حتما تا به امروز در مورد بالا یا پایین رفتن شاخص بورس شنیده‌اید. مثلا در روز چهارشنبه (۱۴ اسفندماه ۱۳۹۸) شاخص بورس با ۱۰۹۴۴ واحد افزایش به ۵۵۵،۱۸۱.۵۸ واحد رسید. معنای این عدد چیست؟ چه می‌شود که شاخص بالا و پایین می‌رود؟ آیا پایین آمدن شاخص اتفاق بدی است؟ چه وقت برای خریدن سهم مناسب‌تر
داده‌ها پایه اینترنت هستند. اقتصاد داده هم با همین اینترنت به نقطه امروزی خود رسیده است. بیگ‌دیتا هم مبحثی است که در آن به جمع‌آوری و تحلیل داده‌ها پرداخته می‌شود و یکی از پایه‌های دنیای مدرن ما را تشکیل می‌دهد. همین قضیه باعث شده بیگ‌دیتا سواد دنیای مدرن باشد. اما این سازمان‌های داده‌محور هستند که
ایده‌ها چیزهای جذابی هستند. وقتی ایده‌ای به ذهنمان می‌رسد به این فکر می‌کنیم که اگر این ایده عملی شود، چه نتایج مستقیم و غیرمستقیم مثبتی خواهد داشت. داشتن چنین تصویری از آینده به ما انگیزه اجرای ایده را می‌دهد. اما برای اجرای ایده علاوه بر این انگیزه حاصل از فکر کردن به نتایج، داشتن تصویر
شغل شما چیست؟ هر روز که از خواب بیدار می‌شوید تا عصر چه‌کار می‌کنید؟ بعدازظهر شما چطور می‌گذرد؟ یک‌بار برای خودتان بگویید، وظایف شغلی شما چیست؟ حالا به سال‌ها قبل برگردید. وقتی فقط ده سال داشتید. تصور کنید سر کلاس انشا هستید. موضوع انشا: دوست دارید در آینده چه‌کاره شوید؟ تصور کنید در انشای خود
تقریبا تمام مدیران دوست دارند بجای مدیریت، رهبری کنند. اما همه معنای رهبری را نمی‌دانند. فقط دوست دارند کارمندها برایشان ارزش قائل شوند. با جان‌ودل از آن‌ها پیروی کنند. برای کار از وقت و انرژی خود مایه بگذارند. و البته همان‌طور که همه ما از کالای مجانی خوشمان می‌آید، برخی از مدیران دوست دارند که
بیشتر مردم تصور درستی از تبعیض در محیط کار ندارند. در نظر آن‌ها نبود تبعیض یعنی تمام کارمندها برای انجام کار مشابه دستمزد مشابه بگیرند. این تعریف گنگ است و در دنیای واقعی هرگز به کار نمی‌آید. چرا که هرگز نمی‌توان گفت مقاله‌ای که من می‌نویسم از هر نظر شبیه به مقالات خانم وروانی، آقای
در مورد توسعه بسیار گفته‌اند و نوشته‌اند. بسیاری از مردم دور هم می‌نشینند و از توسعه قطر و ترکیه می‌گویند و آن را با شرایط ایران مقایسه می‌کنند. اما حرف‌های آن‌ها هیچ ملاکی ندارد. شاید بد نباشد شاخصی برای توسعه کشورها تعریف کنیم. شاخصی علمی و کمی، که به دور از جهت‌گیری بتواند میزان توسعه‌یافتگی
ساعت 7 صبح می‌رود بیرون، 10 شب خسته‌وکوفته به خانه برمی‌گردد. فقط برای خوردن شام و رساندن جسم بی‌حالش به رختخواب انرژی دارد. دوست دارد کتاب بخواند. اما تقریبا هیچ وقت آزادی ندارد. یک ساعت وقت نهار یا نیم ساعتی که در مترو می‌نشیند وقت خوبی برای مطالعه است اما چند ماه طول می‌کشد تا
ساعت 7 عصر بازی فوتبال آغاز می‌شود. تماشاچی‌های مشتاق از شب قبل در ورزشگاه جمع شده‌اند. تا دیروقت به طبل می‌کوبند و فریاد می‌کشند. خیلی‌ها شب را نمی‌خوابند. تا به‌صدا درآمدن سوت آغاز بازی، هیجان مدام بیشتر می‌شود. همین هواداران پرهیجان، فردا با چشم‌هایی خواب‌آلوده نیم‌ساعت دیر به محل کار می‌رسند! چه‌چیز آن‌ها را با
چقدر طول می‌کشد که یک ساختمان به‌طور کامل ساخته و آماده بهره‌برداری شود؟ از لحظه‌ای که تصمیم به برگزاری یک کارگاه آموزشی می‌گیرید تا روزی که کارگاه برگزار می‌شود چقدر زمان نیاز دارید؟ تحویل یک پروژه پژوهشی چقدر وقت می‌گیرد؟ چطور می‌توانید تخمینی خوب از زمان موردنیاز برای انجام کارها داشته باشید؟ معمولا وقتی کاری
تصور کنید از سال 87 تا 97 ماهی 100 هزار تومان پس‌انداز کرده باشید. بعد از یک سال 1 میلیون و 200 هزار تومان داشتید. پولی که با آن می‌توانستید یک آیفون 1 و یک ساعت سیتیزن بخرید. ده سال می‌گذرد و 12 میلیون پس‌انداز می‌کنید. خب، حالا می‌توانید یک آیفون ایکس و یک اپل
کدام را ترجیح می‌دهید: بنز اس کلاس 2018 (صفر) یا پراید هاچ‌بک مدل 1380 (کاپوت تعویض)؟ کم‌تر کسی حاضر است بنزش را بدهد و پراید بگیرد. همچنین باید در عقل کسی که حاضر نیست پرایدش را بدهد که بنز بگیرد شک کنیم. می‌توانیم ادعا کنیم همه بنز را به پراید ترجیح می‌دهند. اما بیشتر آدم‌ها
دنیا دارد تغییر می‌کند. بچه‌های دهه هفتاد و هشتاد امکاناتی در اختیار دارند که ما خوابشان را هم نمی‌دیدیم. ما دایره‌المعارف ده‌جلدی داشتیم، آن‌ها از ابتدا ویکی‌پدیا داشتند. ما کلاس آموزش ویندوز می‌رفتیم، آن‌ها از یوتیوب هر چیزی را یاد می‌گیرند. ما به زحمت شش آهنگ بر روی یک کاست ضبط می‌کردیم، آن‌ها مختارند بین
شما می‌توانید برای رسیدن به اهداف خود دانش و مهارت‌های زیادی کسب کنید؛ اما اگر می‌خواهید این ایده‌های بزرگ را به واقعیت‌های تغییردهنده جهان بدل کنید، لازم است که دیگران را نیز برای انجام کار خود جذب کنید و کاری کنید افراد دیگر روی اهداف شما سرمایه‌گذاری کنند. نه‌فقط سرمایه‌گذاری مالی بلکه سرمایه‌گذاری عاطفی. نه‌فقط
در سال 1396 دولت ایران تصمیم گرفت به شکل دستوری و ناگهانی بهره بانکی را تغییر دهد. ازیک‌طرف اقتصاد ما نمی‌توانست بهره بیست‌وچند درصد را تحمل کند و این تغییر اجتناب‌ناپذیر بود. از طرف دیگر می‌دانستیم که یک تغییر دستوری در نظام اقتصادی همه‌چیز را به هم می‌ریزد. پیش‌بینی‌ها آن‌قدرها اشتباه نبود. آشوب در بازارهای
احتمالا می‌دانید که رهبران و بنیان‌گذاران بزرگ‌ترین شرکت‌های فناوری معمولا سرشان شلوغ است؛ اما علی‌رغم این‌ها، همه این افراد، هر روز حداقل یک ساعت مطالعه می‌کنند و چیزهای جدید می‌آموزند. مشخصا این مطالعه و یادگیری برای پر کردن اوقات فراغت نیست. آن‌ها شاید اصلا اوقات فراغتی نداشته باشند. شاید آنچه آن‌ها را به این حد
همه ما در مورد مدیریت زمان شنیده‌ایم. ما می‌توانیم وقت خود را مدیریت کنیم تا در طول روز به تمام کارهایمان برسیم و وقت اضافه برای استراحت داشته باشیم؛ اما کم‌تر کسی واقعا در زندگی شخصی خود از تکنیک‌های مدیریت زمان استفاده می‌کند. در بهترین حالت ممکن است فهرستی از کارهایی که حتما باید انجام
زندگی کارمندی مزایای خودش را دارد. سر ماه حقوق خود را می‌گیرید و با اطمینان می‌دانید چه وقت چقدر پول به حسابتان می‌آید. صبح زود سر ساعت از خواب بیدار می‌شوید و هرروز در ساعتی مشخص به رختخواب بازمی‌گردید. همه‌چیز مرتب و منظم پیش می‌رود. اما یک مشکل بزرگ وجود دارد. اگر عاشق مسافرت باشید
وقتی به لینوکس اوبونتو فکر می‌کنم، آنچه ذهنم را درگیر می‌کند این است که چگونه این سیستم‌عامل زیبا و قدرتمند را معرفی کنم. یک معرفی جامع و کامل که بتواند ترس از لینوکس را که بین کاربران کامپیوترهای شخصی رایج است، از بین ببرد. ترسی که باعث می‌شود بسیاری از کاربران با شنیدن نام لینوکس
در فرهنگ شرق، چهل‌سالگی سن پختگی است. سنی است که در آن عقل کامل می‌شود؛ اما پیش از چهل‌سالگی، دوران بسیار مهم سی‌سالگی را داریم. به‌واسطه تجربیات و دانش‌های کسب‌شده در همین دوره است که انسان در چهل‌سالگی به پختگی می‌رسد. سی‌سالگی برای برخی یک نقطه عطف و برای برخی دیگر شاید یک بحران باشد.
