تولید ناخالص داخلی عراق، که مهمترین شاخص سنجش عملکرد اقتصاد در سطح ملی است، این متغیر در سال ۲۰۲۴ شاهد کاهش ۱.۵ درصدی بود؛ گزارهای که عمدتا به واسطه افت تولید نفت رخ داد که بخش عمدهای از تولید ناخالص اسمی کشور را تشکیل میدهد.
بازارهای سرمایه هنگکنگ نشانههایی از تطبیق با شرایط جدید را در خود جای دادهاند. در اوایل سال 2025، فعالیتهای IPO در بورس هنگکنگ (HKEX) به 17.7 میلیارد دلار هنگکنگ (تقریبا سه برابر میزان سال گذشته) رسید که قویترین عملکرد از سال 2021 بوده است. با این حال، هنوز صادرکنندگان اصلی از سرزمین اصلی چین هستند که بر بازار تسلط دارند.
هند به دلیل داشتن استعدادهای فناوری ارزانقیمت، شرکتهای چندملیتی بیشتری را جذب کرده تا مراکز توانمندسازی جهانی (GCC) ایجاد کنند، با این همه همین سیاست فشارها را افزایش داده است.
مشکل اصلی اقتصاد چین راز پیچیدهای نیست: مصرف داخلی برای این کشور توسعهیافته کافی نیست. با کمتر از نیمی از تولید کل، این رقم بسیار کمتر از حدود 90 درصد بخش عمدهای از کشورهای توسعهیافته و این شکاف بهویژه پس از فروپاشی بازار مسکن عریانتر شده است.
کشورهای خلیج فارس بهطور هوشمندانه از موقعیت جغرافیایی استراتژیک خود استفاده کردهاند و با دیدگاههای اقتصادی جسورانه و سرمایهگذاریهای عظیم بهدنبال گذر از وابستگی به سوختهای فسیلی هستند و به یک هاب پویا برای کریدورهای اقتصادی میانقارهای، نوآوری در هوش مصنوعی و فنآوریهای مالی نوظهور مانند ارزهای دیجیتال تبدیل شدهاند.
«سافت بانک» به یک سرمایهگذار خارجی کلیدی در ایالات متحده تبدیل شده است. این گروه ژاپنی سهم خود را در اوپنایآی (OpenAI) افزایش داده و ۲ میلیارد دلار در اینتل (Intel) سرمایهگذاری کرده و همزمان برای تصاحب بخش تولید چیپسازی این شرکت خیز برداشته است.
در سالهای اخیر، عراق شاهد کاهش قیمت نفت، کاهش تولید و رکود در بخشهای غیرنفتی بوده که این وضعیت منجر به بحرانهای مالی، کسری بودجه و افزایش تورم شده است. اگرچه تلاشهایی برای تنوعبخشی به اقتصاد از طریق گسترش بخشهای غیرنفتی و جذب سرمایهگذاری خارجی انجام شده، اما مشکلاتی همچون فساد، ضعف در حکمرانی اقتصادی، و ناتوانی در اجرای اصلاحات ساختاری بهطور جدی مسیر توسعه اقتصادی را محدود کرده است.
کریدور زنگزور بهعنوان کریدور حملونقل ترسیم شده که اتصال سرزمین اصلی آذربایجان از طریق استان سیونیک ارمنستان به نخجوان را فراهم کرده و در کنار پیوندهای موجود از طریق گرجستان، ارتباطات بیشتری بین ترکیه، قفقاز جنوبی و آسیای مرکزی برقرار میکند.
نظم نوین جهانی نهتنها بازتوزیع قدرت را در سطوح سیاسی بازتعریف کرده، بلکه بنیانهای رقابت را نیز به سطح اقتصادی و فناورانه منتقل کرده است. از همین منظر، «تجارت پلاس» در پی آن است که نهفقط وضعیت اقتصادی کشورها، بلکه جایگاه ژئواستراتژیک آنها را نیز در این نظم متحول بهدرستی ترسیم کند.
طبیعی است که وقتی حرف از یک مسیر ترانزیتی جدید در سیونیک میشود، ایران نگران نزدیکشدن این شبکه به مرز شمالغربی خود باشد و از سرریز امنیتی آن به خاک نگران باشد. اما مدلِ کریدوری که واشنگتن پس از توافق اخیر میان باکو و ایروان پی میگیرد، از نظر حقوقی زیر حاکمیت ارمنستان میماند و بهجای فرامرزی شدن، امتیاز توسعه و بهرهبرداری را به یک کنسرسیوم بینالمللی میسپارد. این تمایز مهم است چون مدیریت گمرک، پلیس مرزی و کنترلهای قانونی همچنان با دولت ارمنستان خواهد بود و امکان تعیین خطوط قرمز درباره حضور شرکتها یا پیمانکاران حساس را فراهم میکند که این خط قرمز ایران است.
عربستان سعودی بهطور روزافزون به سمت پکن متمایل میشود، در حالی که چین حضور خود را در بازارهای آسیای غربی و نفوذ منطقهای تقویت میکند؛ روندی که پیامدهای گستردهای برای ساختار نظام انرژی جهانی و موازنه قدرت در منطقه دارد.
