به گزارش تجارتنیوز، شواهد نشان میدهد در هشتمین ماه از جنگ اوکراین، تنش میان روسیه و آمریکا به بالاترین حد خود از زمان جنگ سرد تاکنون رسیده است. کار به جایی رسیده که حتی مقامات کرملین و کاخ سفید در مقاطعی طرفین را به اقدام نظامی تهدید کرده و برای یکدیگر خط و نشان میکشند.
البته هفته گذشته بود که نیروهای روس از شهر استراتژیک خرسون تا ساحل شرقی رودخانه «دنیپرو» عقبنشینی کردند. اما برخی تحلیلگران اعتقاد دارند این حربه پوتین، برای به راه انداختن درگیریهای شدیدتر در خاک اوکراین است. اما واقعا کسی نمیداند پوتین این روزها در چه فکریست و چه خوابی برای کییف دیده است؟
فارغ از گمانه زنیهای مرسوم باید دانست که خرسون چه اهمیتی در این مناقشه تاریخی دارد؟ این شهر عملا پایتخت منطقهای اوکراین در شرق این کشور است که از فوریه ۲۰۲۲ تحت تصرف نیروهای روس قرار داشته است.
البته این اتفاق در شرایطی رخ میدهد که دو ماه قبل مسکو مواضع خود در شهر خارکف را ترک کرده و تا سرحدات خرسون عقب نشسته بود. تحلیلگران نظامی اعتقاد دارند آنچه این روزها ذهن ساکنان کرملین را به خود مشغول کرده فشار اقتصادی است که روسیه را تحت فشار گذاشته و مدام در حال شدت گرفتن است.
از طرفی پیشبینی میشود این فشار اقتصادی منجر به تضعیف مواضع مسکو در مناقشه اوکراین شود. اما ممکن است تحرکات کرملین در بازار انرژی به طور کلی ورق را برگرداند. هرچند سناریوی زمستان سختی که روسها برای اروپا نوشته بودند به نتیجه نرسیده و خبری از بحران انرژی در بین کشورهای غربی اروپا نیست. اما شواهدی از افزایش درآمد روسیه در بازار انرژی وجود دارد که مورد توجه تحلیلگران غربی نیز قرار گرفته است.
به نظر میرسد تلاش مسکو برای جایگزین کردن هند و چین با مشتریان سنتی خود در بازار انرژی توانسته سهم از دست رفته خود را تا حدودی بازیابد. البته برخی بازیگران بازار تحت تاثیر استراتژی جدید کرملین متحمل زیان سنگینی شدهاند که ایران از جمله مهمترین آنهاست. هرچند نباید از کمک عربستان به روسها غافل شد، کمکی که حتی واکنش کاخ سفید را در پی داشت و نشانگر اهمیت ایفای نقش سعودیها در این مناقشه بود.
اما این شبهه بزرگ کماکان وجود دارد که آیا این اقدامات میتواند در میدان نبرد گرهی از کار دومین ابرقدرت نظامی جهان بگشاید؟ ابرقدرتی که تصور میشد در کمتر از دو هفته کییف را فتح کند اما حالا بیش از هشت ماه گذشته و ارتش روسیه شهرهای مهم اوکراین را یکی پس از دیگری تحویل دولت زلنسکی میدهد و خبری هم از پایان جنگ نیست.