به نظر می‌رسد شکاف بین ایران و ایالات متحده پس از حمله ترامپ به ایران در سفر اخیر به خاورمیانه و به کار بردن عنوان «مخرب‌ترین نیرو» در این منطقه، افزایش یافته باشد؛ عباس عراقچی، وزیر امور خارجه ایران، اظهارات ترامپ را «فریبکاری محض» خواند و به حمایت ایالات متحده از اسرائیل به عنوان منبع بی‌ثباتی در منطقه اشاره کرد. البته می‌توان این برداشت را هم داشت که هر آنچه ترامپ در سفر به خاورمیانه در رابطه با ایران به زبان آورد بیشتر در راستای ایجاد خشنودی در میان امرا، پادشاهان و مقامات کشورهای عربی بود که با انعقاد قراردادهای میلیارد دلاری، رئیس‌جمهور آمریکا را از مواجه شدن با شرایط ناگوار اقتصادی در داخل این کشور حفظ کرده بودند.
رسانه آمریکایی به نقل از یک مقام ایالات متحده و دو منبع آگاه دیگر مدعی شد که دولت ترامپ در دور چهارم مذاکرات غیرمستقیم با تهران، پیشنهادی کتبی برای توافق هسته‌ای به ایران ارائه داده است.
مشاور وزیر امور خارجه ادعای مجری و تهیه‌کننده برنامه سیاست خارجی در خصوص نامه سخنگوی دستگاه دیپلماسی به شورای عالی امنیت ملی مبنی بر برخورد با این برنامه به دلیل حمایت از مقاومت یمن را بشدت تکذیب کرد.
ایران ایده کنسرسیومی برای غنی‌سازی مطرح کرده است. این کنسرسیوم متشکل از کشورهای خاورمیانه‌ای خواهد بود؛ شامل ایران، عربستان سعودی و امارات متحده عربی. این ایده تلاشی است برای عبور از مخالفت ایالات متحده با ادامه برنامه غنی‌سازی ایران. این پیشنهاد به عنوان راهی دیده می‌شود، برای تثبیت حمایت دولت‌های حاشیه خلیج[فارس] از این که به ایران اجازه داده شود، ظرفیت‌های غنی‌سازی خود را حفظ کند.
کنوانسیون پالرمو که به طور رسمی کنوانسیون سازمان ملل متحد برای پیشگیری از جرم سازمان‌یافته فراملی نامیده می‌شود، توافق‌نامه‌ای بین‌المللی است که در سال 2000 در پالرمو، ایتالیا، به تصویب رسید. این کنوانسیون هدف اصلی‌اش پیشگیری از جرم‌های سازمان‌یافته فراملی و مبارزه با قاچاق انسان، قاچاق مهاجران، و جرم‌های مشابه است.
رئیس‌جمهور آمریکا در سخنرانی خود در نشست با رهبران شورای همکاری خلیج فارس با تکرار ادعاهای خود درباره نقش منطقه‌ای و فعالیت‌های هسته‌ای ایران، ادعا کرد که مایل است با ایران به توافق برسد.
سفیر اسبق ایران در فرانسه معتقد است: مذاکره‌کننده‌گان ما در دولت چهاردهم توانستند تابوی مذاکره با آمریکا را بشکنند و با نام مذاکره غیرمستقیم، اجماعی در داخل کشور برای آن به وجود آورند. البته هنوز این اجماع، اجماع غالب در داخل کشور نیست؛ یعنی مخالفان زیادی دارد که درصدند به این بهانه که توافق برای ایران هیچ منفعتی ندارد از آن جلوگیری کنند. آنها مدعی‌اند که بهتر است ما در مسیر پیشین‌مان یعنی مبارزه و مقاومت قدم برداریم.
