سال)
موسسات دولتی و خصوصی، هر دو در نظام آموزشی این کشور فعالیت دارند. در دوره ابتدایی و متوسطه اگر دانش‌آموزان به مدارس دولتی بروند، شهریه‌ای بابت تحصیل پرداخت نمی‌کنند. بخش عمده‌ای از آموزش ابتدایی و متوسطه برای دانش‌آموزان توسط مدارس دولتی تامین می‌شود. در آموزش عالی اما بخش خصوصی نقش بسزایی دارد.
[imp content=”شکوفایی فضای اقتصادی در مالزی باعث شده، افراد زیادی از کشورهای همسایه با هدف ارتقای شغل و شرایط زندگی بهتر به این کشور مهاجرت کنند. “]
زبان مالایی زبان ملی کشور مالزی است اما یادگیری زبان انگلیسی در مدارس اجباری است.
لازم به ذکر است، نخستین بار کشور مالزی در سال 1998 مدارس هوشمند را در نظام آموزش و پرورش خود راه‌اندازی کرد.
آموزش پیش‌دبستانی
تدارک برنامه‌های آموزشی برای آماده‌سازی کودکان در مواجهه با مسائل و مشکلات آینده از جمله مهم‌ترین اهداف سیاست‌گذاران آموزشی است. و مهدکودک‌ها و مراکز آمادگی برنامه‌های خود را بر این اساس می‌چینند.
فعالیت این مراکز به دو صورت نیمه‌وقت و تمام‌وقت است. آموزش پیش‌دبستانی دوره‌ای غیررسمی و اختیاری محسوب می‌شود و ویژه کودکان 4 تا 5 سال است. این مراکز عمدتا خصوصی هستند و شهریه‌شان نیز بر اساس نرخ تقاضا تعیین می‌شود. طول این دوره در مجموع 2 سال است.
تعلیم آموزگاران مقطع پیش‌دبستانی با نظارت سازمان‌ها و موسسات ویژه تعلیم صورت می‌پذیرد.
از جمله برنامه‌های آموزشی این مقطع فعالیت‌های کلاسی، گروهی، فعالیت‌های آزاد و تفریحی می‌توان نام برد. همچنین ارزیابی استعداد و قابلیت کودکان بخش مهمی از برنامه‌های مراکز پیش‌دبستانی است.
تمامی مراکز پیش‌دبستانی متعهد به اجرای برنامه‌های درسی مشخصشده از سوی وزارت آموزش هستند. کودکان با گذراندن این دوره قادر خواهند بود، مهارت‌های ارتباطی و اجتماعی اولیه و آمادگی برای حضور در مدارس ابتدایی را یاد بگیرند.
اگر چه دوره پیش‌دبستانی در مالزی اجباری نیست اما گزارش‌ها نشان می‌دهد که بیش از 80 درصد از ورودی‌های دوره دبستان در دوره پیش‌دبستانی شرکت کرده‌اند.
آموزش ابتدایی
بر اساس سیاستی که وزارت آموزش عالی اتخاذ کرده، تمامی مدارس این کشور یک‌نوبته هستند.
از نظر سیاست‌گذاران آموزشی در این کشور، مدارس دونوبته باعث کاهش زمان آموزش و به هم خوردن فعالیت‌های درسی و فوقبرنامه می‌شود و همچنین مشکلاتی را برای دانش‌آموزانی که در مناطق دورافتاده زندگی می‌کنند، به وجود می‌آورد.
طول دوره ابتدایی 6 سال است و کودکان رده‌های سنی 6 تا 11 سال باید این دوره را بگذرانند. اگرچه آموزش در مالزی اجباری نیست اما رایگان بودن آموزش ابتدایی موجب شده که تعداد ثبت‌نام‌ها و حضور گسترده کودکان این رده سنی بسیار بالا باشد. علاوه بر این، دستیابی به فرصت‌های مساوی آموزشی برای تمامی کودکان مناطق دورافتاده و روستایی میسر شده است.
مدارس ابتدایی در مالزی به دو دسته تقسیم می‌شوند: مدارس ملی و مدارس چندملیتی. در مدارس ملی برنامه‌های آموزشی به زبان مالی و در مدارس چندملیتی به زبان‌های ماندرین یا تامینل تدریس می‌شود.
شکوفایی فضای اقتصادی این کشور باعث شده افراد زیادی از کشورهای همسایه با هدف ارتقای شغل و شرایط زندگی بهتر به مالزی مهاجرت کنند.
از این رو، وزارت آموزش با ملزم به اجرای برنامه‌هایی با هدف فراهم کردن امکانات آموزشی اولیه برای فرزندان مهاجران شده است.
آموزش متوسطه
تحصیلات دوره متوسطه (دوره 5 ساله) مختص دانش‌آموزان رده‌های سنی 13 تا 17 سال است که خود به دو دسته تقسیم می‌شود:
1- آموزش متوسطه مقدماتی (دوره 1 تا 3 ساله راهنمایی برای رده سنی 13 تا 15 سال)
2- آموزش متوسطه تکمیلی (دوره 4 تا 5 ساله دبیرستان برای رده سنی 16 تا 17 سال)
دوره مقدماتی دو سال به طول می‌انجامد. و در دوره تکمیلی عمدتا دروس تخصصی تدریس می‌شود. در این دوره دانش‌آموزان قادر به انتخاب رشته‌های زیر هستند:
- علوم تجربی و هنرهای زیبا
- مدارس فنی و حرفه‌ای
- مدارس ملی-مذهبی
- مدارس استثنایی (مختص نابینایان و ناشنوایان)
کودکان با مشکلات خاص جسمی، در کشور مالزی از جایگاه ویژه‌ای برخوردارند.
[imp content=”از سال ۱۹۹۸، کشور مالزی به طور فعالانه به بسط و گسترش امور آموزش بین‌الملل پرداخته و این امر موجب شده این کشور به عنوان مرکز تحصیلات عالیه در جهان معرفی شود. “]
از مهم‌ترین اهداف دوره فنی و حرفه‌ای می‌توان به برنامه‌های زیر اشاره کرد:
- فراهم‌سازی نیروی کار ماهر بر اساس نیاز بخش صنایع کشور
- بالا بردن مهارت‌های کارگران صنعتی در جهت مشارکت موثر آنان در رشد ملی
- فراهم‌سازی موقعیتی برای جوانان محروم از مدرسه از طریق مهارت‌های سیستماتیک و آموزش حرفه‌ای
- دسترسی فزاینده خانوار‌های مالزیایی به دانش، مهارت‌ها و صلاحیت‌های لازم با هدف برخورداری از زندگی بهتر
بررسی مدارس خصوصی در کشور مالزی
در بخش خصوصی، فعالیت مدارس به سه دسته تقسیم می‌شود.
- مدارس خصوصی که بر اساس برنامه‌های آموزشی مدارس ملی مالزی به آموزش کودکان خارجی و مالزیایی می‌پردازند.
- مدارس مذهبی خصوصی که از برنامه‌های آموزشی مدارس ملی مالزی تبعیت می‌کنند.
- مدارس بین‌المللی و مدارس ویژه مهاجرین مقیم مالزی که تابع برنامه‌های آموزشی و زبان بین‌المللی هستند.
مدارس بین‌المللی فقط کودکان خارجی را ثبت‌نام می‌کنند.
مهم‌ترین نقش بخش آموزش خصوصی که وابسته به وزارت آموزش مالزی است، فراهم‌سازی زمینه لازم برای تاسیس مدارس خصوصی و مراکز آموزش عالی خصوصی در این کشور است. رسالت اصلی این بخش، تبدیل کردن کشور مالزی به قطب علمی درخشان در منطقه است.
بسط و گسترش آموزش بین‌الملل
از سال 1998، کشور مالزی به طور فعالانه به بسط و گسترش امور آموزش بین‌الملل پرداخته و این امر موجب شده این کشور به عنوان مرکز تحصیلات عالیه در جهان معرفی شود.
[imp content=”موسسات آموزش عالی در مالزی مهیاکننده طیف وسیعی از برنامه‌های آموزشی داخلی، بین‌المللی و برنامه‌های آموزشی وابسته به دانشگاه‌های خارجی هستند.”]
سازمان امور آموزش غیرانتفاعی کشور مالزی به طرح برنامه‌ها و سیاست‌های توسعه‌طلبانه گوناگونی پرداخته است. از جمله این سیاست‌ها، می‌توان به سازمان‌دهی امور تحصیلی برای گسترش امور آموزش خارجی کشور مالزی، اشاره کرد. در این راستا، تلاش‌های مشترکی میان سازمان امور آموزش غیرانتفاعی و موسسات آموزشی با هدف بسط فرصت‌های مطالعاتی در مالزی در کشورهایی نظیر اندونزی، برونئی، تایلند، چین، آفریقای جنوبی، امارات، عمان، عربستان، لبنان، اسلواکی و کانادا صورت گرفته است.
آموزش غیرانتفاعی
آموزش خصوصی در کشور مالزی از سال 1950 آغاز شد.
این نوع آموزش در حقیقت برای دانشجویانی فراهم شد که توانایی ورود به دانشگاه‌ها و مدارس عالی دولتی و دریافت مدرک و گواهینامه را نداشتند.
در اوایل سال 1980، تغییرات مهمی در برگزاری دوره‌های آموزشی با همکاری دانشگاه‌های خارجی برای دریافت مدرک کارشناسی و سایر پیش‌نیازهایی که به اخذ گواهینامه‌ها و مدارک تخصصی منجر می‌شد، به وجود آمد.
آموزش و تحصیل غیرانتفاعی در حقیقت، آموزشی است که از سوی موسسات غیرانتفاعی به دانشجویان ارائه می‌شود. این موسسات آموزشی از کمک‌های دولتی برخوردار نیستند. ورود به این قبیل موسسات برای کلیه اقوام و نژادهایی که در کشور مستقر هستند و همین‌طور دانشجویان خارجی آزاد است.
مالزی کشوری است که به عنوان مرکز آموزش عالی در سطح منطقه‌ای (آسیای جنوب شرقی) و همچنین آسیا کشوری مطرح محسوب می‌شود.
موسسات آموزش عالی مهیاکننده طیف وسیعی از برنامه‌های آموزشی داخلی و بین‌المللی، برنامه‌های آموزشی وابسته به دانشگاه‌های خارجی، دوره‌های آموزشی تخصصی و نیمه‌تخصصی و دوره‌های آموزش زبان انگلیسی هستند.
بر اساس گزارش‌ها در سال 2015، بیش از 135 هزار دانشجوی بین‌المللی در مالزی در حال تحصیل بوده‌اند که در مقایسه با سال 2013، رشد 16.5 درصدی داشته است.
دانشگاه‌های
موسسات آموزش عالی مالزی برای پذیرش دانشجویان توانا در دانشگاه‌های خود از انعطاف‌پذیری بالایی برخورداند. به گونه‌ای که این دانشگاه‌ها هیچ‌گونه آزمون ورودی برای ارزیابی ورودی‌ها ندارند و تنها نمرات امتحانات نهایی برای آنها ملاک است.
طبق رتبه‌بندی سال 2017، بهترین دانشگاه‌های مالزی عبارتند از:
- دانشگاه مالایا در شهر کوالالامپور
- دانشگاه تکنولوژی مالزی در شهر جوهرو باهرو
- دانشگاه علوم مالزی در شهر جرج‌تاون
- دانشگاه تکنولوژی مارا در شهر سلانگور
- دانشگاه پوترا مالزی
- دانشگاه کبنگسان در کوالالامپور
- دانشگاه اوتارا در شهر کوالالامپور
علاوه بر این دانشگاه‌ها، بسیاری از دانشگاه‌های معتبر جهان نظیر دانشگاه ناتینگهام انگلیس و دانشگاه موناش استرالیا در مالزی شعبه دارند و از سطح بالای آموزشی برخوردار هستند.
انواع کمک‌هزینه‌های تحصیلی در مالزی
کمک‌هزینه‌های تحصیلی در مالزی به دو دسته تخفیف در شهریه و کمک‌هزینه ماهیانه تقسیم می‌شود.
کمک‌هزینه شهریه تحصیل در مالزی معمولا به دانشجویان مقطع کارشناسی و کمک‌هزینه ماهیانه به دانشجویان تحصیلات تکمیلی تعلق می‌گیرد.
همچنین، کمک‌هزینه تخفیف در شهریه عمدتا توسط دانشگاه‌های خصوصی مالزی ارائه می‌شود که بین 20 تا 50 درصد از شهریه سالانه را شامل می‌شود.
کمک‌هزینه ماهیانه که معمولا به دانشجویان کارشناسی ارشد و دکترا تعلق می‌گیرد، چند نوع است. این کمک‌هزینه می‌تواند به صورت قرارداد رسمی با دانشگاه باشد. به این صورت که دانشجو در قبال انجام یک پروژه، مبلغی به صورت ماهیانه دریافت می‌کند. نوع دیگر کمک‌هزینه ماهیانه توسط استادراهنما پرداخت می‌شود. در این نوع کمک‌هزینه دانشجو در قبال انجام اموری نظیر دستیاری در تدریس، ماهیانه مبلغی را از استاد و یا دستیاری در تحقیق دریافت می‌کند.
هزینه‌های تحصیل در دانشگاه‌های مالزی
دوره کارشناسی در مالزی به طور معمول 3 سال طول می‌کشد که هزینه آن با توجه به دانشگاه و رشته تحصیلی چیزی حدود 12 هزار تا 16 هزار دلار است. در صورت استفاده از دوره زبان دانشگاه، به ازای هر ترم 600 تا 700 دلار هم باید پرداخته شود.
طول دوره کارشناسی ارشد به طور معمول 2 سال است و به زبان انگلیسی برگزار می‌شود. هزینه دوره کارشناسی ارشد بسته به دانشگاه محل تحصیل متفاوت است. اما به طور متوسط شهریه دانشگاه‌های دولتی بین 6 هزار تا 7 هزار و پانصد دلار و دانشگاه‌های خصوصی بر حسب رشته و دانشگاه بین 10 هزار تا 12 هزار دلار است.
دکترا در دانشگاه‌های مالزی 4 سال طول می‌کشد. تحصیل در مقطع دکترا بر حسب رشته و دانشگاه بین 10 هزار تا 16 هزار دلار هزینه در بر دارد.
همچنین، به طور کلی هزینه‌های مسکن، خوراک، ایاب‌وذهاب و غیره به طور متوسط 10 هزار تا 12 هزار دلار در سال است.
نظام آموزشی در کشور انگلستان
تحصیل اجباری در انگلستان 14 سال طول می‌کشد. در دو سال اول دانش‌آموزان روزی دو و نیم ساعت به تحصیل مشغولند. بعد از این دوره 6 سال تحصیلات ابتدایی و 5 سال تحصیل در دوره متوسطه انجام می‌شود.
در 4 مقطع، ارزیابی و سنجش دانش‌آموزان به صورت ملی صورت می‌گیرد:
- پایان سال سوم ابتدایی
- پایان تحصیلات ابتدایی یعنی سال ششم
- پایان سال نهم یا همان سوم دبیرستان
- پایان سال یازدهم یا پایان دوره متوسطه
در دو سال آخر دبیرستان، دانش‌آموزان می‌توانند در سه گرایش تئوری، فنی و حرفه‌ای و کار و دانش تحصیل کنند.
به گزارش تجارت‌نیوز، افرادی که مایل به ادامه تحصیل باشند، این امکان را دارند تا دو سال دیگر در گرایش انتخاب‌شده خود به تحصیل در کالج ادامه دهند. ملاک انتخاب دانشگاه‌ها، نمراتی است که دانش‌آموزان در این مقطع کسب می‌کنند.
دانشگاه‌ها ملاک‌های دیگری برای پذیرش دارند که از جمله آنها، رزومه سوابق تحصیلی داوطلب است که باید با استاندارد خاص و بالایی تهیه شود، علاقه‌های شخصی و جانبی فرد، گذراندن اوقات فراغت و سرگرمی‌ها و همچنین تجربه کاری و مطالعات مربوط به رشته دانشگاهی است.
[imp content=”در انگلیس مدارس بودجه بالایی برای فعالیت‌های آموزشی از دولت دریافت می‌کنند. “]
اکثر دانش‌آموزان پس از پایان تحصیلات اجباری وارد بازار کار می‌شوند و در کنار آن به تحصیلات فنی و حرفه‌ای می‌پردازند.
از آنجا که یک فرد با حداقل حقوق تعریف‌شده توسط وزارت کار می‌تواند به یک زندگی آبرومند بپردازد، از این رو ورود به دانشگاه همانند ایران دغدغه‌ای در ذهن دانش‌آموزان و معلمان محسوب نمی‌شود. چرا آموزش روند طبیعی خود را طی می‌کند.
عنصر خلاقیت
خلاقیت به عنوان عنصری مهم در برنامه‌های آموزشی انگلیس دیده می‌شود. دانش‌آموزان از دوران ابتدایی در ارائه خلاقیت از خود راهنمایی و تشویق می‌شوند.
درس‌هایی نظیر نقاشی، کاردستی، موسیقی، رقص و به طور کلی دروس هنری مورد توجه آموزگاران و سیاست‌گذاران آموزشی است.
استانداردسازی
استانداردسازی در کشورهای پیشرفته نقشی اساسی در نظام‌های آموزشی‌شان دارد. این مهم در سیستم آموزشی انگلیس هم دیده می‌شود. آموزش و پرورش انگلیس، همچون دیگر ساختارهای جامعه استانداردسازی شده است.
وجود استانداردهای خوب و سطح بالا در نظام آموزشی انگلیس و ملزم کردن دست‌اندرکاران آموزش به رعایت آنها باعث ارتقای این سیستم شده است. البته در برخی موارد نیز این استانداردسازی نتیجه عکس می‌دهد و با ایجاد بروکراسی نامناسب می‌تواند به افت کیفیت آموزشی منجر شود.
استانداردها از سوی بازار کار محتوای درس خود را می‌گیرد و کارآمدی فارغ‌التحصیلان تنها شاخص استاندارد نهایی است.
نظام آموزشی انگلیس پیوند عمیقی با زندگی روزمره دانش‌آموزان و سایر افراد درگیر در این نظام دارد. موضوع‌هایی که آموخته می‌شود به نوعی با زمان حال دانش‌آموزان در ارتباط است.
پیوند عمیقی میان صنعت، بازار کار و جامعه محلی و سیستم آموزشی وجود دارد. حتی در دبستان پروژه‌هایی به دانش‌آموزان داده می‌شود و بعد از کار مداوم و متمرکز، ارتباط ویژه‌ای بین پرو‌ه‌های انجام‌شده و جامعه برقرار می‌کنند.
منابع آموزشی
کتاب درسی در سیستم آموزشی انگلیس وجود ندارد ولی رئوس برنامه‌های درسی در هر رشته مشخص می‌شود و کتاب‌های بسیاری از سوی بخش خصوصی و موسسات برگزارکننده آزمون‌های استاندارد نوشته می‌شود. این کتاب‌ها برای دانش‌آموزان، معلمان، مدیران و اولیا نوشته شده‌اند. در سطوح مختلف، توانایی دانش‌آموزان و با تنوع کتاب کار یا کتاب مطالعه با جواب و بدون جواب یا دوره کردن مطالب سنجیده می‌شود.
بدین ترتیب که دانش‌آموزان در یک پایه می‌توانند در یک درس مشخص از سه سطح مختلف و سه کتاب متفاوت انتخاب کنند و پس از کلاس‌بندی بر اساس سطح درس دبیران کتاب همان سطح را تدریس و مورد آزمون قرار دهند و نتایج در کارنامه و سابق تحصیلی محصل ثبت می‌شود.
در نهایت هر دانش‌آموز به تناسب علاقه خود فارغ‌التحصیل می‌شود و برای دانشگاه پذیرش می‌گیرد.
وجود منابع آموزشی و کمک‌آموزشی باعث شده که معلمان سطح تدریس خود را ارتقا دهند.
در انگلیس مدارس بودجه بالایی برای فعالیت‌های آموزشی از دولت دریافت می‌کنند. آموزش الکترونیک و تخته‌های هوشمند اساس کار معلمان در تمام مدارس است و آموزگاران از چند دهه پیش آمادگی‌های لازم برای استفاده از نرم‌افزارها را کسب کرده‌اند.
[imp content=”تحصیلات دانشگاهی در مقطع کارشناسی در انگلستان ۳ سال طول می‌کشد و دوره‌های حرفه‌ای نظیر پزشکی، دامپزشکی، حقوق و آموزگاری معمولا ۵ سال به طول می‌انجامد.”]
عموما دانش‌آموزانی که قصد ادامه تحصیل در دانشگاه‌ها را دارند در مدارس خصوصی، که شهریه‌های بالایی دارند، درس می‌خوانند یا مدرس خصوصی دارند. دانش‌آموزانی که در مدارس دولتی تحصیل می‌کنند عموما یا پس از گرفتن مدرک دیپلم، وارد بازار کار می‌شوند یا در موسسات فنی و حرفه‌ای مشغول به تحصیل می‌شوند.
تحصیلات عالی در انگلستان
هر سطح آموزشی در انگلستان، پیش‌نیازهای منحصربه‌فرد خود را دارد و تنها دانش‌آموزان واجد شرایط می‌توانند در آن دوره ثبت‌نام کنند.
تحصیلات دانشگاهی در مقطع کارشناسی در انگلستان 3 سال طول می‌کشد و دوره‌های حرفه‌ای نظیر پزشکی، دامپزشکی، حقوق و آموزگاری معمولا 5 سال به طول می‌انجامد.
در انگلستان به دلیل وجود صدها دانشگاه، امکان تحصیل برای دانش‌آموزان در رشته‌های گوناگون، چه برای دانش‌آموزان انگلیسی و چه دانش‌آموزان بین‌المللی، فراهم شده است.
حضور گسترده دانشجویان بین‌المللی در انگلیس، این کشور را پس از آمریکا، تبدیل به دومین کشور محبوب برای تحصیل کرده است.
شایان ذکر است، این کشور تلاش بسیاری برای سرمایه‌گذاری بر روی درخواست روبه‌رشد آموزش زبان انگلیسی و موانع ویزای ایالات متحده آمریکا کرده است.
علاوه بر دانشگاه‌های آکسفورد و کمبریج، دانشگاه‌های معتبر دیگری در انگلیس هستند که طیف گسترده‌ای از دروس را ارائه می‌دهند.
مدارکی که از سوی موسسات آموزش عالی انگلستان ارائه می‌شوند، در همه جای دنیا به عنوان مدارکی با کیفیت بالا شناخته می‌شوند.
دوره کارشناسی ارشد در بیشتر دانشگاه‌های انگلستان یک دوره 12 ماهه است. به طور کلی 9 ماه از این دوره صرف درس و امتحان می‌شود و در 3 ماه باقی‌مانده، دانشجو موظف است به تحقیق و پژوهش در مورد پروژه خود بپردازد.
در دوره دکترا نیز عموما کلاسی برگزار نمی‌شود و این دوره به صورت تحقیقاتی انجام می‌شود. طول این دوره نیز در مجموع 3 سال است.
هزینه تحصیل در انگلستان
انگلستان از گران‌قیمت‌ترین کشورها برای تحصیل است. دانشگاه‌های انگلیس از سطح علمی بسیار بالایی برخوردارند.
به طور کلی هزینه تحصیل در انگلستان به دو بخش تقسیم می‌شود: هزینه تحصیل در لندن و هزینه تحصیل در خارج از لندن.
طبق گفته اتحادیه بین‌المللی بریتانیا، میانگین هزینه زندگی در خارج از لندن، 12.056 پوند در سال است. و اکثر دانشجویان مبلغی در حدود 150 پوند در ماه صرف خرید مواد غذایی می‌کنند.
هزینه زندگی در خود لندن اما تا 15180 پوند در سال می‌رسد. مهم‌ترین دلیل آن هم اختلاف هزینه در میزان اجاره است.
همچنین هزینه تحصیل برای دانشجویان بومی و بین‌المللی متفاوت است. برای دانشجویان بومی انگلستان، در مقطع کارشناسی هزینه دانشگاه حداکثر 9250 پوند است. البته این میزان به رشته دانشگاهی هم بستگی دارد.
برای دانشجویان بین‌المللی هزینه دانشگاه اندکی گران‌تر است.
در دوره کارشناسی، دانشجویان باید 10 هزار پوند برای دوره‌های تئوری، حداکثر 35 هزار پوند برای دوره‌های عملی و 172016 پوند برای دوره‌های پزشکی بپردازند.
در دوره کارشناسی ارشد، هزینه دوره‌های تئوری بین 9700 تا 32 هزار پوند، دوره‌های عملی بین 9900 تا 25 هزار پوند و دوره پزشکی بین 11250 تا 42 هزار پوند است.
بورسیه انگلستان
دولت انگلستان و دانشگاه‌های این کشور، شرایطی را برای افرادی که از لحاظ توان مالی دچار مشکل هستند، فراهم آورده است تا با دریافت وام‌ها و کمک‌هزینه‌های تحصیلی، دانشجویان قادر باشند تحصیلات خود را ادامه دهند.
میزان این بورسیه‌ها متفاوت است و از حدود 5740 پوند آغاز می‌شود و در برخی از موارد به 7751 پوند هم می‌رسد. دانشجویان موظفند پس از پایان تحصیلات خود این وام‌ها را به دولت و یا دانشگاه‌ها پس بدهند.
البته این نکته مهم است که بورس تحصیلی به همه دانشجویان تعلق نمی‌گیرد و فرد دانشجو باید از لحاظ سطح علمی و سابقه تحصیلی نسبت به دیگران برتری داشته باشد.
منابع: OECD, transferwise, wikipedia, ukgaurdianship, internationalednews
